Premier Sébastien Lecornu: Dymisja po zaledwie 27 dniach – kryzys rządowy we Francji i lekcja dla Niemiec

Politycznie sparaliżowani, finansowo na krawędzi: Czego Niemcy MUSZĄ się nauczyć z kryzysu we Francji

Polityczne trzęsienie ziemi wstrząsa Francją: po zaledwie 27 dniach urzędowania premier Sébastien Lecornu poddaje się – wydarzenie bezprecedensowe w historii Piątej Republiki. Jego rezygnacja, wkrótce po przedstawieniu niemal niezmienionego gabinetu, to coś więcej niż tylko kryzys rządowy. To objaw głębokiego kryzysu publicznego i finansowego, który od lat paraliżuje Francję i osiągnął niebezpieczny punkt zwrotny.

Za gwałtownym upadkiem Lecornu kryje się wybuchowa mieszanka impasu politycznego, miażdżącego długu publicznego wynoszącego ponad 3,3 biliona euro oraz rozrośniętego państwa opiekuńczego, które blokuje pilnie potrzebne reformy. Podczas gdy rozdrobnione Zgromadzenie Narodowe tłumi w zarodku wszelkie próby oszczędności, agencje ratingowe już ostrzegają przed pogorszeniem ratingu kredytowego kraju, a oprocentowanie francuskich obligacji rządowych niebezpiecznie rośnie.

Ten rozwój sytuacji to sygnał ostrzegawczy dla całej Europy, a zwłaszcza dla Niemiec. Kryzys, z którym mierzy się nasz najważniejszy partner, rodzi pilne pytania: Jak druga co do wielkości gospodarka strefy euro znalazła się w tej sytuacji? Czy zbliża się nowy kryzys zadłużenia strefy euro, który również może nas pogrążyć? I jakie wnioski Niemcy muszą wyciągnąć z tej tragedii, podczas gdy ich własne zadłużenie również rośnie? Wydarzenia w Paryżu to pilny sygnał ostrzegawczy, by nie brać stabilności własnych finansów publicznych za pewnik.

Nieopłacalne państwo opiekuńcze? Prawdziwy powód trwającego kryzysu we Francji – i ryzykowna paralela z Niemcami

Po niecałym miesiącu urzędowania premier Francji Sébastien Lecornu niespodziewanie podał się do dymisji. Prezydent Emmanuel Macron przyjął już jego rezygnację, ogłosił Pałac Elizejski. Rezygnacja nastąpiła zaledwie kilka godzin po zaprezentowaniu nowego rządu, co stanowi wydarzenie bez precedensu w historii V Republiki Francuskiej.

Opozycja ostro skrytykowała w dużej mierze niezmieniony skład rządu i ponownie zagroziła jego obaleniem. Lider prawicowej partii populistycznej Jordan Bardella z partii Rassemblement National wezwał do natychmiastowych nowych wyborów, co Macron wcześniej wykluczył. Lecornu zdał sobie sprawę, że nie ma politycznego pola manewru i że rząd mniejszościowy ma niewielkie szanse na przeforsowanie pilnie potrzebnego budżetu w parlamencie.

Kryzys strukturalny francuskich finansów publicznych

Prawdziwą przyczyną trwającego kryzysu rządowego jest dramatyczna sytuacja zadłużenia Francji. Z kwotą około 3,3 biliona euro, Francja ma najwyższy bezwzględny dług publiczny w Unii Europejskiej. Stanowi to około 114% produktu krajowego brutto. Wyższy poziom zadłużenia mają tylko Grecja (152,5%) i Włochy (137%).

Deficyt budżetowy Francji w 2024 roku wyniósł prawie 170 miliardów euro, co stanowi 5,8% produktu krajowego brutto. To znacznie przekracza europejskie kryteria stabilności wynoszące trzy procent. Na 2025 rok planowany jest wskaźnik deficytu na poziomie 5,4%, co nadal znacznie przekracza cel UE.

Od 1999 roku, czyli od powstania strefy euro, Francja spełniała kryterium trzech procent zaledwie w ciągu kilku lat. Ostatni zrównoważony budżet został zbilansowany ponad 50 lat temu. Dług publiczny wzrósł o bilion euro od 2017 roku. Każdy obywatel Francji ma roczny deficyt budżetowy w wysokości 2400 euro i zadłużenie na poziomie 55 000 euro.

Niestabilność polityczna spowodowana podziałem Zgromadzenia Narodowego

Przedterminowe wybory latem 2024 roku, ogłoszone przez Macrona po jego porażce w wyborach europejskich, nie przyniosły wyraźnej większości, na jaką liczył. Zamiast tego Zgromadzenie Narodowe jest podzielone na trzy silne, niemal równie liczne bloki:

Lewicowy sojusz Nowy Front Ludowy okazał się najsilniejszą partią ze 178 mandatami, za nim plasują się centrowy Ensemble Macrona ze 150 mandatami i prawicowo-nacjonalistyczny Rassemblement National ze 125 mandatami. Próg bezwzględnej większości wynosi 289 mandatów. Ten polityczny impas prowadzi do paraliżu, wotum nieufności i znacznej redukcji personelu rządowego.

Od objęcia urzędu prezydenta przez Macrona w 2017 roku, urząd sprawowało 158 ministrów. Obecna sytuacja oznacza dziewiąty rząd od czasu objęcia urzędu przez Macrona. Brak wyraźnej woli utworzenia koalicji między trzema obozami politycznymi sprawia, że ​​uchwalenie pilnie potrzebnego budżetu oszczędnościowego jest praktycznie niemożliwe.

Nieudany program oszczędnościowy i jego rozmiary

Były premier François Bayrou przedstawił drastyczny plan oszczędnościowy, mający na celu przełamanie spirali zadłużenia Francji. Obejmował on oszczędności i podwyżki podatków o łącznej wartości 43,8 mld euro. Deficyt miał zostać zmniejszony z 5,8% do 4,6%, aby do 2029 roku zejść poniżej unijnego limitu 3%.

Plan oszczędnościowy zakładał zamrożenie emerytur i świadczeń socjalnych, zniesienie dwóch świąt państwowych w celu wydłużenia godzin pracy, likwidację 3000 stanowisk w administracji rządowej oraz podwyższenie stawki podatku dochodowego od osób prawnych dla dużych, rentownych przedsiębiorstw do 41,2%. Wzrosnąć miały jedynie wydatki na obsługę długu i wojsko. Opozycja i związki zawodowe stawiały ogromny opór tym środkom, co ostatecznie doprowadziło do odsunięcia Bayrou od władzy w wyniku wotum nieufności.

Skupienie się na branży: B2B, digitalizacja (od AI do XR), inżynieria mechaniczna, logistyka, odnawialne źródła energii i przemysł

Więcej na ten temat tutaj:

• Centrum biznesowe Xpert

Centrum tematyczne z przemyśleniami i wiedzą specjalistyczną:

• Platforma wiedzy na temat globalnej i regionalnej gospodarki, innowacji i trendów branżowych
• Zbieranie analiz, impulsów i informacji ogólnych z obszarów, na których się skupiamy
• Miejsce, w którym można zdobyć wiedzę i informacje na temat bieżących wydarzeń w biznesie i technologii
• Centrum tematyczne dla firm, które chcą dowiedzieć się więcej o rynkach, cyfryzacji i innowacjach branżowych

Przerośnięte państwo opiekuńcze we Francji

Problemy strukturalne Francji wynikają z jej przerośniętego państwa opiekuńczego. Wydatki socjalne stanowią prawie jedną trzecią całkowitego produktu gospodarczego. Sektor publiczny generuje prawie 60% produktu krajowego brutto. Dla porównania, wskaźnik wydatków socjalnych w Niemczech wynosi około 25% PKB.

Ta struktura ewoluowała z biegiem czasu. Od lat 70. XX wieku francuskie państwo opiekuńcze stale się rozwijało. W ślad za tym nastąpiły kosztowne programy nacjonalizacji i wprowadzenie emerytury w wieku 60 lat. Francuzi zinternalizowali mentalność subsydiowania, którą trudno zmienić. Nawet podniesienie wieku emerytalnego z 62 do 64 lat w 2023 roku było możliwe jedynie dzięki zastosowaniu artykułu 49.3 Konstytucji, z pominięciem parlamentu.

Pogorszenie wiarygodności kredytowej i wzrost stóp procentowych

Niestabilność polityczna i dramatyczna sytuacja zadłużenia już wpływają na wiarygodność kredytową Francji. Agencja ratingowa Fitch obniżyła rating francuskich obligacji rządowych z AA- do A+ we wrześniu 2025 roku. Standard & Poor's przyznał Francji rating AA- z perspektywą negatywną, a Moody's ustalił rating na poziomie Aa3 ze stabilną perspektywą.

Premie za ryzyko francuskich obligacji rządowych w porównaniu z niemieckimi obligacjami niemieckimi wzrosły do ​​prawie 80 punktów bazowych. Francuskie dziesięcioletnie obligacje rządowe mają obecnie oprocentowanie przekraczające 3,5% – wyższe niż obligacje hiszpańskie i tylko nieznacznie niższe niż obligacje włoskie. Francja płaci już około 67–70 miliardów euro rocznie z tytułu samych odsetek, a wkrótce może to przekroczyć 100 miliardów euro.

Niebezpieczeństwo nowego kryzysu zadłużenia strefy euro

Ekonomiści intensywnie debatują nad potencjalnym ryzykiem rozprzestrzenienia się francuskiego kryzysu zadłużenia na inne kraje strefy euro. Z PKB wynoszącym 2,9 biliona euro, Francja jest drugą co do wielkości gospodarką w strefie euro. Utrata zaufania mogłaby doprowadzić do efektu zarażenia we Włoszech, Hiszpanii i innych krajach o wysokim zadłużeniu.

Europejski Bank Centralny dysponuje narzędziem – Instrumentem Ochrony Transmisji – które zapobiega nadmiernemu rozprzestrzenianiu się wirusa. Narzędzie to podlega jednak surowym warunkom, w tym zgodności z unijnymi przepisami fiskalnymi – okoliczności, która obecnie nie dotyczy Francji. Do tej pory TPI nigdy nie został zastosowany.

Jednak w krótkiej perspektywie wielu ekonomistów nie dostrzega jeszcze ostrego ryzyka zarażenia. Kryzys we Francji jest w całości spowodowany przez kraj. Pomimo wysokiego wskaźnika zadłużenia, Włochy są obecnie uważane za kraj o niemal nietypowo stabilnej sytuacji. Rachunki bieżące krajów strefy euro są bardziej zrównoważone niż podczas ostatniego kryzysu zadłużenia.

Niemcy jako przykład ostrzegawczy

Niemcy nie mogą spać spokojnie, ponieważ ich sytuacja zadłużenia stale się pogarsza. Na koniec 2024 roku dług publiczny Niemiec wynosił około 2,7 biliona euro, co odpowiada wskaźnikowi zadłużenia na poziomie 62,5% PKB. Federalne Ministerstwo Finansów prognozuje dalsze pogorszenie do 63,2% i 63,0% odpowiednio w latach 2025 i 2026.

Poziom zadłużenia Niemiec przekracza już próg 60%, określony w Maastricht. Zadłużenie na mieszkańca na koniec 2024 roku wyniosło około 29 650 euro. Głównymi przyczynami tego wzrostu są wysokie wydatki na obronę i świadczenia socjalne. Sam fundusz specjalny Bundeswehry zwiększył zadłużenie o kolejne 11,2 mld euro w 2024 roku.

Ponadto Niemcy ponoszą znaczne ryzyko odpowiedzialności z tytułu europejskich instrumentów dłużnych. Niemiecki udział w finansowaniu planu naprawczego Next Generation EU w związku z koronawirusem wynosi 109 mld euro na spłaty plus 134 mld euro w formie gwarancji. Łącznie te nieujawnione kwoty odpowiadają ponad 10% obecnego długu publicznego Niemiec.

Europejskie kryteria stabilności i ich wdrażanie

Europejskie kryteria stabilności zostały ustanowione w Traktacie z Maastricht w 1992 roku. Ograniczają one roczny deficyt budżetowy do trzech procent PKB, a całkowity dług publiczny do 60 procent PKB. W przypadku naruszenia tych kryteriów Komisja Europejska może wszcząć procedurę nadmiernego deficytu.

Jak na ironię, to właśnie Niemcy i Francja jako pierwsze odnotowały poważne problemy z deficytem, ​​nie spełniając kryteriów z Maastricht podczas recesji w latach 2001/2002. Po kryzysie finansowym Pakt Stabilności został zaostrzony w ramach pakietu sześciu instrumentów w 2011 roku. Sankcje wchodzą teraz w życie wcześniej i są bardziej konsekwentne.

Komisja Europejska wszczęła procedurę nadmiernego deficytu wobec Francji w 2022 roku. Niemniej jednak nie osiągnięto trwałej poprawy stanu finansów publicznych Francji. Uwydatnia to strukturalne ograniczenia europejskich reguł fiskalnych dla krajów o znaczeniu systemowym, takich jak Francja.

Lekcje dla Niemiec i strefy euro

Kryzys francuski rzucił światło na kilka ważnych lekcji dla Niemiec i strefy euro:

Po pierwsze, nawet duże gospodarki mogą wpaść w spiralę zadłużenia przez dekady odmowy wdrożenia reform, co politycznie czyni wyrwanie się z niej niemal niemożliwym. Przerośnięte państwo opiekuńcze Francji i związana z nim subsydiująca mentalność społeczeństwa sprawiają, że niezbędne reformy strukturalne są niezwykle trudne.

Po drugie, niestabilność polityczna prowadzi do błędnego koła: rynki tracą zaufanie, stopy procentowe rosną, obciążenie długiem staje się jeszcze bardziej uciążliwe, a dalsze środki oszczędnościowe stają się konieczne, co z kolei wywołuje opór polityczny. Niemcy powinny zatem wykorzystać swoją względną stabilność polityczną, aby terminowo wdrożyć reformy strukturalne.

Po trzecie, staje się coraz bardziej oczywiste, że europejskie kryteria stabilności są trudne do egzekwowania w krajach o znaczeniu systemowym. Jako największa gospodarka strefy euro, Niemcy ponoszą szczególną odpowiedzialność za dawanie pozytywnego przykładu zdrowych finansów publicznych.

Hamulec zadłużenia w niemieckiej konstytucji okazuje się dalekowzroczną decyzją w świetle wydarzeń we Francji. Jednak sam w sobie nie wystarczy. Niemcy muszą również zająć się reformami strukturalnymi w swoich systemach zabezpieczenia społecznego, zanim zmiany demograficzne doprowadzą do scenariusza podobnego do francuskiego.

Państwo opiekuńcze może być trwale finansowane tylko wtedy, gdy dochody są wystarczające, a struktura wydatków odporna demograficznie. Kryzys we Francji powinien być dla Niemiec przestrogą, aby w porę obrały kurs na zdrowe finanse publiczne. Tylko w ten sposób Niemcy mogą wypełnić swoją rolę ostoi stabilności w strefie euro i uniknąć podobnych kryzysów.

Kryzys rządowy we Francji to coś więcej niż tylko wewnętrzny problem polityczny sąsiedniego kraju. To sygnał ostrzegawczy dla wszystkich krajów europejskich, że problemów strukturalnych nie można odkładać w nieskończoność bez narażania stabilności politycznej i gospodarczej.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

 

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

 

 

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc