Ostatnia globalna analiza ekonomiczna przed świętami Bożego Narodzenia, z wizjonerskim życzeniem, że wszystko znów będzie dobrze

Zapomnij o normalności: tak fundamentalnie zmieni się globalna gospodarka w 2026 roku

W miarę jak świat przygotowuje się do Bożego Narodzenia 2025 roku, a pragnienie pokoju i normalności jest silniejsze niż kiedykolwiek, rzeczywistość gospodarcza maluje obraz, który wymyka się łatwym kategoryzacjom. Dobiega końca rok, w którym uniknęliśmy przewidywanej katastrofy, by wprowadzić nas w erę kruchej stabilności. Ostatnia poważna analiza ekonomiczna przed Bożym Narodzeniem ukazuje świat w stanie nieustannych zmian: główne gospodarki uniknęły recesji, ale ceną za to są pęknięcia strukturalne, które stają się teraz aż nazbyt widoczne.

Nadchodzący rok, 2026, nie będzie charakteryzował się powrotem do dawnej normalności, lecz raczej fundamentalną reorganizacją globalnych relacji sił. Podczas gdy Stany Zjednoczone, napędzane bezprecedensowym boomem sztucznej inteligencji, grożą pozostawieniem reszty rozwiniętego świata w tyle, Chiny zmagają się z historycznym paradoksem silnej produkcji i słabej konsumpcji. Tymczasem Europa, a w szczególności Niemcy, pod presją realiów geopolitycznych przechodzą całkowitą przemianę – ruch, który jeszcze niedawno uznawano za tabu w polityce fiskalnej.

Jednak oprócz dużych kwot produktu krajowego brutto, ludzie odczuwają zmiany na własnej skórze: rynek pracy, który nikogo nie zwalnia ani nie zatrudnia; inflacja, która statystycznie spada, ale nadal jest odczuwalna w portfelach ludzi; podziały społeczne, które pogłębiły się do tego stopnia, że ​​zagrażają pokojowi politycznemu.

Ta analiza nie jest pesymistycznym lamentem, lecz konieczną oceną. Przygląda się kulisom retoryki „wszystko będzie dobrze” i pokazuje, dlaczego sama nadzieja nie jest strategią – i dlaczego rok 2026, pomimo, a może nawet właśnie z powodu wyzwań, będzie decydujący dla wytyczenia kursu naszej przyszłości gospodarczej. Przeczytaj tutaj, co naprawdę nas czeka.

Kiedy nadzieja spotyka się z surowością: ocena rozdźwięku między rzeczywistością ekonomiczną a politycznymi pobożnymi życzeniami

Globalna gospodarka kończy rok 2025 z osobliwą mieszanką ulgi i niepokoju. Podczas gdy główne gospodarki uniknęły recesji, a banki centralne ostrożnie wycofują się z restrykcyjnej polityki pieniężnej, pod powierzchnią kryją się zniekształcenia strukturalne, wykraczające daleko poza cykliczne wahania. Prognozuje się, że globalny PKB wzrośnie w 2026 roku o 2,8–3,1% – wartość ta wydaje się solidna, ale jest znacznie niższa niż średnia sprzed pandemii. Goldman Sachs prognozuje 2,8%, podczas gdy Międzynarodowy Fundusz Walutowy podniósł swoją prognozę do 3,1% po obawach o eskalację konfliktów handlowych, zahamowanych w drugiej połowie 2025 roku. Dane te maskują jednak fundamentalne zmiany w globalnej geografii gospodarczej, charakteryzujące się fragmentacją handlu, zakłóceniami technologicznymi i wyczerpaniem budżetowym.

Prognozuje się, że Stany Zjednoczone przewyższą inne rozwinięte gospodarki, osiągając tempo wzrostu na poziomie 2,6%, napędzane cięciami podatkowymi, ogromnymi inwestycjami w sztuczną inteligencję i znacznie luźniejszą polityką fiskalną w porównaniu z Europą. Rezerwa Federalna obniżyła swoją referencyjną stopę procentową do poziomu od 3,5% do 3,75% do grudnia 2025 r. i zapowiada dalsze umiarkowane obniżki do połowy 2026 r., z oczekiwanym ostatecznym poziomem od 3% do 3,25%. Gospodarka amerykańska korzysta z nietypowego zjawiska: sztuczna inteligencja już teraz wnosi wymierny wkład we wzrost, a nakłady inwestycyjne związane z AI w pierwszej połowie 2025 r. stanowią około 1,1 punktu procentowego wzrostu PKB, więcej niż konsumpcja prywatna. Oznacza to strukturalny punkt zwrotny, w którym inwestycje technologiczne stają się dominującym elementem wzrostu, podczas gdy tradycyjne czynniki napędzające, takie jak wydatki konsumpcyjne, tracą na znaczeniu.

Rozwój gospodarczy Chin ujawnia jednak paradoks, który staje się testem wytrzymałości dla światowej gospodarki. Przewiduje się, że druga co do wielkości gospodarka świata wzrośnie o 4,5–4,8% do 2026 roku, co oznacza spowolnienie w porównaniu z 5% w roku poprzednim. Po raz pierwszy od dziesięcioleci chiński rząd ogłosił wzmocnienie popytu wewnętrznego swoim najwyższym priorytetem polityki gospodarczej, co stanowi niezwykłe przyznanie się do strukturalnej słabości. Orientacja na eksport, która przez cztery dekady zapewniała Chinom sukces, osiąga swoje granice. Podczas gdy chińskie firmy nadal zalewają światowy rynek wysokiej jakości towarami w niskich cenach, popyt krajowy pozostaje niebezpiecznie słaby. Sektor nieruchomości, który tradycyjnie odpowiada za około jedną czwartą chińskiej produkcji gospodarczej, znajduje się w kryzysie strukturalnym, którego nie da się rozwiązać nawet najbardziej hojnymi środkami stymulacyjnymi. Chiński rząd opiera się na bodźcach konsumpcyjnych, wyższych emeryturach i wzroście dochodów, ale zaufanie gospodarstw domowych zostało fundamentalnie zachwiane. Goldman Sachs szacuje, że chińska nadwyżka na rachunku bieżącym wzrośnie do prawie 1% światowego PKB, co stanowi największą nadwyżkę jednego kraju w udokumentowanej historii gospodarczej. Nadwyżka ta nie jest wyrazem siły, lecz raczej symptomem gospodarki, która produkuje to, czego nie jest w stanie skonsumować.

Europa balansuje jednak na granicy między ekspansją fiskalną a niezdolnością do wdrożenia reform strukturalnych. Przewiduje się, że strefa euro wzrośnie o 1,1–1,6% w 2026 roku, a Niemcy odegrają w tym kluczową rolę. Największa gospodarka Europy planuje największy od lat 70. XX wieku pakiet stymulacji fiskalnej na 2026 rok. Planowany jest deficyt w wysokości 4,75% PKB, a ponad 100 mld euro ma zostać przeznaczone na dekarbonizację, infrastrukturę i obronność. Ta radykalna zmiana, długo uważana za nie do pomyślenia, odzwierciedla świadomość, że ortodoksja fiskalna staje się przeszkodą dla wzrostu gospodarczego w świecie rosnących napięć geopolitycznych i ogromnych potrzeb inwestycyjnych. Europejski Bank Centralny pozostawił główną stopę refinansową na poziomie 2,15%, a stopę depozytową na poziomie 2%, sygnalizując tym samym przedłużoną przerwę w dalszych obniżkach stóp procentowych. Prezes EBC Christine Lagarde mówi o „dobrym miejscu”, w którym znalazła się polityka pieniężna. Słowa te wyrażają zarówno zadowolenie, jak i zdziwienie.

Wojny handlowe i góry długów: nowe realia fiskalne

Konflikty handlowe, które zdominowały globalną gospodarkę w 2025 roku, nie zostały rozwiązane, lecz jedynie weszły w nową fazę. Średnia stawka celna w USA wzrosła z poniżej 3% do prawie 17%, co przypomina protekcjonizm lat 30. XX wieku. Jednak obawiana globalna recesja nie nadeszła, częściowo z powodu gwałtownego przyspieszenia eksportu w pierwszej połowie 2025 roku. Firmy wysyłały towary do USA przed wejściem w życie nowych ceł, co skutkowało zniekształceniem danych handlowych. Prognozuje się, że wzrost globalnego handlu spadnie do zaledwie 0,5% w 2026 roku, co stanowi drastyczny spadek z 2,5% w roku poprzednim. To rozdrobnienie nie jest tymczasowe, lecz strukturalne. Łańcuchy dostaw nie są po prostu przekierowywane, ale gruntownie rekonfigurowane. Koncepcja „Chiny plus jeden” stała się nową ortodoksją, a Meksyk, Wietnam, Indie i Europa Wschodnia czerpią ogromne korzyści jako alternatywne lokalizacje produkcji. Nearshoring, kiedyś koncepcja akademicka, do 2026 roku stanie się dominującą strategią. Firmy nie będą już optymalizować działalności przede wszystkim pod kątem kosztów, ale pod kątem odporności, nawet jeśli będzie to wywierać presję na marże.

Sytuacja fiskalna w głównych gospodarkach jest bardziej niepokojąca, niż sugeruje debata publiczna. Globalny dług publiczny wynosi 97,6% PKB, co stanowi historyczny szczyt poza okresem wojny. Ratingi Scope Ratings obniżyły rating Stanów Zjednoczonych do poziomu AA-minus z perspektywą stabilną w październiku 2025 r., a Francja również posiada rating AA-minus z perspektywą negatywną. W większości rozwiniętych gospodarek brakuje przestrzeni fiskalnej. Ograniczenia w wydatkach strukturalnych wynikające ze starzenia się społeczeństw, rosnących wydatków na obronę i wysokich odsetek od istniejącego zadłużenia pozostawiają niewiele miejsca na politykę antycykliczną. Unia Europejska wprowadziła do swoich reguł fiskalnych znaczną elastyczność, wprowadzając krajowe wyłączenie dla wydatków na obronę. Państwa członkowskie mogą zwiększyć swoje wydatki na obronę o maksymalnie 1,5% PKB do 2028 r., bez uznania tego za przekroczenie limitów deficytu. Szesnaście państw członkowskich UE korzysta już z tej klauzuli, co skutkuje dodatkowymi wydatkami na obronę w wysokości około 110 mld euro. Plan ReArm Europe mobilizuje łącznie 800 mld euro. Nie jest to wyjątek tymczasowy, lecz początek trwałego przesunięcia środków publicznych z transferów socjalnych na bezpieczeństwo i infrastrukturę.

Paradoks rynku pracy i rozwój sztucznej inteligencji

Rynki pracy w gospodarkach rozwiniętych znajdują się w nietypowym stanie, określanym jako „niski poziom zatrudnienia, brak zatrudnienia”. W Stanach Zjednoczonych bezrobocie wynosi 4,4%, co jest najwyższym poziomem od października 2021 r., pomimo umiarkowanego wzrostu gospodarczego. Wskaźnik zatrudnienia spadł do poziomów obserwowanych ostatnio we wczesnej fazie pandemii i po globalnym kryzysie finansowym. Osoby poszukujące pracy potrzebują średnio o 20 tygodni więcej czasu na znalezienie zatrudnienia niż w 2023 r. Jednocześnie firmy wahają się przed zwolnieniami pracowników, obawiając się, że nie będą w stanie znaleźć wykwalifikowanego personelu w niepewnym otoczeniu. Sektor opieki zdrowotnej odpowiada obecnie za 47,5% całkowitego wzrostu zatrudnienia, co stanowi ekstremalną koncentrację, która podkreśla kruchość rynku pracy. Jeśli ten sektor zawiedzie, osłabi to ogólną dynamikę zatrudnienia. Rezerwa Federalna prognozuje, że bezrobocie wzrośnie do 4,5% do początku 2026 r., a następnie nieznacznie spadnie. Podobna sytuacja wyłania się w Europie. Stopa bezrobocia w Wielkiej Brytanii wynosi 5,1%, co jest najwyższym poziomem od czterech lat. Niemcy nie spodziewają się znaczącej poprawy sytuacji na rynku pracy, mimo wprowadzenia ogromnego programu stymulacji fiskalnej.

Rola sztucznej inteligencji w światowej gospodarce osiągnęła punkt zwrotny w 2025 roku. To, co wcześniej uważano za spekulacyjną technologię przyszłości, obecnie w wymierny sposób przyczynia się do wzrostu gospodarczego. Prywatne inwestycje w sztuczną inteligencję w USA wyniosły 109,1 miliarda dolarów w 2024 roku, około dwunastokrotnie więcej niż w Chinach i dwudziestoczterokrotnie więcej niż w Wielkiej Brytanii. Inwestycje te są przeznaczane nie tylko na rozwój modeli, ale coraz częściej na infrastrukturę pomocniczą, taką jak centra danych, zasilacze i rozbudowa sieci. Długoterminowy wpływ na produktywność jest trudny do oszacowania, ale modelowanie ekonomiczne sugeruje, że sztuczna inteligencja może zwiększyć PKB o około 12 procent w dłuższej perspektywie, znacznie więcej niż natychmiastowy efekt wynoszący 3 procent. Szczyt wzrostu produktywności spodziewany jest około czternaście lat po jej powszechnym wdrożeniu, co oznacza, że ​​największe efekty będą widoczne dopiero w latach 30. XXI wieku. W krótkiej perspektywie pojawia się jednak paradoksalna sytuacja: sztuczna inteligencja zwiększa PKB bez proporcjonalnego wzrostu zatrudnienia. Stany Zjednoczone odnotują solidny wzrost gospodarczy w 2025 roku, któremu towarzyszyć będzie spadek zatrudnienia, częściowo spowodowany wzrostem produktywności napędzanym przez sztuczną inteligencję. Tendencja ta nasili się w 2026 roku, co postawi fundamentalne pytania dotyczące dystrybucji zysków gospodarczych.

Trendy inflacyjne i rozbieżność rynków wschodzących

Inflacja, która zdominowała agendę polityki gospodarczej w latach 2022 i 2023, uspokoiła się, ale nadal jest bardziej uporczywa, niż oczekiwały banki centralne. Globalnie inflacja ma spaść do 3,6% w 2026 roku, po osiągnięciu 4,2% w 2025 roku. W Stanach Zjednoczonych przewiduje się spadek z 3,2% do 2,8%, a w strefie euro z 2% do 1,9%. Wartości te są zbliżone do celu banków centralnych na poziomie 2%, ale inflacja bazowa cen, która nie uwzględnia zmiennych cen energii i żywności, pozostaje bardziej uporczywa. W Stanach Zjednoczonych oczekuje się, że inflacja wzrośnie do 3,5% w czwartym kwartale 2025 r., a następnie spadnie do 2,8% w czwartym kwartale 2026 r. Ta trajektoria w kształcie litery U odzwierciedla tymczasową presję cenową ze strony ceł, która słabnie w drugiej połowie 2026 r. Turcja pozostaje skrajnym wyjątkiem, ze stopą inflacji prognozowaną na 31,4% w 2025 r. i 18,5% w 2026 r., napędzaną przez drastyczną deprecjację liry. Banki centralne znajdują się w skomplikowanej sytuacji. Rezerwa Federalna ostrożnie obniża stopy procentowe, obawiając się, że zbyt agresywne luzowanie może zdestabilizować oczekiwania inflacyjne. EBC z kolei wstrzymuje się z działaniami, widząc inflację zbliżoną do celu i uznając dalsze cięcia za zbędne. Rynki wschodzące przedstawiają bardziej zniuansowany obraz, a Brazylia, Meksyk, Indie i Republika Południowej Afryki oczekują dalszych obniżek stóp procentowych, ponieważ ich realne stopy procentowe pozostają dodatnie.

Rynki wschodzące przeżyją okres dywersyfikacji w 2026 roku, odchodząc od historycznych wzorców. Chociaż średni wzrost wynosi około 3,5–4%, pod powierzchnią kryją się drastyczne różnice. Prognozuje się, że Indie osiągną wzrost na poziomie 6,2%, co plasuje je na pozycji zdecydowanego zwycięzcy. Kraj ten korzysta z korzystnej sytuacji demograficznej, ogromnych inwestycji w infrastrukturę oraz dywersyfikacji globalnych łańcuchów dostaw poza Chinami. Indyjska infrastruktura cyfrowa jest niezwykle zaawansowana; w 2023 roku kraj ten przetwarzał około 46% wszystkich globalnych płatności w czasie rzeczywistym. Strategia „Chiny plus jeden” globalnych firm napędza inwestycje w produkcję w Indiach, Wietnamie i Meksyku. Goldman Sachs spodziewa się zwrotu z inwestycji kapitałowych na rynkach wschodzących na poziomie 13–16%, znacznie wyższym niż na rynkach rozwiniętych. Jednak możliwości te są nierównomiernie rozłożone. W październiku 2026 roku w Brazylii odbędą się wybory prezydenckie, które mogą potencjalnie spowodować zmianę polityki gospodarczej. Chiny, Brazylia i Rosja ciągną gospodarkę w dół wśród rynków wschodzących, podczas gdy Indie, niektóre kraje Azji Południowo-Wschodniej, Afryka Północna i Europa Wschodnia odnotowują wzrost w tempie ponadprzeciętnym.

Nasze doświadczenie w zakresie rozwoju biznesu, sprzedaży i marketingu w UE i Niemczech – Zdjęcie: Xpert.Digital

Skupienie się na branży: B2B, digitalizacja (od AI do XR), inżynieria mechaniczna, logistyka, odnawialne źródła energii i przemysł

Więcej na ten temat tutaj:

• Centrum biznesowe Xpert

Centrum tematyczne z przemyśleniami i wiedzą specjalistyczną:

• Platforma wiedzy na temat globalnej i regionalnej gospodarki, innowacji i trendów branżowych
• Zbieranie analiz, impulsów i informacji ogólnych z obszarów, na których się skupiamy
• Miejsce, w którym można zdobyć wiedzę i informacje na temat bieżących wydarzeń w biznesie i technologii
• Centrum tematyczne dla firm, które chcą dowiedzieć się więcej o rynkach, cyfryzacji i innowacjach branżowych

Geopolityka, zachowania konsumentów i zyski korporacji

Ryzyko geopolityczne utrzymuje się na poziomie, który komplikuje długoterminowe planowanie i zwiększa premie za ryzyko. Konflikt między Rosją a Ukrainą nie daje oznak trwałego rozwiązania. Negocjacje trwają, ale stanowiska pozostają nie do pogodzenia. Rosja domaga się demilitaryzacji Ukrainy, podczas gdy Ukraina i Europa uważają, że silna militarnie Ukraina jest niezbędna dla stabilności regionu. Oczekuje się, że ataki na infrastrukturę krytyczną po obu stronach nasilą się w 2026 roku. Europa jest coraz bardziej narażona na rosyjskie działania w szarej strefie, wymierzone w infrastrukturę krytyczną i obiekty bezpieczeństwa. Na Bliskim Wschodzie zawieszenie broni w Strefie Gazy pozostaje kruche, a Izrael kontynuuje operacje wojskowe w Syrii, Libanie i na Zachodnim Brzegu. Wybory w Izraelu w październiku 2026 roku dodatkowo zwiększają niepewność. Ekonomiczny wpływ tych konfliktów nie jest od razu katastrofalny, ale zwiększa koszty transakcyjne w międzynarodowym biznesie, intensyfikuje ubezpieczenia i logistykę oraz prowadzi do defensywnych decyzji inwestycyjnych. Firmy trzymają gotówkę, odkładają długoterminowe projekty i preferują krótkoterminowe, elastyczne strategie.

Konsumenci w gospodarkach rozwiniętych prezentują zróżnicowany obraz, wykazując zarówno odporność statystyczną, jak i ostrożność psychologiczną. W Stanach Zjednoczonych wydatki konsumpcyjne pozostają wysokie, napędzane przez wyższą grupę dochodową, która stanowi ponad połowę wszystkich wydatków. Pięćdziesiąt siedem procent konsumentów aktywnie poszukuje okazji, co stanowi wzrost o 23 punkty procentowe rok do roku. Zachowania zakupowe stały się strategiczne: ludzie ograniczają wydatki w niektórych kategoriach, aby wydawać więcej na inne, które są dla nich ważne. Drogie doświadczenia, takie jak rejsy, koncerty i wydarzenia sportowe, nadal cieszą się popytem, ​​a marki własne zyskują przewagę nad markami premium w przypadku dóbr codziennego użytku. W Niemczech obraz jest bardziej dramatyczny. Wskaźnik zaufania konsumentów spadł do minus 26,9, najniższego od kwietnia 2024 r. Stopa oszczędności niemieckich gospodarstw domowych osiągnęła siedemnastoletni szczyt, co jest reakcją na obawy o inflację i niepewność związaną z reformą emerytalną. Jest to problematyczna sytuacja dla gospodarki, która opiera się na konsumpcji, aby przełożyć swój masowy program stymulacji fiskalnej na wzrost gospodarczy. Okres świąteczny w 2025 roku okazał się rozczarowujący, a początek 2026 roku wskazuje na dalszą powściągliwość konsumentów.

Zyski przedsiębiorstw rozwijają się wyjątkowo dynamicznie pomimo licznych niepewności. Marża zysku netto indeksu S&P 500 osiągnęła rekordowy poziom 13,1% w trzecim kwartale 2025 r., najwyższy od rozpoczęcia pomiarów w 2009 r. Oczekuje się dalszego wzrostu do 13,9% w 2026 r., znacznie powyżej dziesięcioletniej średniej wynoszącej 11%. Ta pozorna sprzeczność z trudnymi warunkami wynika z agresywnej redukcji kosztów, automatyzacji i strategicznego ustalania cen. Od czasu pandemii firmy fundamentalnie dostosowały swoje struktury kosztów, skonsolidowały powierzchnię biurową, usprawniły siłę roboczą i zainwestowały w technologie zwiększające wydajność. Wzrost marż nie koncentruje się w poszczególnych sektorach, ale jest widoczny we wszystkich branżach, sugerując systemowy wzrost wydajności. Sektor finansowy, technologiczny i użyteczności publicznej odnotowują największe wzrosty marż. Rodzi to fundamentalne pytania dotyczące dystrybucji zysków gospodarczych. Rosnące marże przy stagnacji płac oznaczają, że owoce wzrostu wydajności płyną przede wszystkim do właścicieli kapitału.

Zmiana strukturalna: łańcuchy dostaw, nieruchomości i gospodarka klimatyczna

Transformacja globalnych łańcuchów dostaw z efektywności na odporność zostanie w dużej mierze zakończona do 2026 roku. Pięćdziesiąt pięć procent firm jako największe ryzyko wskaże zmienność gospodarczą, następnie cła i bariery handlowe (48 procent) oraz niestabilność geopolityczną (38 procent). Wielopoziomowe zaopatrzenie i dywersyfikacja geograficzna staną się standardem. Koncepcja just-in-time stanie się przestarzała; firmy będą utrzymywać wyższe zapasy i budować nadmiarowe moce produkcyjne. To zwiększy koszty produkcji, ale jednocześnie zwiększy odporność na wstrząsy. Nearshoring stanie się dominującą strategią. Dla firm amerykańskich oznacza to przeniesienie produkcji do Meksyku; dla firm europejskich – do Europy Wschodniej. Firmy chińskie będą inwestować znaczne środki w Azji Południowo-Wschodniej, aby ominąć bariery celne. Te przeniesienia nie są krótkoterminowymi korektami taktycznymi, lecz długoterminowymi reorganizacjami strategicznymi, którym towarzyszą inwestycje kapitałowe w fabryki, infrastrukturę i szkolenia.

Sektor nieruchomości wykazuje silnie zróżnicowane trendy regionalne. W Stanach Zjednoczonych Krajowe Stowarzyszenie Pośredników w Obrocie Nieruchomościami (National Association of Realtors) prognozuje 14-procentowy wzrost sprzedaży domów do 2026 roku, napędzany nieznacznie spadającymi stopami procentowymi kredytów hipotecznych i rosnącym zasobem mieszkaniowym. Przeciętne oprocentowanie kredytu hipotecznego ma spaść z 6,6% do 6,3%, co dałoby około 5,5 miliona dodatkowych gospodarstw domowych dostęp do własności domu. Ceny domów wzrosną umiarkowanie o 2 do 4%, co stanowi znaczne spowolnienie w porównaniu z poprzednimi latami. Rynek przechodzi od stanu sprzyjającego sprzedającym do stanu równowagi, w którym ani kupujący, ani sprzedający nie mają przewagi strukturalnej. Oczekuje się, że w dwudziestu dwóch miastach USA spadki cen będą miały miejsce, głównie w regionach, które doświadczyły nadmiernych wzrostów cen podczas pandemii. W Chinach jednak kryzys mieszkaniowy pogłębia się. Pomimo masowych interwencji rządowych ceny domów pozostają pod presją, a zaufanie kupujących jest fundamentalnie zachwiane. Sektor nieruchomości, który tradycyjnie odpowiada za jedną czwartą chińskiej produkcji gospodarczej, kurczy się strukturalnie, co niweluje wysiłki mające na celu stymulowanie popytu krajowego.

W 2026 roku ekonomia klimatyczna wejdzie w fazę, w której szkody gospodarcze nie będą już hipotetyczne, lecz w rzeczywistości policzalne. Badania naukowe szacują, że globalna produkcja gospodarcza będzie o 17 procent niższa do połowy stulecia niż byłaby bez dalszych zmian klimatu, co przełoży się na straty rzędu 32 bilionów dolarów. Szkody te w nieproporcjonalny sposób dotkną biedniejsze regiony, pogłębiając istniejące nierówności. Jednocześnie rosną inwestycje w transformację energetyczną. Globalne inwestycje w energię osiągnęły około 3,3 biliona dolarów w 2025 roku, z czego 2,2 biliona dolarów przeznaczono na technologie czystej energii. Dwie trzecie każdego zainwestowanego dolara jest już przeznaczane na odnawialne źródła energii, pojazdy elektryczne, sieci energetyczne, magazynowanie i działania na rzecz efektywności energetycznej. Europa planuje znaczące wsparcie fiskalne dla klimatu i infrastruktury, a Niemcy przeznaczą ponad 100 miliardów euro na dekarbonizację. Zużycie energii elektrycznej gwałtownie rośnie ze względu na centra danych, elektryfikację i sztuczną inteligencję, co zwiększa pilną potrzebę rozbudowy potencjału energii odnawialnej. Niezależność energetyczna stała się strategicznym priorytetem, zwłaszcza w Europie i Azji, gdzie podjęto kwestię zmniejszenia uzależnienia od importowanych paliw kopalnych.

Linie podziałów społecznych: nierówności i zdrowie psychiczne

Nierówności społeczne osiągają rozmiary zagrażające stabilności politycznej. Raport o nierównościach na świecie z 2026 roku wyraźnie pokazuje, że 0,001% najbogatszej ludności świata – mniej niż 60 000 multimilionerów – posiada trzy razy więcej majątku niż najuboższa połowa ludzkości razem wzięta. W niemal każdym regionie jeden procent najbogatszych posiada więcej majątku niż 90% najuboższych. Średnie wydatki na edukację na dziecko w Afryce Subsaharyjskiej wynoszą zaledwie 200 euro, w porównaniu z 7400 euro w Europie i 9000 euro w Ameryce Północnej – stosunek jeden do czterdziestu, czyli około trzykrotność różnicy w PKB per capita. Te dysproporcje utrwalają geografię możliwości, która pogłębia i utrwala globalne hierarchie majątkowe. Luka płacowa między kobietami a mężczyznami utrzymuje się: kobiety na całym świecie zarabiają zaledwie 61% tego, co mężczyźni zarabiają na godzinę, nie wliczając pracy nieodpłatnej. Po uwzględnieniu nieodpłatnej pracy domowej i opiekuńczej, liczba ta spada do 32%. W każdym regionie kobiety pracują więcej godzin niż mężczyźni, jeśli weźmiemy pod uwagę pracę nieodpłatną. Systemy polityczne w zachodnich demokracjach uległy rozdrobnieniu. Tradycyjne klasowe modele głosowania, w których osoby o niskich dochodach głosowały na lewicę, a bogaci na prawicę, uległy rozpadowi. Wysoko wykształceni wyborcy o niskich dochodach skłaniają się raczej na lewicę, podczas gdy wyborcy o niższym wykształceniu i wyższych dochodach skłaniają się raczej na prawicę. To rozdrobnienie utrudnia tworzenie szerokich koalicji na rzecz redystrybucji. Progresywne opodatkowanie załamuje się na szczycie: centymiliarderzy i miliarderzy często płacą proporcjonalnie mniej podatków niż większość populacji.

Zdrowie psychiczne w miejscu pracy ewoluowało z kwestii marginalnej do kluczowego czynnika wpływającego na produktywność. Pokolenie Z, reprezentujące rosnącą część siły roboczej, wyraźnie priorytetowo traktuje zdrowie psychiczne przy wyborze pracodawcy. Osiemdziesiąt procent pracowników z pokolenia Z w Hongkongu preferuje hybrydowe formy pracy, co zyskuje na popularności na całym świecie. Firmy odchodzą od tradycyjnych programów wsparcia pracowników na rzecz kompleksowych rozwiązań z zakresu zdrowia psychicznego, które priorytetowo traktują intensywną opiekę, pomiary oparte na rezultatach i dostęp cyfrowy. Fragmentacja życia zawodowego i osobistego spowodowana modelami hybrydowymi prowadzi do nowych czynników stresogennych, a izolacja i zatarcie granic są powszechnymi problemami. Firmy, które ignorują zdrowie psychiczne, przegrywają w rywalizacji o talenty. Argumenty biznesowe przemawiające za inwestowaniem w zdrowie psychiczne są obecnie empirycznie udowodnione: niższa absencja, wyższa produktywność i mniejsza rotacja pracowników w pełni uzasadniają ponoszone koszty.

Regulacje, demografia i transformacja cyfrowa

Regulacja kryptowalut i aktywów cyfrowych osiągnie etap konwergencji w 2026 roku. Europejskie Rozporządzenie w sprawie Rynków Kryptowalut (MiCA) wejdzie w życie, ustanawiając standardy dla podmiotów obsługujących kryptowaluty, emitentów stablecoinów oraz kontroli nadużyć na rynku. Stany Zjednoczone ustanowiły ramy prawne poprzez ustawy GENIUS i CLARITY, poddając stablecoiny standardom podobnym do tych obowiązujących tradycyjne instrumenty finansowe. Opracowane przez OECD Ramy Sprawozdawczości Kryptowalut (Crypto-Asset Reporting Framework) umożliwią wymianę informacji między organami podatkowymi od 2027 roku. Ta przejrzystość regulacyjna ogranicza możliwości arbitrażu między jurysdykcjami i integruje kryptowaluty z tradycyjnym systemem finansowym. Dojrzewające regulacje przyciągają inwestorów instytucjonalnych, których wcześniej zniechęcała niepewność prawna. Stablecoiny i waluty cyfrowe banków centralnych zyskują na znaczeniu, a Hongkong wprowadza specjalny system licencjonowania dla emitentów stablecoinów. Bitcoin pozostaje filarem rynku, podczas gdy platformy DeFi są coraz częściej poddawane nadzorowi regulacyjnemu.

Starzenie się siły roboczej w gospodarkach rozwiniętych i w Chinach stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań ekonomicznych nadchodzących dekad. Odsetek pracowników w wieku 55–64 lat podwoił się od 2000 roku. Przewiduje się, że do 2050 roku liczba osób w wieku produkcyjnym zmniejszy się w kilku krajach nawet o 10%. Starsza i mniej liczna siła robocza oznacza niższy poziom produkcji gospodarczej, wolniejszy wzrost, pogłębienie niedoborów siły roboczej w kluczowych sektorach oraz zmniejszenie wpływów podatkowych. Chiny podniosły wiek emerytalny dla mężczyzn z 60 do 63 lat, a dla kobiet z 55 do 58 lat, aby zaradzić kryzysowi demograficznemu. Udział starszych pracowników w rynku pracy wzrósł, ale wielu z nich przedwcześnie odchodzi z pracy. Dezorganizacja rynku pracy szczególnie mocno dotyka starszych pracowników: pozostają oni bezrobotni przez dłuższy czas, mają mniejsze szanse na znalezienie nowego zatrudnienia i ponoszą większe straty płac. Produktywność starszych pracowników jest niejednoznaczna: doświadczenie kontrastuje z malejącą sprawnością fizyczną i poznawczą. Zdolność adaptacji do nowych technologii, zwłaszcza sztucznej inteligencji, jest bardzo zróżnicowana. Dyskryminacja ze względu na wiek pozostaje istotną barierą.

Raportowanie ESG ewoluowało od dobrowolnej, najlepszej praktyki do regulacyjnej konieczności. Unijna dyrektywa w sprawie raportowania zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw (CSR) nakłada na duże, notowane na giełdzie spółki obowiązek szczegółowego ujawniania informacji dotyczących aspektów środowiskowych, społecznych i ładu korporacyjnego (ESG) w ich działalności. Informacje te muszą być traktowane z taką samą rygorystycznością, jak informacje finansowe, co stanowi zmianę paradygmatu, która przenosi ESG z działu PR do sali konferencyjnej. Inwestorzy coraz częściej domagają się rzetelnych danych ESG, aby móc podejmować decyzje dotyczące alokacji kapitału. Firmy z silnymi programami ESG, przejrzystymi rezerwami i bezpieczną działalnością są w lepszej sytuacji, ponieważ organy regulacyjne preferują licencjonowane, dobrze regulowane platformy. Rosnące koszty zgodności stwarzają bariery wejścia na rynek dla podmiotów o mniejszym kapitale. Obszary wzrostu obejmują tokenizowane aktywa, regulowaną infrastrukturę DeFi, łańcuchowy dowód tożsamości oraz transgraniczne rozwiązania płatnicze zgodne z nowymi przepisami dotyczącymi raportowania i ujawniania informacji.

Do 2026 roku transformacja cyfrowa przyspieszy, wykraczając poza samo wdrażanie technologii, prowadząc do fundamentalnej reorganizacji modeli biznesowych. Generatywna sztuczna inteligencja, hiperautomatyzacja, przetwarzanie brzegowe, cyfrowe bliźniaki i obliczenia kwantowe ewoluują od projektów pilotażowych do systemów produkcyjnych. Do 2028 roku dziewięćdziesiąt procent międzyfirmowych transakcji biznesowych będzie mogło być inicjowanych i realizowanych przez autonomiczne systemy sztucznej inteligencji, co będzie stanowiło skumulowany wolumen biznesowy przekraczający 15 bilionów dolarów, w całości administrowany przez maszyny. Architektury bezpieczeństwa oparte na modelu „zero-trust” staną się standardem, ponieważ tradycyjne zabezpieczenia obwodowe staną się przestarzałe w środowiskach hybrydowych i chmurowych. Sieci 5G i ich następcy umożliwią masową łączność urządzeń IoT oraz niezwykle niezawodną komunikację o niskim opóźnieniu. AIOps zrewolucjonizuje operacje IT dzięki analizie danych w czasie rzeczywistym, predykcyjnemu wykrywaniu błędów i automatycznej optymalizacji wydajności. Platformy low-code i no-code zdemokratyzują rozwój oprogramowania, umożliwiając użytkownikom biznesowym tworzenie aplikacji bez dogłębnej wiedzy programistycznej. Trendy te wzmacniają się wzajemnie i tworzą ekosystem, w którym kompetencje technologiczne staną się kwestią przetrwania.

Nasze globalne doświadczenie branżowe i biznesowe w zakresie rozwoju biznesu, sprzedaży i marketingu - Zdjęcie: Xpert.Digital

Skupienie się na branży: B2B, digitalizacja (od AI do XR), inżynieria mechaniczna, logistyka, odnawialne źródła energii i przemysł

Więcej na ten temat tutaj:

• Centrum biznesowe Xpert

Centrum tematyczne z przemyśleniami i wiedzą specjalistyczną:

• Platforma wiedzy na temat globalnej i regionalnej gospodarki, innowacji i trendów branżowych
• Zbieranie analiz, impulsów i informacji ogólnych z obszarów, na których się skupiamy
• Miejsce, w którym można zdobyć wiedzę i informacje na temat bieżących wydarzeń w biznesie i technologii
• Centrum tematyczne dla firm, które chcą dowiedzieć się więcej o rynkach, cyfryzacji i innowacjach branżowych

Dylemat energetyczny i potrzeba reform

Transformacja energetyczna osiągnie punkt krytyczny w 2026 roku, kiedy ambitne cele zderzą się z realiami fizycznymi i ekonomicznymi. Cel 1,5 stopnia, określony w Porozumieniu Paryskim, stał się praktycznie nieosiągalny; przy obecnym poziomie emisji, budżet węglowy zostanie wyczerpany w niecałe cztery lata. Kontynuacja obecnej polityki doprowadziłaby do ocieplenia o około 2,8 stopnia, a nawet najbardziej optymistyczne scenariusze, z pełnym wdrożeniem wszystkich warunkowych wkładów krajowych, osiągnęłyby jedynie 1,9 stopnia. Emisje w 2024 roku wzrosły czterokrotnie szybciej niż średnia z lat 2010., porównywalnie do lat 2000. Niemniej jednak inwestycje w energię odnawialną przyspieszają. Udział odnawialnych źródeł energii w wytwarzaniu energii elektrycznej gwałtownie rośnie, napędzany spadającymi kosztami i presją regulacyjną. Centra danych dla sztucznej inteligencji i przechowywania danych stają się dominującymi odbiorcami energii elektrycznej, paradoksalnie obciążając sieci i tworząc zachęty do inwestowania w moce odnawialne. Umowy zakupu energii z firmami technologicznymi finansują duże farmy słoneczne i wiatrowe. Morska energetyka wiatrowa, magazynowanie energii i zielony wodór ewoluują z niszowych technologii w skalowalne rozwiązania. Wyzwaniem nie jest sama technologia, ale szybkość jej wdrożenia i wola polityczna, by przezwyciężyć interesy paliw kopalnych.

Gospodarka światowa stoi na rozdrożu w 2026 roku, gdzie krótkoterminowa stabilizacja zderza się z długoterminową transformacją. Uniknięcie recesji po latach licznych wstrząsów to osiągnięcie, którego nie należy lekceważyć. Jednak ta stabilność jest krucha i ma wysoką cenę. Wolne pole manewru w polityce fiskalnej jest wyczerpane, zadłużenie osiąga rekordowo wysoki poziom, napięcia geopolityczne pozostają nierozwiązane, a nierówności społeczne osiągają poziom destabilizujący systemy polityczne. Nadzieja, że ​​wszystko po prostu wróci do normy, to nic więcej niż pobożne życzenia. Zniekształcenia strukturalne, które narastały w ciągu ostatnich kilku lat, wymagają fundamentalnych reform, trudnych do wdrożenia z politycznego punktu widzenia. Fragmentacja handlu światowego nie jest przejściowa, lecz oznacza nową erę nacjonalizmu ekonomicznego. Koncentracja bogactwa i dochodów na szczycie drabiny dystrybucyjnej nie jest wynikiem nieuniknionych sił rynkowych, lecz odzwierciedla przemyślane decyzje polityczne dotyczące systemów podatkowych, regulacji i transferów socjalnych. Kryzys klimatyczny narasta, a jednocześnie brakuje woli politycznej do drastycznych działań. Postęp technologiczny, a zwłaszcza sztuczna inteligencja, obiecuje wzrost produktywności, ale bez instytucjonalnych mechanizmów sprawiedliwego podziału tych osiągnięć istnieje ryzyko dalszej polaryzacji między kapitałem i pracą.

Banki centralne w dużej mierze wyczerpały swoje konwencjonalne i niekonwencjonalne instrumenty. Dalsze obniżki stóp procentowych mogą zapewnić krótkoterminowy impuls wzrostowy, ale nie rozwiązują problemów strukturalnych, takich jak niska produktywność, kurcząca się siła robocza czy rozdrobnione łańcuchy dostaw. Polityka fiskalna jest pod presją konkurujących priorytetów: starzejące się społeczeństwa wymagają wyższych wydatków na opiekę zdrowotną i emerytury, napięcia geopolityczne wymagają inwestycji w obronę, kryzys klimatyczny wymaga ogromnych wydatków na infrastrukturę, a deficyty muszą zostać zmniejszone. Ta kwadratura koła jest matematycznie niemożliwa; politycznie konieczne będą kompromisy, które nikogo nie zadowolą. Gospodarka światowa wzrośnie w 2026 roku, ale wzrost ten będzie nierównomierny – silny w niektórych regionach, ledwo zauważalny w innych. Odporność systemu jest niezwykła, ale nie należy jej mylić ze zdrowiem. Organizm funkcjonujący wyłącznie dzięki ciągłej stymulacji nie jest zdrowy, lecz zależny. Wizja, że ​​wszystko jest w porządku, sugeruje powrót do poprzedniego stanu, ale stan ten sam w sobie był problematyczny, charakteryzujący się niezrównoważonymi nierównowagami, które ostatecznie wybuchły. Postęp nie oznacza cofania się, lecz raczej, poprzez bolesne dostosowania, dochodzenie do nowej równowagi, której kontury są nadal niewyraźne.

Perspektywy: Poza iluzjami

Rozwój rynków wschodzących daje promyk nadziei, ale nawet tutaj sukcesy rozkładają się nierównomiernie. Indie, Wietnam i niektóre części Afryki odnotowują dynamiczny wzrost, ale kraje uwikłane w konflikty lub cierpiące z powodu autokratycznych niegospodarności pozostają w tyle. Zróżnicowanie w grupie gospodarek wschodzących pogłębia się, a koncepcja jednorodnego bloku traci na znaczeniu. Chiny, niegdyś motor napędowy globalnej ekspansji, zmagają się z problemami strukturalnymi, których nie rozwiąże żadna hojna polityka gospodarcza. Nadwyżka na rachunku obrotów bieżących Chin jest symptomem gospodarki, która produkuje więcej, niż jest w stanie skonsumować – fundamentalnej nierównowagi o globalnych konsekwencjach. Europa stoi przed wyzwaniem nadrobienia zaległości w inwestycjach zaniedbywanych przez dekady, a jednocześnie zmaga się ze starzeniem się społeczeństwa i stale niepewną sytuacją geopolityczną. Niemcy podejmują znaczącą korektę kursu dzięki swojemu ogromnemu programowi fiskalnemu, ale czy ten bodziec okaże się wystarczający do rozwiązania problemów strukturalnych, czas pokaże.

Rynki pracy znajdują się w stanie napiętej stagnacji. Firmy nie zatrudniają, ponieważ nie są pewne przyszłości, ale też nie zwalniają pracowników, ponieważ nie chcą tracić wykwalifikowanych pracowników. Osoby poszukujące pracy pozostają dłużej bezrobotne, a mobilność między miejscami pracy maleje. Ta sytuacja jest nie do utrzymania. Albo niepewność znika, a zatrudnienie ponownie rośnie, albo niepewność objawia się realnymi wstrząsami, które wymuszają zwolnienia. Status quo „niski poziom zatrudnienia, brak zatrudnienia” to tymczasowa równowaga, a nie stan stabilny. Sztuczna inteligencja zmienia strukturę rynków pracy szybciej, niż przyznaje to dyskurs publiczny. Rutynowe zadania, zarówno fizyczne, jak i poznawcze, stają się coraz bardziej zautomatyzowane. Umiejętność interakcji z systemami sztucznej inteligencji i sterowania nimi staje się kluczową umiejętnością. Bez masowych inwestycji w przekwalifikowanie i dalsze kształcenie, grozi bezrobocie strukturalne, zaostrzając napięcia społeczne.

Konflikty handlowe nie pogrążyły światowej gospodarki w recesji, ale uczyniły ją bardziej rozdrobnioną, nieefektywną i kosztowną. Łańcuchy dostaw stały się dłuższe, bardziej złożone i bardziej redundantne. Może to zwiększyć odporność, ale zmniejsza wydajność. Korzyści z globalizacji, która napędzała wzrost gospodarczy przez dekady, są częściowo niwelowane. Protekcjonizm może pomóc niektórym branżom w perspektywie krótkoterminowej, ale w dłuższej perspektywie czyni wszystkich biedniejszymi. Cła wprowadzone w 2025 roku działają jak podatek konsumpcyjny, dotykając przede wszystkim biedniejsze gospodarstwa domowe. Ekonomia polityczna protekcjonizmu jest przewrotna: skoncentrowane zyski dla kilku producentów kontra rozproszone koszty dla wielu konsumentów. Skoncentrowane interesy są politycznie mobilizowalne, podczas gdy rozproszone koszty pozostają niewidoczne w statystykach. Dopiero gdy koszty te staną się widoczne, gdy inflacja wywołana cłami stanie się zauważalna, pojawi się presja polityczna na zmianę kursu. Ale do tego czasu szkody zostaną już wyrządzone.

Kryzys klimatyczny stanowi największe długoterminowe zagrożenie dla stabilności gospodarczej, a mimo to jest wielokrotnie przyćmiewany przez kryzysy krótkoterminowe. Szkody spowodowane ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi rosną w sposób mierzalny; susze, powodzie i fale upałów wpływają na rolnictwo, infrastrukturę i zdrowie. Koszty adaptacji rosną wykładniczo, im dłużej zwleka się z podjęciem zdecydowanych działań. Inwestycje w odnawialne źródła energii są imponujące, ale wciąż nie zastępują one mocy wytwórczych w sektorze paliw kopalnych wystarczająco szybko. Zużycie energii elektrycznej rośnie szybciej dzięki elektryfikacji i cyfryzacji niż przyrost mocy wytwórczych w sektorze odnawialnych źródeł energii. Paradoksalnie, wydłuża to żywotność elektrowni opalanych paliwami kopalnymi, które powinny zostać zamknięte. Transformacja energetyczna to wyzwanie techniczne, ekonomiczne, a przede wszystkim polityczne. Interesy paliw kopalnych są silne, dobrze powiązane i agresywnie bronią swojej pozycji. Bez presji regulacyjnej i jasnych cen CO2 transformacja będzie zbyt powolna.

Nierówności społeczne to nie tylko kwestia sprawiedliwości, ale także efektywności gospodarczej. Ekstremalna koncentracja bogactwa prowadzi do słabego popytu, ponieważ bogaci konsumują mniejszą część swoich dochodów. Inwestycje w edukację i opiekę zdrowotną dla uboższych grup społecznych przyniosłyby wysokie korzyści społeczne, ale są niedofinansowane. Polaryzacja polityczna napędzana nierównościami utrudnia racjonalne kształtowanie polityki. Ruchy populistyczne, zarówno lewicowe, jak i prawicowe, są przede wszystkim przejawem niepewności ekonomicznej i postrzeganej niesprawiedliwości. Bez znaczącej redystrybucji i inwestycji w dobra publiczne polaryzacja ta będzie się pogłębiać. Progresywność podatkowa załamuje się u góry, zyski kapitałowe są opodatkowane niższą stawką niż dochody z pracy, a raje podatkowe umożliwiają legalne unikanie płacenia podatków. Struktury te nie są naturalne, lecz tworzone politycznie i można je zmienić politycznie. Wymaga to jednak woli politycznej, którą hamuje rozdrobnienie elektoratu.

Kryzys zdrowia psychicznego to cicha pandemia, która pociąga za sobą ogromne koszty ekonomiczne. Wypalenie zawodowe, depresja i zaburzenia lękowe obniżają produktywność, zwiększają absencję i podnoszą koszty opieki zdrowotnej. Firmy, które to ignorują, przegrywają w rywalizacji o talenty. Pokolenie Z jasno formułuje swoje potrzeby i wybiera pracodawców w oparciu o ich wsparcie w zakresie zdrowia psychicznego. Hybrydowe modele pracy oferują elastyczność, ale jednocześnie stwarzają nowe obciążenia poprzez izolację i zatarcie granic między pracą a życiem prywatnym. Digitalizacja pracy umożliwia globalną współpracę, ale jednocześnie generuje ciągłą dostępność i przeciążenie informacyjne. Bez granic instytucjonalnych i jasnych oczekiwań dotyczących dostępności, praca cyfrowa może stać się trwałym obciążeniem. Inwestowanie w zdrowie psychiczne nie jest luksusem, lecz ekonomiczną koniecznością w gospodarkach opartych na wiedzy.

Ostatnie ostrzeżenie przed festiwalem

Gospodarka światowa pod koniec 2025 roku jest bardziej odporna, niż wielu się obawiało, ale bardziej krucha, niż większość ma nadzieję. Wizja, że ​​wszystko znów będzie dobrze, jest w najlepszym razie naiwna, a w najgorszym – niebezpieczna, ponieważ opóźnia niezbędne dostosowania. Problemów strukturalnych, narastających przez dekady, nie da się rozwiązać za pomocą pobożnych życzeń ani doraźnych środków stymulacyjnych. Potrzebne są fundamentalne reformy systemów podatkowych, polityki społecznej, handlu, polityki klimatycznej i zarządzania. Reformy te są trudne politycznie, ponieważ podważają ugruntowane interesy i wymagają krótkoterminowych kosztów dla długoterminowych korzyści. Alternatywa, czyli brnięcie w status quo, prowadzi jednak do stopniowej erozji stabilności gospodarczej i społecznej, ostatecznie prowadząc do niekontrolowanych załamań.

Nadzieja przed Bożym Narodzeniem 2025 roku, że wszystko będzie lepsze w nadchodzącym roku, jest zrozumiała, ale nie znajduje poparcia w fundamentach ekonomicznych. Rok 2026 przyniesie wyzwania wymagające adaptacji, odwagi politycznej i współpracy międzynarodowej. Fragmentacja światowej gospodarki będzie się utrzymywać, napięcia geopolityczne nie znikną, kryzys klimatyczny będzie się pogłębiał, a napięcia społeczne będą rosły, jeśli nie zostaną podjęte istotne kroki w celu zmniejszenia nierówności. Istnieją jednak również szanse. Postęp technologiczny, szczególnie w dziedzinie sztucznej inteligencji i odnawialnych źródeł energii, oferuje potencjał wzrostu produktywności i dekarbonizacji. Rynki wschodzące, zwłaszcza Indie i niektóre kraje Azji Południowo-Wschodniej, odnotowują dynamiczny wzrost. Europa próbuje przełamać stagnację dzięki niemieckiemu programowi fiskalnemu. Stany Zjednoczone wykazują odporność gospodarczą pomimo polaryzacji politycznej.

Pytanie nie brzmi, czy globalna gospodarka będzie rosła w 2026 roku; wzrośnie, choć umiarkowanie. Pytanie brzmi, kto skorzysta na tym wzroście, czy będzie on zrównoważony, czy wzmocni, czy osłabi spójność społeczną, i czy stworzy podwaliny pod długoterminowy dobrobyt, czy też pogłębi istniejące nierówności. Odpowiedzi na te pytania zależą od decyzji politycznych podejmowanych w parlamentach, rządach i organizacjach międzynarodowych. Ekonomia dostarcza narzędzi analitycznych i wskazuje kierunki działań, ale wybór między tymi opcjami jest kwestią polityczną. Wizjonerskie pragnienie zmiany sytuacji musi zostać przełożone na konkretne środki polityczne, progresywne systemy podatkowe, inwestycje w edukację i infrastrukturę oraz międzynarodową współpracę w celu sprostania wspólnym wyzwaniom, takim jak zmiany klimatu i pandemie. Bez tego przełożenia pragnienie pozostaje tym, czym jest: nadzieją bez podstaw, pocieszeniem bez efektów, iluzją przesłaniającą rzeczywistość. Analiza ekonomiczna przed Bożym Narodzeniem 2025 roku nie może kończyć się na radosnych przesłaniach, ponieważ dane po prostu tego nie potwierdzają. Może się to zakończyć jedynie apelem: wyzwania są znane, narzędzia dostępne, czas działać jest teraz, zanim kruchość systemu eskaluje do otwartego kryzysu, który nie pozostawi wyboru.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

Konrad Wolfenstein

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi

Skorzystaj z bogatej, pięciokrotnej wiedzy specjalistycznej Xpert.Digital w ramach kompleksowego pakietu usług | Badania i rozwój, XR, PR i optymalizacja widoczności cyfrowej — Zdjęcie: Xpert.Digital

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc