Proszę o jedno uderzenie: Jak Donald Trump zmusza Komisję Europejską i von der Leyen do podjęcia działań w sprawie rosyjskiej polityki energetycznej

### Szokujące liczby: Dlaczego UE nadal płaci więcej za energię z Rosji niż za pomoc dla Ukrainy ### Odcięcie dostaw energii dla Rosji: Co nowy plan UE oznacza dla rachunków za ogrzewanie i cen paliw ### Rosyjski gaz dzieli Europę: Te kraje sprzeciwiają się natychmiastowemu zakazowi importu – czy ostateczny test jest nieunikniony? ### Luka warta miliardy dolarów: O ile więcej rosyjskiego gazu skroplonego trafia do Europy niż wcześniej, pomimo sankcji ### Wielka transformacja energetyczna: UE planuje przyspieszone wycofywanie rosyjskiego importu ###

Szybka transformacja energetyczna: Dlaczego UE chce teraz wstrzymać cały import gazu i ropy z Rosji

Unia Europejska stoi w obliczu gwałtownego przyspieszenia transformacji energetycznej, wywołanego przez ogromną presję polityczną ze strony Stanów Zjednoczonych. Po rozmowach między przewodniczącą Komisji Ursulą von der Leyen a prezydentem USA Donaldem Trumpem, Komisja Europejska forsuje obecnie plan zakończenia importu ropy naftowej i gazu z Rosji znacznie szybciej niż planowano. Krok ten jest bezpośrednią odpowiedzią na żądanie Trumpa, aby całkowicie wstrzymać finansowanie Moskwy, zanim USA nałożą dalsze sankcje.

Pilność projektu podkreślają alarmujące dane: tylko między lutym 2024 a lutym 2025 roku z UE do Moskwy napłynęło prawie 22 miliardy euro na rosyjskie zasoby energetyczne – kwota ta przewyższa pomoc finansową udzieloną Ukrainie w tym samym okresie. Chociaż zależność została zmniejszona od początku wojny, nadal stanowi ona ogromne źródło finansowania rosyjskiego wysiłku wojennego i narzędzie nacisku geopolitycznego. Droga do pełnej niepodległości jest jednak wyboista i obnaża głębokie podziały w Unii. Podczas gdy większość państw członkowskich poszukuje alternatyw, Węgry i Słowacja w szczególności stanowczo sprzeciwiają się szybkiemu wycofaniu, powołując się na groźbę zakłóceń gospodarczych. Nowy plan jest zatem nie tylko technicznym, ale przede wszystkim politycznym testem spójności europejskiej.

Jaki jest obecny stan dyskusji?

Unia Europejska stoi w obliczu przełomowego etapu swojej polityki energetycznej. Po rozmowach między przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulą von der Leyen a prezydentem USA Donaldem Trumpem, Komisja ogłosiła inicjatywę mającą na celu przyspieszenie wstrzymania całego europejskiego importu ropy naftowej i gazu z Rosji. Decyzja ta jest następstwem żądania Trumpa, aby państwa NATO całkowicie zrezygnowały z rosyjskich dostaw energii, zanim nałożą na Rosję dalsze sankcje.

Jakie są ekonomiczne wymiary problemu?

Liczby ilustrują skalę wyzwania: w pierwszej połowie 2025 roku UE zaimportowała z Rosji skroplony gaz ziemny o wartości około 4,48 mld euro, co stanowi wzrost o 29% w porównaniu z rokiem poprzednim. Łącznie UE wydała prawie 22 mld euro na rosyjskie surowce energetyczne od lutego 2024 do lutego 2025 roku, w tym 9,6 mld euro na gaz ziemny przesyłany rurociągami, 7 mld euro na skroplony gaz ziemny i 4 mld euro na ropę naftową. Kwota ta przekroczyła nawet 18,7 mld euro pomocy finansowej UE udzielonej Ukrainie w tym samym okresie.

Zależność od rosyjskich źródeł energii jest bardzo zróżnicowana w poszczególnych państwach członkowskich UE. W 2024 roku dostawy gazu z Rosji stanowiły około 19% całego importu gazu do UE. Pomimo znacznego spadku od początku wojny, w 2024 roku na rynek europejski trafiło 13 milionów ton rosyjskiej ropy naftowej.

Dlaczego zależność nadal istnieje?

Istnieje kilka przyczyn tej ciągłej zależności. W przeciwieństwie do ropy naftowej i węgla, UE nie nałożyła jeszcze kompleksowych sankcji na dostawy gazu. Rosyjski gaz nadal dociera do Europy w postaci skroplonego gazu ziemnego za pośrednictwem tankowców i gazociągu TurkStream. Dostawy za pośrednictwem TurkStream wzrosły nawet o 6,8% rok do roku w pierwszej połowie 2025 roku.

Sytuacja jest szczególnie problematyczna na Węgrzech i Słowacji. Zależność Węgier od rosyjskiej ropy wzrosła z 61% przed inwazją do 86% w 2024 roku, podczas gdy Słowacja pozostaje niemal całkowicie zależna od dostaw rosyjskich. Kraje te wyraziły poważne obawy dotyczące planu UE wycofania się z rosyjskich dostaw energii, powołując się na wyzwania logistyczne i wyższe koszty.

Jakie plany opracowała już Komisja Europejska?

Komisja przedstawiła już w czerwcu 2025 r. wieloetapowy plan. Plan ten przewiduje, że nowe umowy na dostawy gazu z Rosją zostaną zakazane od 1 stycznia 2026 r. Obowiązujące umowy krótkoterminowe wygasną 17 czerwca 2026 r., natomiast umowy długoterminowe zostaną rozwiązane do końca 2027 r.

Pierwotny harmonogram Komisji zakładał, że do 2028 roku nie będzie importowany żaden gaz z Rosji do UE. Zgodnie z obecnymi planami import ropy naftowej ma zostać całkowicie wstrzymany do końca 2027 roku.

Co zawiera 19. pakiet sankcji?

Von der Leyen zapowiedziała szybkie przedstawienie 19. pakietu sankcji, który będzie skierowany konkretnie przeciwko rosyjskim bankom i sektorowi energetycznemu, a także przeciwko wykorzystywaniu kryptowalut do obchodzenia sankcji. Pakiet ten jest kontynuacją 18. pakietu sankcji z lipca 2025 roku, który zawierał już kompleksowe środki.

Osiemnasty pakiet obejmował obniżenie limitu cen rosyjskiej ropy naftowej z 60 do 47,60 USD za baryłkę, z automatycznym mechanizmem korygującym. Dodatkowo, 105 dodatkowych statków z rosyjskiej floty cieni zostało objętych sankcjami, co dotyczyło łącznie 444 jednostek. Nałożono również sankcje na kolejne rosyjskie banki i ograniczenia dotyczące rosyjskiego skroplonego gazu ziemnego.

Jaką rolę odgrywa polityka amerykańska?

Trump uzależnił nowe sankcje USA wobec Rosji od zgody wszystkich państw NATO na zaprzestanie kupowania rosyjskiej ropy i nałożenie wysokich ceł na chiński import. Nazwał zakup rosyjskiej ropy „szokującym” i stwierdził, że znacząco osłabia on pozycję negocjacyjną z Rosją.

Popyt jest skierowany nie tylko do państw członkowskich UE, ale także do krajów NATO, takich jak Turcja, która importuje tanią energię z Rosji na dużą skalę. To sprawia, że ​​wdrożenie jest szczególnie skomplikowane, ponieważ Turcja jak dotąd nie wykazała chęci szybkiej zmiany tej sytuacji.

Jakie istnieją praktyczne wyzwania?

Największe wyzwania stoją przed krajami śródlądowymi bez dostępu do morza. Węgry i Słowacja są szczególnie dotknięte, ponieważ mogą zastąpić ciężki rosyjski gaz rurociągowy LNG dostarczanym drogą morską. Oba kraje mają jednak alternatywy: mogą pozyskiwać ropę inną niż rosyjska z Chorwacji za pośrednictwem rurociągu adriatyckiego, a rynek środkowoeuropejski ma wystarczające dostawy gazu z USA i Kataru.

Komisja Europejska zapewnia tym krajom rozwiązania przejściowe. Zwolnione są z nich dostawy rurociągami, powiązane z długoterminowymi umowami, do krajów bez dostępu do wody i portów do końca 2027 roku. Oznacza to, że Węgry i Słowacja mogłyby nadal importować duże ilości gazu z Rosji przez kolejne dwa lata.

Jak obecnie rozwijają się przepływy energii?

Przepływy energii uległy znaczącym zmianom od początku wojny. Podczas gdy udział Rosji w unijnym gazociągu spadł z ponad 40% w 2021 roku do około 11% w 2024 roku, import LNG wzrósł. W 2024 roku do UE zaimportowano 15,93 mln ton rosyjskiego LNG, w porównaniu z 13,35 mln ton w 2023 roku – co stanowi wzrost o 19,3%.

Najważniejszym nabywcą była niemiecka spółka państwowa SEFE, która w 2024 r. zakupiła 58 dostaw o łącznej objętości 4,1 mln ton, w porównaniu z zaledwie 12 dostawami i 880 tys. ton w 2023 r. To pokazuje, jak zależność ta nadal przybiera nowe formy pomimo sankcji.

Platformy handlowe typu business-to-business (B2B) stały się kluczową częścią dynamiki handlu światowego, a tym samym siłą napędową eksportu i światowego rozwoju gospodarczego. Platformy te oferują znaczne korzyści firmom każdej wielkości, w szczególności MŚP – małym i średnim przedsiębiorstwom – które często są uważane za kręgosłup niemieckiej gospodarki. W świecie, w którym technologie cyfrowe zyskują coraz większe znaczenie, zdolność do adaptacji i integracji ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia sukcesu w globalnej konkurencji.

Więcej na ten temat tutaj:

• Platformy transakcyjne typu business-to-business (B2B).

Jaki wpływ na infrastrukturę mają ukraińskie ataki?

Ukraina wielokrotnie atakowała rurociąg Przyjaźń, którym Węgry i Słowacja nadal otrzymują rosyjską ropę. Ataki te doprowadziły do ​​krótkotrwałych przerw w dostawach, ale jednocześnie uwypukliły podatność infrastruktury na zagrożenia. Dostawy w każdym przypadku zostały następnie wznowione.

Ukraina zarabia rocznie około 200 milionów dolarów z opłat tranzytowych, co stanowi znaczną sumę dla kraju ogarniętego wojną. Jednocześnie, w 2024 roku, Ukraina zablokowała swoją część rurociągu dla dostaw na Słowację i Węgry w odpowiedzi na ich prorosyjskie stanowisko.

Jak reagują dotknięte kraje?

Węgry pod rządami Viktora Orbana zajęły szczególnie kontrowersyjne stanowisko. Kraj nie podjął żadnych zauważalnych wysiłków w celu znalezienia alternatywnych dostawców, mimo że istnieją rozwiązania techniczne. Orban twierdzi, że bezpieczeństwo energetyczne całej UE jest zagrożone, mimo że eksperci potwierdzają istnienie alternatyw.

Słowacka minister gospodarki Denisa Sakova ma nadzieję na stabilne dostawy i brak dalszych ataków na infrastrukturę energetyczną. Od wybuchu wojny oba kraje przekazały Moskwie 5,4 miliarda euro za samą ropę naftową – sumę wystarczającą na sfinansowanie 1800 pocisków Iskander-M.

Jakich skutków ekonomicznych można się spodziewać?

Przyspieszone wycofywanie rosyjskiej energii wymagałoby znacznych dostosowań gospodarczych. Ceny energii w UE, a zwłaszcza w Niemczech, znacząco wzrosły wkrótce po nałożeniu pierwszych sankcji. Tylko w 2022 roku państwa członkowskie UE wydały około 390 miliardów euro na dopłaty do gazu i energii elektrycznej, aby chronić gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa.

Chociaż ceny później ustabilizowały się na poziomie sprzed kryzysu, Europejski Trybunał Obrachunkowy ostrzegł przed brakiem gwarancji dostępności w przypadku przyszłych niedoborów. Analitycy CREA szacują, że rosyjskie dochody z surowców energetycznych spadłyby o jedną piątą, gdyby zaostrzono sankcje i zlikwidowano luki prawne.

Jaka jest długoterminowa strategia?

UE jest zobowiązana do kompleksowej dywersyfikacji dostaw energii. Stany Zjednoczone są już największym dostawcą LNG do UE, odpowiadając za prawie 45% całkowitego importu. Niedawno zawarta umowa handlowa między UE a USA przewiduje, że UE będzie importować z USA dodatkową energię o wartości miliardów euro w ciągu najbliższych trzech lat.

Państwa członkowskie będą zobowiązane do opracowania krajowych planów dywersyfikacji do końca 2025 roku, obejmujących konkretne działania mające na celu zastąpienie rosyjskiego importu energii. Jednocześnie promowana będzie transformacja energetyczna i rozwój odnawialnych źródeł energii, aby wyeliminować zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw i stabilności rynku.

Jaką rolę odgrywają przejrzystość i monitorowanie?

Ważnym aspektem nowej strategii jest poprawa przejrzystości i identyfikowalności przepływów energii. Przedsiębiorstwa będą zobowiązane do kompleksowego dokumentowania pochodzenia importowanej energii. Komisja będzie monitorować postępy we współpracy z Agencją ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki.

Środki te mają na celu uniemożliwienie przedostawania się rosyjskiej energii do UE pośrednimi drogami. Osiemnasty pakiet sankcji zakazał już importu produktów wytwarzanych z rosyjskiej ropy naftowej rafinowanej w krajach trzecich.

Jakie skutki geopolityczne można przewidzieć?

Przyspieszone wycofywanie rosyjskiej energii znacząco zmieniłoby geopolityczny układ sił. Rosja straciłaby ważny instrument nacisku gospodarczego, podczas gdy UE mogłaby wzmocnić swoją strategiczną autonomię. Istnieje jednak ryzyko ponownego uzależnienia od Stanów Zjednoczonych, które są już najważniejszym alternatywnym dostawcą.

Turcja, jako partner NATO, odgrywa szczególnie złożoną rolę, będąc zarówno krajem tranzytowym dla rosyjskiego gazu, jak i źródłem dużych ilości rosyjskiej energii. Jej gotowość do współpracy będzie kluczowa dla sukcesu nowej strategii.

Jak realistyczne są szanse na sukces?

Szanse na powodzenie inicjatywy są zróżnicowane. Chociaż większość krajów UE ma alternatywy techniczne, czasami brakuje woli politycznej do szybkich zmian. Włączenie Turcji do postulatów Trumpa dodatkowo komplikuje proces wdrażania, ponieważ nie jest jasne, czy inicjatywa wyłącznie unijna byłaby wystarczająca.

Eksperci potwierdzają, że inicjatywa UE nie zagrozi bezpieczeństwu energetycznemu Węgier i Słowacji. Kraje te dysponują wystarczającymi rezerwami i alternatywnymi szlakami dostaw. Główne przeszkody mają zatem charakter polityczny, a nie techniczny.

Jaką rolę odgrywa unikanie sankcji?

Kluczowym problemem są różne metody obchodzenia istniejących sankcji. 19. pakiet sankcji ma na celu zwalczanie wykorzystania kryptowalut. 18. pakiet wprowadził już surowsze kontrole kryptowalut i finansowania floty ukrytej.

Rosyjska flota cieni, składająca się z przestarzałych tankowców o niejasnej strukturze własnościowej, jest coraz częściej wykorzystywana do obchodzenia sankcji. Oprócz transportu ropy naftowej, istnieją obawy o ewentualny sabotaż podwodnej infrastruktury.

Jak mogłyby rozwijać się stosunki z Ukrainą?

Władze Ukrainy popierają przyspieszone wycofywanie rosyjskich surowców energetycznych. Prezydent Zełenski wezwał sojuszników do zaprzestania szukania pretekstów do nakładania sankcji. Jednocześnie Ukraina rozbudowuje swój potencjał w zakresie nowych typów pocisków zdolnych do atakowania rosyjskiej infrastruktury energetycznej, co sprawia, że ​​import rosyjskiej energii staje się coraz bardziej niepewny.

Napięcia z Węgrami jeszcze bardziej zaostrzyły się w związku z atakami na rurociąg Przyjaźń. Zełenski nawiązał do nazwy rurociągu i stwierdził, że przyjaźń z Węgrami zależy od ich stanowiska. Te dwustronne konflikty utrudniają jednolitą strategię UE.

Jakie są dostępne alternatywy?

UE znacznie zdywersyfikowała już swoje dostawy energii. Oprócz Stanów Zjednoczonych, gaz do UE dostarczają Norwegia, Katar i inne kraje. Gazociąg Adriatycki oferuje alternatywę dla krajów Europy Środkowej, choć węgierska firma MOL jako przeszkody podaje ograniczenia przepustowości i różnorodność rodzajów ropy naftowej.

W perspektywie długoterminowej UE dąży do przyspieszenia rozwoju odnawialnych źródeł energii i rozwoju gospodarki wodorowej. Plan REPowerEU zawiera konkretne cele dotyczące rozwoju wodoru oraz wyznaczone obszary przyspieszenia rozwoju odnawialnych źródeł energii.

Między wolą polityczną a przeszkodami praktycznymi

Inicjatywa przyspieszonego wycofywania rosyjskiej energii stoi w obliczu poważnych wyzwań. Choć istnieją w dużej mierze alternatywy techniczne i ekonomiczne, niektórym państwom członkowskim brakuje woli politycznej do szybkich zmian. Sytuację dodatkowo komplikuje powiązanie z żądaniami USA i włączenie Turcji jako partnera NATO.

Sukces tej inicjatywy ostatecznie zależy od tego, czy UE będzie gotowa zaakceptować krótkoterminowe koszty ekonomiczne i napięcia polityczne, aby osiągnąć długoterminową autonomię strategiczną. Dotychczasowe wydarzenia pokazują, że pomimo rozległych sankcji, mogą pojawić się nowe zależności, jeśli wszystkie luki prawne nie zostaną konsekwentnie usunięte.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

 

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

 

 

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi