Dziesięć lat eskalacji: kronika wzrostu wydatków doradczych rządu federalnego w Niemczech (FRG)

Konsultanci zewnętrzni kosztują rząd federalny coraz więcej – kontrowersje wokół miliardowych wydatków

Wydatki rządu federalnego na zewnętrznych doradców dramatycznie wzrosły w ciągu ostatnich dziesięciu lat i przekształciły się w kontrowersyjną kwestię polityczną. Obecne dane pokazują niepokojący rozwój, który wykracza daleko poza znane postacie w 2022 i 2023 r.

Struktura niemieckiej administracji federalnej

Rząd federalny składa się z federalnego kanclerza i ministrów federalnych zgodnie z art. 62 prawa podstawowego. Od 6 maja 2025 r. Rząd federalny pod kanclerzem Friedrich Merz (CDU) składał się łącznie z 17 ministerstw. Ministerstwa te są najwyższą administracją federalną jako najwyższe władze federalne i są odpowiedzialne za różne obszary polityki, zwane departamentami.

Ministerstwa federalne mają kilka centralnych zadań: przygotowują prawa i doradzają rządowi. Ponadto wykonują istotne zadanie zarządzania państwem politycznego, a jednocześnie stanowią szczyt administracji federalnej. Każdy minister federalny kieruje swoim departamentem na własną odpowiedzialność w ramach kompetencji wytycznych przeprowadzonych przez kanclerza federalnego.

Paradoksalny rozwój: struktura personelu i rosnąca zależność konsultantów

Rozwój wydatków konsultantów na tle sprzętu personelu administracji federalnej wydaje się szczególnie problematyczne. Administracja federalna stale rosła w ostatnich latach i może teraz polegać na około 300 000 pracowników, z których wielu wysoko wykwalifikowanych urzędników i ekspertów. W ciągu mniej niż dziesięciu lat personel został zwiększony o około 50 000 miejsc pracy.

Pomimo tych obszernych zasobów personelu i istniejącej wiedzy eksperckiej w ministerstwach i władzach federalnych, trend ten jest nieprzerwany z komisją spółek zewnętrznych i kancelarii prawnych jako konsultanta. Według obecnych szacunków codziennie około 2600 zewnętrznych konsultantów pracuje dla rządu federalnego. Gdyby ci konsultanci mieli własne posługi, byłby to jeden z największych w Niemczech.

Obecne wymiary wydatków konsultantów

Najnowsze liczby ilustrują zakres problemu: w 2023 r. Koszty konsultantów osiągnęły nowy poziom z 239,4 milionami euro. Odpowiada to drastycznego wzrostu o 53,8 miliona euro w porównaniu do poprzedniego roku 2022. Jednocześnie liczba umów doradczych wzrosła z 765 w 2022 r. Do 816 w 2023 r.

Federalne biuro audytu gwałtownie skrytykowało ten rozwój i stwierdził, że wydatki rządowe wzrosły o 39 procent od 2020 r. Te koszty są szczególnie niezwykłe w stosunku do pochodzenia obecnego kryzysu budżetowego, jednocześnie oszczędzając w wielu projektach społecznych.

Krytyka federalnego biura audytu i brak strategii

W bieżącym raporcie testowym Federalne Biuro Audytu skrytykowało rząd federalny za zapewnienie coraz większej ilości pieniędzy dla zewnętrznych konsultantów, a nawet rezygnacji z podstawowych funkcji administracji. Szczególnie problematyczne jest to, że brakuje strategii, aby to zmienić, a także przejrzyste zgłoszenie do parlamentu.

Do tej pory rząd federalny nie ma strategii ograniczenia zewnętrznych potrzeb doradczych. Ponadto wiele usług zostało powalonych z obszaru IT, szczególnie w obszarze IT, co nie jest już gwarantowane, aby zapewnić skuteczną kontrolę parlamentarną.

Przedłużony przegląd wydatków konsultantów według ministerstw

Poniższe szczegółowe oferty pokazują dramatyczny rozwój wydatków konsultantów w poszczególnych ministerstwach i ilustrują, w jaki sposób problem ten rozciąga się na całą administrację federalną. Staje się jasne, że nie tylko poszczególne wydziały, ale istnieje system systemowy niemieckiej administracji federalnej, która pilnie wymaga fundamentalnego rozwiązania.

Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (BMI)

Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (BMI) prowadzi listę największych konsumentów pieniędzy podatników na porady zewnętrzne. W 2019 r. Wydatki osiągnęły maksymalnie 154,3 mln euro przed redefiniowaniem usług konsultingowych. Zgodnie z tym redefinicją koszt w 2020 r. Drastycznie spadł do 50,1 miliona euro. Jednak w kolejnych latach wydatki wzrosły ponownie w sposób ciągły: 2021 do 56,9 miliona euro, w 2022 r. Stagnali na tym wysokim poziomie na 56,9 miliona euro, aw 2023 r. Ponownie wzrosły do ​​59,7 miliona euro, co odpowiada wzrostowi o 19 procent od 2020 r.

W latach 2017–2021 BMI wydało w sumie 492,9 mln euro dla zewnętrznych konsultantów. Duża część wydatków można znaleźć w „projektach międzypłokowych, takich jak konsolidacja IT”.
Niemiecka administracja federalna stoi przed bezprecedensowym wyzwaniem: wydatki dla zewnętrznych konsultantów dramatycznie rozwinęły się w ciągu ostatnich dziesięciu lat i podnoszą podstawowe pytania dotyczące wydajności i niezależności administracji państwowej. Rozwój ten wpływa nie tylko na poszczególne departamenty, ale przebiega przez cały rząd federalny i jego 17 ministerstw.

Federalne Ministerstwo Finansów (BMF)

Federalne Ministerstwo Finansów (BMF) ma niezwykły trend wzrostowy w swoich wydatkach. Rozwój pokazuje znaczne wahania: podczas gdy wydatki w wysokości 24,0 mln euro w 2017 r. W 2019 r. Osiągnęły do ​​52,7 mln euro, osiągnęli maksimum w 2020 r. Z 72,4 mln euro. Po znacznym spadku 31,1 mln EUR w 2022 r. Wydatki w 2023 r. Ponownie wzrosły do ​​38,2 mln EUR. Kwestia czynników napędowych tego uporczywego trendu w górę w Ministerstwie Finansów pozostaje kluczowe dla oceny sprzątania.

Federalne Ministerstwo Transportu i infrastruktury cyfrowej/transportu (BMDV)

Federalne Ministerstwo Transportu i infrastruktury cyfrowej (BMDV) jest stale jednym z największych pozycji wydatków w budżecie federalnym. W 2017 r. Wydatki wyniosły 28,0 mln euro, z czego 15,4 mln euro wydano na porady dotyczące opłat. W kolejnych latach wydatki wzrosły w sposób ciągły: w 2019 r. Do 47,7 mln euro oraz w 2020 r. Do 63,2 mln euro. W latach 2017–2021 całkowita kwota wydatków Ministerstwa Transportu wzrosła do 196,9 mln euro.

Federalne Ministerstwo Zdrowia (BMG)

Ministerstwo Zdrowia odnotowało szczególnie gwałtowny wzrost kosztów korzystania z usług zewnętrznych konsultantów. Wydatki stale rosły z 0,13 mln euro w 2014 r., przez 0,37 mln euro w 2015 r., 0,46 mln euro w 2016 r., 1,01 mln euro w 2017 r., 2,91 mln euro w 2018 r., 17,5 mln euro w 2019 r., aż w końcu osiągnęły 41,9 mln euro w 2020 r. Szczególnie godny uwagi jest gwałtowny wzrost kosztów doradztwa w Federalnym Ministerstwie Zdrowia: ze 134 654 euro w 2014 r. do ponad 41 mln euro w 2020 r. – wzrost 300-krotny. Podczas pandemii koronawirusa tylko 21 mln euro trafiło do jednej firmy konsultingowej na „usługi zarządzania operacyjnego wspierające personel ds. zamówień publicznych”.

Federalne Ministerstwo Obrony (BMVG)

Ministerstwo Obrony, będące w centrum „skandalu konsultacyjnego”, wykazuje niezwykłe wzorce wydatków. W pierwszej połowie 2019 roku ministerstwo wydało 155 mln euro – prawie tyle samo, co wszystkie 13 pozostałych ministerstw razem wzięte. Uderzające jest to, że było to jedyne ministerstwo, które nie zgłosiło żadnych wydatków w pierwszej połowie 2020 roku. W latach 2017–2021 zgłoszono jedynie 32,5 mln euro, choć dane te są niepełne, ponieważ odpowiednie umowy były wówczas nadal weryfikowane.

Dalsze ministerstwa

Federalne Ministerstwo Ekonomii i Ochrony Klimatu (BMWK)

• Grudzień 2021 – kwiecień 2023: 16,5 mln euro na zewnętrzne doradztwo prawne

Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Społecznych (BMA)

• 2020: 0,7 miliona euro
• 2017-2021: 2,5 mln euro

Federalna kancelaria

• 2017-2021: 3,3 mln euro

Chronologia wzrostu: ogólny rozwój wydatków doradczych rządu federalnego

Chronologia wzrostu wydatków rządu federalnego na usługi konsultingowe ujawnia niepokojący trend w wydatkach ogółem. Z poziomu wyjściowego 32,1 mln euro w 2014 roku, koszty początkowo wzrosły umiarkowanie do 38,2 mln euro w 2015 roku, co stanowi wzrost o 19%. Jednak rok 2016 był punktem zwrotnym, z gwałtownym wzrostem do 101,1 mln euro – aż o 165% w porównaniu z rokiem poprzednim.

Ta spirala w górę trwała w kolejnych latach: w 2017 r. Wydatki osiągnęły 145,5 mln euro (plus 44 procent), w 2018 r. W dalszym ciągu wzrosły do ​​181,4 mln euro (plus 25 procent). Koszty konsultanta osiągnęły bezwzględne maksimum w 2019 r. Z 296,7 mln euro, co odpowiada nowemu drastycznemu wzrostowi o 64 procent.

W 2020 r. Wydatki z powodu redefinicji znacznie spadły do ​​172,2 miliona euro, co odpowiada spadku o 42 procent. Jednak spadek ten okazał się tymczasowy, ponieważ koszty wzrosły do ​​209,2 miliona euro ponownie w 2021 r. (Plus 21 procent). Po krótkim spadku do 185,5 miliona euro w 2022 r. (Minus 11 procent), wydatki konsultantów ponownie osiągnęły 239,2 mln euro, co odpowiada wzrostowi o 29 procent.

Miliardy na przestrzeni lat

Całkowita kwota jest szczególnie niepokojąca: w latach 2017–2021 rząd federalny wydał ponad 1,073 miliarda euro dla zewnętrznych konsultantów. W ciągu ostatnich dziesięciu lat wydatki spadają do ponad 1,6 miliarda euro.

Problematyczne rozwój i krytyka

Zmiana definicji jako taktyka pokrycia

Szczególnie istotnym aspektem jest zmiana definicji „usług konsultacyjnych” w 2020 roku. Doprowadziła ona do pozornego spadku wydatków o ponad 40%, mimo że liczba zatrudnionych konsultantów w rzeczywistości nie spadła. W zapytaniach parlamentarnych rząd federalny zgłosił koszty konsultacji w wysokości 433,5 mln euro za 2020 rok, podczas gdy oficjalny raport dotyczący konsultantów wykazał jedynie 172 mln euro – różnica ponad 260 mln euro.

Rosnąca zależność

Według szacunków codziennie około 2600 konsultantów pracuje dla rządu federalnego. Gdybyś miał własne posługi, byłby to jeden z największych w Niemczech. Już w 2020 r. Komitet budżetowy wyraził zaniepokojenie, że administracja federalna może stać się zbyt duża zależna od porad zewnętrznych i stracić własne umiejętności.

Brakująca przezroczystość

Większość umów konsultacyjnych pozostaje nietranscentrowana, ponieważ firmy doradcze muszą zgodzić się na publikację. To utrudnia kontrolę parlamentarną i identyfikowalność publiczną.

Fundusze podatkowe na porady zewnętrzne: Rząd federalny ignoruje roszczenia komitetu budżetowego

Wydatki rządu federalnego na usługi konsultingowe wzrosły z 32,1 mln euro do prawie 240 mln euro w ciągu ostatnich dziesięciu lat – ośmiokrotnie. Pomimo wielokrotnych apeli Komisji Budżetowej o „znaczne ograniczenie” korzystania z usług konsultantów, rządowi federalnemu nie udało się osiągnąć trwałej redukcji. W 2023 roku wydatki osiągnęły nawet drugi najwyższy poziom od początku raportowania. Sytuacja ta rodzi fundamentalne pytania o efektywność administracji federalnej i odpowiedzialne gospodarowanie pieniędzmi podatników.

Redefinicja usług konsultingowych: sztuczka obliczeniowa w celu ukrycia rosnących wydatków doradczych

SAM -SOLED „Redefinition of the Consulting Services” z 2020 r. Jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych aspektów debaty na temat eksplodujących kosztów konsultanta rządu federalnego. Ta pozornie zmiana techniczna okazała się zręczną sztuczką arytmetyczną w celu rozładowania presji politycznej i zaciemnienia faktycznych wydatków na zewnętrzne porady.

Co oznaczało redefinicja?

Do roku raportowania w 2019 r. Roczne raporty doradcze opierały się na definicji określonej przez Federalne Ministerstwo Finansów (BMF), które pozostało w dużej mierze niezmienione od czasu raportowania w 2007 r. Oryginalna rejestrowana zewnętrzne usługi konsultacyjne jako „płatną usługę, która służy celowi opracowania i oceny praktycznych rekomendacji dotyczących określonych decyzji przez klienta”.

W 2021 r. Komitet budżetowy zdecydował, że raport konsultantów powinien być wykorzystany w wyniku zmienionej definicji koncepcji konsultantów z 2020 r. Nowa definicja podobno powinna „poprawić przejrzystość raportowania”, a teraz obejmuje również usługi wsparcia „które charakteryzują się znaczącymi usługami doradczą, a tym samym możliwego wpływu”.

Kluczowy punkt: z drugiej strony niektóre usługi w obszarze IT nie są już wyraźnie uważane za porady zewnętrzne. W szczególności „usługi operacyjne w obszarze IT w zakresie opracowywania procedur IT (specjalistycznych) lub zapewnienia pojemności, a także wiedzy specjalistycznej” nie są już podlegające raportowaniu.

Polityczne pochodzenie redefinicji

Presja komitetu budżetowego

Redefinicja nie została przeprowadzona w powietrzu pustym, ale jako bezpośrednia reakcja na masową presję polityczną. Już w 2020 r. Komitet budżetowy Bundestag wezwał rząd federalny do podjęcia kroków „w celu zmniejszenia korzystania z zewnętrznych konsultantów i zewnętrznych sił wsparcia”. Roszczenie to zostało ustalone w terminie tendencji SO, który jest wiążący dla ministerstw.

Odmowa Scholza za prawdziwą redukcję

Postawa ówczesnego federalnego ministra finansów Olafa Scholz jest szczególnie odkrywcza. Pod koniec listopada 2020 r. Ministerstwo Finansów odpowiedziało na odpowiedni raport zielonego polityka Svena-chrześcijańskiego Kindlera, że ​​„nie było planów” zmniejszenia liczby umów konsultantów. Scholz nie uznał za żadne niezbędne do oceny poprzedniego zastosowania zewnętrznych ekspertów.

Scholz bronił zobowiązania drogich doradców werbalnie i argumentował, że zewnętrzni konsultanci zostaną użyte tylko wtedy, gdy odpowiadająca im wiedza specjalistyczna dla poszczególnych projektów nie istniała wśród tysięcy rządu federalnego.

Sztuczka arytmetyczna i jej dramatyczne efekty

Liczby mówią jasnym językiem

Efekty redefinicji były dramatyczne i jednocześnie ujawnione. Pozorne obniżenie kosztów w latach 2019–2020 nie było oparte na faktycznie obniżonych wydatkach, ale na „prostej sztuczce: rząd federalny zmienił definicję tego, co liczy się jako wyniki konsultacyjne”.

Wymiar tej sztuczki arytmetycznej staje się jasny przez następujące liczby:

• Według oficjalnego raportu doradczego: 172 miliony euro za 2020
• Według wniosku parlamentarnego o ten sam rok: 433,5 miliona euro
• Różnica: ponad 260 milionów euro zostało zawoalowanych

Systematyczne wykluczenie kosztownych obszarów

Ukierunkowane wykluczenie obszaru IT z obowiązku sprawozdawczego było szczególnie perfitowane. Projekty z tego obszaru, raportów naukowych, badań i wielu innych od tego czasu nie zostały uznane za usługę konsultacyjną, ale jako „wydajność wdrażania”. Jest to szczególnie cyniczne, ponieważ projekty IT i digitalizacji są przedmiotem wydatków konsultantów.

Federalne Ministerstwo Finansów otwarcie przyznało zasłonę: znaczne zmniejszenie wydatków wymienionych „bardzo” na podstawie nowej definicji.

Wpływ na kontrolę parlamentarną

Martwienie się kontroli demokratycznej

Zmiana definicji miała drastyczne konsekwencje kontroli parlamentarnej. Sven-chrześcijański Kindler, który przez 15 lat siedział dla Zielonych w Komitecie Budżetowym, skrytykował: „Zmiana definicji nadal umożliwia rządowi federalnemu na przejście wydatków na zewnętrzne usługi doradcze”.

Praktyczne efekty są znaczące: „Czego nie ma w raportach, musimy teraz uzyskać inne sposoby, takie jak małe zapytania. To dla nas znacznie większy wysiłek”. To sprawia, że ​​demokratyczna funkcja kontroli parlamentu jest znacznie trudna.

Utrata porównywalności

Retrospektywne zastosowanie nowej definicji z 2020 r. Zniszczyło również porównywalność liczb na przestrzeni lat. Dzięki nowej definicji wydatki szczegółowo 06 (BMI) spadły „jak całkowite wydatki, które zostaną zgłoszone o ponad dwie trzecie 154,3 mln EUR w 2019 r. Do 50,1 mln EUR w następnym roku”.

Ocena: Maculator Number zamiast prawdziwej reformy

Odznaczanie zamiast przejrzystości

Analiza dostępnych dokumentów i stwierdzeń wyraźnie pokazuje, że przedefiniowanie usług konsultacyjnych było głównie wykorzystywane jako stactic. Zamiast wdrażać wymagane „istotne” demontaż zależności konsultantów, rząd federalny pod ministrem finansów Scholz wybrał ścieżkę maculatora liczbowego.

Federalne biuro audytu ostro skrytykowało ten rozwój i ostrzegł przed brakiem przejrzystości w misjach konsultantów. W wewnętrznym raporcie testowym inspektorzy federalnego biura audytu powiedzieli komitetowi budżetowi, aby przekazali swoją krytykę planowanych rozporządzeń, ponieważ „żadne z wyjątków wymienionych przez Ministerstwo Finansów”.

Kontynuacja problematycznego rozwoju

Po 2020 r. Liczby pokazują, że redefinicja nie zmieniła podstawowego problemu. Od 2020 r. Wydatki (zgodnie z nową definicją) wzrosły o 39 procent do nieco poniżej 240 milionów euro w 2023 r. Pokazuje, że redefinicja była jedynie korektą kosmetyczną w celu rozładowania presji politycznej.

Rząd federalny oszukuje publicznie: w jaki sposób koszty konsultacji można ukryć poprzez rezerwację sztuczek

„Redefinicja usług konsultingowych” z 2020 r. Była kluczową próbą ukrycia zależności od konsultanta wybuchowego rządu federalnego. Zamiast wdrażać rzeczywiste reformy i znaczne obniżenie kosztów konsultacji, zgodnie z wymogami komitetu budżetowego, rząd federalny wybrał ścieżkę oszustw rachunkowości.

Ta sztuczka arytmetyczna nie tylko podważyła kontrolę parlamentarną, ale także zwodniczo oszukała opinię publiczną o prawdziwym zakresie zależności konsultantów. Fakt, że pomimo rzekomej „redukcji”, około 2600 doradców pracuje dla rządu federalnego każdego dnia, redefinicja ujawnia redefinicję jako to, czym jest: manewr zasłony kosztem demokratycznej przejrzystości i odpowiedzialnego postępowania podatników.

Analiza pokazuje, że koszty eksplodowania nie są spowodowane indywidualnymi przypadkami, ale deficytami strukturalnymi w administracji publicznej i zamówieniach. Ministerowie, zwłaszcza Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (BMI) i Federalne Ministerstwo Finansów (BMF), są coraz częściej przechowywani przez podstawowe zadania, szczególnie w strategicznie krytycznym sektorze IT. Dzieje się tak pomimo lat pilnych, pilnych i w dużej mierze zignorowanych ostrzeżeń z federalnego biura audytu, w którym zagrożono „integralność administracji”.

Głównymi zyskami tego systemu są globalni liderzy branży - McKinsey, Boston Consulting Group (BCG), „Big Four” (PWC, KPMG, EY, Deloitte), a także innych dużych graczy, takich jak Accenture, Roland Berger i Capgemini. Wasza supremacja jest umacniana przez nietransfutowe umowy ramowe, które podważają konkurencję i zapewniają uprzywilejowany dostęp do funduszy podatkowych.

Więcej na ten temat tutaj:

• Państwo w pułapce konsultantów – jak globalni giganci konsultingowi kontrolują niemiecką administrację

Niemiecki rząd federalny napotyka poważny problem, który dotyka zarówno podatników, jak i integralności administracji: niekontrolowaną zależność od zewnętrznych firm konsultingowych. W ostatnim raporcie Federalne Biuro Audytu wyraźnie krytykowało brak strategii rządu w celu zmniejszenia tej kosztownej zależności. Liczby mówią jasny język i ujawniają zakres tego problematycznego rozwoju.

Rozwój ten jest tym bardziej niepokojący, gdy Komitet Budżetowy Bundestagu wezwał już do znacznej redukcji kosztów konsultanta w 2020 r. Jednak rząd federalny nie spełnił tych roszczeń, jak określa federalne biuro kontroli jednoznacznie. Zamiast tego roczne raporty doradcze rządu wykazują niewielką gotowość do wprowadzania zmian w korzystaniu z zewnętrznych konsultantów.

Strukturalne słabości obecnego podejścia

• Brak planowania strategicznego
• Zawieszanie integralności administracyjnej
• Problemy z jakością i porady wklejania kopiowania

Więcej na ten temat tutaj:

• Innowacyjna alternatywna propozycja: partnerstwo z przedstawicielami zainteresowań MŚP

Chętnie będę Twoim osobistym doradcą.

Szef rozwoju biznesu

Przewodniczący SME Connect Defense Group

LinkedIn

 

 

Chętnie będę Twoim osobistym doradcą.

skontaktować się ze mną pod Wolfenstein ∂ xpert.digital

zadzwonić pod +49 89 674 804 (Monachium)

LinkedIn