1HMX prezentuje immersyjny system sterowania maszynami Nexus NX1: teleoperacja z wirtualną rzeczywistością i systemem sterowania całym ciałem

Science fiction staje się rzeczywistością: 1HMX prezentuje pierwszy system sterowania całym ciałem dla globalnego przemysłu

Przez długi czas wirtualna rzeczywistość (VR) była postrzegana głównie jako plac zabaw dla branży rozrywkowej lub niszowe narzędzie w badaniach projektowych. Jednak w 2025 roku, w obliczu dotkliwego globalnego niedoboru wykwalifikowanych pracowników i ogromnego postępu w technologii haptycznej, następuje fundamentalna zmiana: wirtualne sterowanie staje się fizyczną rzeczywistością produkcji.

Wraz z premierą Nexusa NX1, firma 1HMX prezentuje znacznie więcej niż tylko nowy gadżet techniczny. To kompleksowe osiągnięcie w dziedzinie integracji, które łączy wiodące na rynku technologie – od mikroprzepływowych rękawic HaptX Gloves G1 i bieżni Virtuix Omni One po innowacyjne buty Freeaim – w jeden ekosystem operacyjny. System ten obiecuje niczym innym, jak przestrzenne oddzielenie operatora od maszyny bez utraty precyzyjnych umiejętności motorycznych i sensorycznego sprzężenia zwrotnego.

Wskaźniki ekonomiczne mówią same za siebie: rynek zdalnie sterowanych systemów robotycznych ma wzrosnąć do ponad czterech miliardów dolarów do 2032 roku, a branża reaguje na presję rosnących kosztów pracy i luk demograficznych. Nexus NX1 jest przykładem tego trendu – odejścia od czystej automatyzacji w kierunku hybrydowej symbiozy, w której ludzkie zdolności poznawcze i wspomagane przez roboty wykonywanie zadań łączą się w czasie rzeczywistym na różnych kontynentach.

W poniższym artykule przeanalizowano architekturę technologiczną tej „całościowej obecności”, podkreślono potężne czynniki ekonomiczne stojące za tym rozwojem oraz krytycznie oceniono społeczne i militarne implikacje świata, w którym praca nie jest już związana z konkretnym miejscem.

Nadaje się do:

• Obliczenia przestrzenne w Metaverse Przemysłowym – Rzeczywistość Rozszerzona w sektorze przemysłowym, przemyśle wytwórczym, logistyce i łańcuchu dostaw

Sterowanie maszynami immersyjnymi na progu transformacji przemysłowej: Nexus NX1 jako katalizator interfejsu człowiek-maszyna

Kiedy rzeczywistość wirtualna staje się rzeczywistością produkcyjną – transformacyjne wykorzystanie systemów sterowania całościowego w globalnym przemyśle produkcyjnym

W obecnej fazie transformacji przemysłowej, charakteryzującej się cyfrową rewolucją, przełomami w technologii automatyzacji i rosnącym niedoborem wykwalifikowanej siły roboczej, na styku rzeczywistości wirtualnej i fizycznej wyłania się nowa jakość organizacji produkcji. System Nexus NX1, zaprezentowany przez 1HMX w listopadzie 2025 roku, stanowi nie tylko innowację technologiczną, ale także strukturalne przełamanie w architekturze interakcji człowiek-maszyna, co ma głębokie implikacje dla przyszłości pracy, produktywności i globalnej konkurencyjności.

Realia ekonomiczne rynku pracy uległy zasadniczemu zaostrzeniu w ciągu ostatnich pięciu lat. Szacuje się, że globalny rynek teleoperacyjnych systemów robotycznych osiągnie wartość około 890 milionów dolarów w 2025 roku i wzrośnie do ponad 4 miliardów dolarów do 2032 roku. Stanowi to roczną stopę wzrostu na poziomie około 22 procent i odzwierciedla nie tyle chwilową modę czy bańkę spekulacyjną, co raczej wymuszoną ekonomicznie adaptację do rzeczywistości ciągłego niedoboru wykwalifikowanej kadry, rosnących kosztów pracy i presji na geograficzną relokację mocy produkcyjnych. Równoległy rynek robotów humanoidalnych, szacowany na 1,68 miliarda dolarów w 2023 roku, ma wzrosnąć do 23,73 miliarda dolarów do 2032 roku, co odpowiada średniorocznej stopie wzrostu na poziomie 34,2 procent. Ta synchroniczna ekspansja dwóch uzupełniających się sektorów technologicznych sygnalizuje znaczącą reorganizację sektorową.

Znaczenie tego rozwoju rynku tkwi nie tylko w samych liczbach, ale w jego strukturze. Dowodzi on, że firmy na całym świecie inwestują w systemy teleoperacyjne w takim stopniu, że związane z tym inwestycje w infrastrukturę, koszty szkoleń i zmiany organizacyjne wydają się ekonomicznie opłacalne. Stanowi to zerwanie z poprzednimi generacjami automatyki przemysłowej, zdominowanymi przez systemy w pełni autonomiczne lub w pełni obsługiwane ręcznie. Nowy paradygmat opiera się na hybrydowych, zorientowanych na człowieka modelach sterowania maszynami.

Architektura technologiczna obecności całego ciała: zróżnicowane spojrzenie na integrację

System Nexus NX1 zasadniczo nie jest nowym rozwiązaniem, lecz inteligentną konwergencją istniejących, oddzielnych komponentów technologicznych w spójny, modułowy system. To rozróżnienie jest kluczowe: system nie reprezentuje klasycznego typu innowacji w technologii fundamentalnej, lecz raczej innowację integracyjną, która łączy różne podfunkcje w zamknięty system operacyjny.

Infrastruktura podzielona jest na trzy główne warstwy technologiczne. Pierwsza warstwa koncentruje się na dotykowym sprzężeniu zwrotnym za pośrednictwem tzw. rękawic HaptX Gloves G1. Te rękawice danych działają zgodnie z zaawansowanym systemem inżynieryjnym: każda rękawica zawiera 135 mikrokomór, do których wtryskiwany jest płyn pod wysokim ciśnieniem. Proces ten – technicznie nazywany sterowaniem mikroprzepływowym – powoduje odkształcenie powierzchni skóry do wewnątrz o około półtora milimetra. Biologiczny mechanizm przetwarzania ludzkiego układu proprioceptywnego interpretuje tę mikrodeformację jako kontakt dotykowy z obiektem. Jednocześnie wibrodotykowe sprzężenie zwrotne symuluje teksturę powierzchni obiektów wirtualnych, a sztuczne ścięgna o oporze do 3,6 kilograma na palec kodują geometrię i masę wirtualnych artefaktów.

Znaczenie tej mikroprzepływowej architektury tkwi w jej zdolności do replikacji wrażeń dotykowych z precyzją i realizmem niespotykanym w konwencjonalnych silnikach wibracyjnych i systemach elektrostymulacji. Na przykład, użytkownik może w pełni rozróżnić fakturę powierzchni metalowego przedmiotu obrabianego, jego charakterystykę temperaturową czy elastyczność, tak jakby fizycznie trzymał go w dłoni. To nie tylko hedonistyczne ulepszenie, ale zaleta operacyjna: podczas zdalnego sterowania złożonymi zadaniami manipulacyjnymi – takimi jak precyzyjna chirurgia, montaż precyzyjnych komponentów czy naprawa delikatnego sprzętu – ta wierność dotyku nie jest opcjonalna, lecz systemowo niezbędna.

Druga warstwa integracji technologicznej dotyczy lokomocji w przestrzeni wirtualnej. Wielokierunkowa bieżnia Omni One firmy Virtuix opiera się na zasadzie kinematycznej, która jest empirycznie potwierdzona od ponad dekady. Użytkownik stoi na okrągłej powierzchni o niskim współczynniku tarcia i nosi specjalne buty z odpowiednimi podeszwami o niskim współczynniku tarcia. Jego pozycja jest stale śledzona przez czujniki, a inteligentny pas, do którego użytkownik jest przymocowany, geometrycznie centruje go, jeśli zboczy on w kierunku obrzeży platformy. Rozwiązuje to fundamentalny problem lokomocji w rzeczywistości wirtualnej: tzw. „chorobę symulacyjną”, stan dezorientacji. Rozdzielenie ruchu postrzeganego wizualnie i przedsionkowo – oko widzi awatara biegnącego kilka kilometrów, podczas gdy ciało fizyczne pozostaje nieruchome – tworzy wzorce interferencji neurologicznych, które u wielu użytkowników prowadzą do mdłości, dezorientacji i paraliżu poznawczego. System Omni-One rozwiązuje ten problem, zachęcając użytkownika do odtwarzania naturalnych wzorców ruchu biomechanicznego, zamiast przekazywać wirtualne ruchy za pomocą abstrakcyjnych elementów sterujących (joystick, ekran dotykowy).

Trzecia warstwa koncentruje się na optymalizacji lokomocji poprzez buty Freeaim. Te zmotoryzowane buty działają w oparciu o jeszcze nowszą zasadę: są wyposażone w wielokierunkowe moduły kół zintegrowane pod podeszwami stóp, które obracają się automatycznie podczas chodzenia. Umożliwia to poruszanie się nawet bez zewnętrznej bieżni, ale ze znacznie zoptymalizowanymi rezultatami w połączeniu z platformą Omni-One. Technologia Freeaim osiągnęła dojrzałość rynkową w 2025 roku po udanej kampanii na Kickstarterze, w ramach której brytyjski startup zebrał 280 000 euro. Buty są dostępne w dwóch wersjach: tańsza wersja „Light” umożliwia jedynie chodzenie w ruchu wstępnym i wymaga zewnętrznej ramy nośnej, natomiast wersja „Advanced” jest wyposażona w automatyczną korektę pozycji bocznej i niezależnie kompensuje ruchy powodujące dryf, dzięki czemu są funkcjonalne nawet bez ramy w pomieszczeniach o powierzchni zaledwie 1,5 na 1,5 metra.

Czwartą, lecz często pomijaną, warstwą jest system śledzenia całego ciała z 72 stopniami swobody. Oznacza to, że system rejestruje obraz szkieletu użytkownika w wysokiej rozdzielczości – nie tylko przybliżone pozycje kończyn, ale także mikroanatomiczne szczegóły, takie jak stawy palców, przestrzenie międzykręgowe i pochylenie miednicy. To precyzyjne co do milimetra przechwytywanie danych umożliwia szczegółowe odwzorowanie wzorców ruchu w domenie wirtualnej lub teleportowanej. Technik pracujący na zdalnym ramieniu robota może nie tylko poruszać narzędziami chwytającymi, ale także uwzględniać najsubtelniejsze niuanse swojej postawy, przesunięcia ciężaru ciała, a nawet nieświadome, wyprzedzające mikroruchy w systemie sterowania robota.

Hierarchia funkcjonalna i logika operacyjna: od technologii czujników do sterowania

Logika działania Nexusa NX1 opiera się na dwuczęściowym paradygmacie: aferentnym i eferentnym przepływie danych w czasie rzeczywistym. Komponent aferentny – czyli sensoryczna informacja zwrotna dla użytkownika – jest ustrukturyzowany wielowarstwowo. Podczas zdalnego sterowania robotem lub wirtualnej manipulacji, informacje o rozkładzie nacisku na dłonie, kontakcie stóp z podłożem, położeniu środka ciężkości ciała oraz geometrii narzędzi chwytających są stale gromadzone i przekazywane operatorowi dotykowo. Dotyczy to obszarów od molekularnych właściwości powierzchni (tekstura) po siły makroskopowe (ciężar, opór).

Komponent eferentny – polecenia sterujące użytkownika – jest wprowadzany za pomocą naturalnych wzorców ruchu. Użytkownik nie korzysta z abstrakcyjnych poleceń, lecz odtwarza ruchy, które wykonałby w świecie fizycznym. Ma to głębokie konsekwencje ergonomiczne i neuropsychologiczne. Kontrola motoryczna człowieka to wysoce równoległy, szeroko rozproszony system oparty na milionach lat ewolucyjnej optymalizacji. Gdy interfejs technologiczny omija ten naturalny mechanizm sterowania i zamiast tego wymaga abstrakcyjnych poleceń, skutkuje to opóźnieniami koncepcyjnymi, zwiększonym obciążeniem poznawczym i systematycznym spadkiem wydajności. I odwrotnie, gdy interfejs implementuje naturalne stereotypy motoryczne, mobilizuje się ta ogromna inwestycja w optymalizację biologiczną. Czas adaptacji neuroplastycznej ulega radykalnemu skróceniu.

Konkretny przykład zastosowania z praktyki przemysłowej ilustruje tę logikę: technik musi naprawić wadliwy komponent w rozproszonym zakładzie produkcyjnym. Przy użyciu tradycyjnych metod zdalnego sterowania – płaskiego monitora, interfejsu użytkownika opartego na menu i opóźnionej informacji zwrotnej wizualnej – proces ten może trwać godzinami, jest podatny na błędy i wymaga intensywnej koncentracji poznawczej. Dzięki systemowi Nexus NX1 ten sam technik korzysta z kompletnego, immersyjnego systemu sensorycznego: jest „obecny” w zdalnym środowisku, na ile pozwala mu na to ludzka percepcja. Jego ruchy są wyświetlane jeden do jednego na zdalnie sterowanej maszynie, a jego percepcja dotykowa zapewnia ciągłe sprzężenie zwrotne na temat stanu manipulowanych obiektów. To zwielokrotnienie kanałów sensorycznych prowadzi do zmniejszenia wskaźnika błędów, przyspieszenia realizacji zadań i psychologicznego zmniejszenia frustracji.

Znajdź odpowiednią agencję Metaverse i biuro planowania, np. firmę konsultingową - Zdjęcie: Xpert.Digital

🗒️ Znajdź odpowiednią agencję Metaverse i biuro planowania, np. firmę konsultingową - wyszukaj i wyszukaj dziesięć najlepszych wskazówek dotyczących doradztwa i planowania

Więcej na ten temat tutaj:

• Eksperci w Metaverse i XR: znajdź odpowiednich partnerów

Ekonomiczne uwarunkowania integracji: logika rynku i strategia przemysłowa

Dlaczego 1HMX zdecydowało się na tę integrację teraz, w 2025 roku? Powierzchowna odpowiedź wskazuje na dojrzałość: poszczególne technologie są dostępne od lat, a ich niezawodność jest potwierdzona. Głębsza odpowiedź leży w ograniczeniach makroekonomicznych.

Rynek pracy dla wykwalifikowanych pracowników w społeczeństwach uprzemysłowionych stoi w obliczu bezprecedensowej presji. Niemcy, Japonia i inne kraje wiodące technologicznie doświadczają jednoczesnego zjawiska: wskaźnik urodzeń jest niższy niż poziom zastępowalności pokoleń, aktywność zawodowa spada z powodu zmian demograficznych, a rotacja pracowników w przemyśle rośnie. Jednocześnie zadania stają się bardziej złożone technologicznie. Nowoczesny zakład produkcyjny nie wymaga już tylko umiejętności fizycznych – wymaga specjalistycznej wiedzy diagnostycznej, umiejętności rozwiązywania problemów i wiedzy specjalistycznej. Niedobór takich wykwalifikowanych pracowników nie ma charakteru cyklicznego, lecz strukturalnego.

Klasyczną odpowiedzią na niedobór wykwalifikowanej kadry byłoby: podniesienie płac. Strategia ta prowadzi jednak do erozji zysków i nie może być wdrażana w nieskończoność w wielu branżach. Alternatywą jest decentralizacja i praca zdalna. Zamiast zmuszać technika z Oslo do wsiadania do samolotu w Szanghaju, aby naprawić maszynę, może on kontrolować ją ze swojego biura w Norwegii. To znacznie zmniejsza koszty transportu i umożliwia zatrzymanie wykwalifikowanych pracowników w bogatszych, lepiej płatnych regionach, jednocześnie globalnie dystrybuując ich siłę roboczą.

System Nexus NX1 umożliwia właśnie taki model. Rynek zdalnie sterowanych systemów robotycznych, wyceniany na 890 milionów dolarów w 2025 roku, wzrośnie do 4 miliardów dolarów do 2032 roku – nie dlatego, że maszyny stają się coraz popularniejsze, ale dlatego, że te hybrydowe modele człowiek-maszyna są bardziej konkurencyjne ekonomicznie niż klasyczne systemy, w pełni zautomatyzowane lub w pełni manualne.

Drugim czynnikiem napędzającym gospodarkę jest kontrola jakości o wysokiej częstotliwości. W branżach takich jak produkcja półprzewodników, farmaceutyka czy optyka precyzyjna, zautomatyzowane systemy kontroli mogą być bardzo kosztowne, a inspektorzy mają duże doświadczenie. Rozwiązanie hybrydowe polega na tym, że inspektor pracuje w zdalnym „centrum kontroli” z immersyjnymi doznaniami sensorycznymi na linii produkcyjnej oddalonej o miliony kilometrów. Sama linia produkcyjna jest w dużej mierze zautomatyzowana, ale w krytycznych punktach decyzyjnych powraca ludzka kontrola poznawcza. Pozwala to na optymalizację kosztów i elastyczność.

Trzecim czynnikiem napędzającym gospodarkę jest dystrybucja specjalistycznej wiedzy. Globalne korporacje często dysponują podstawowym zespołem wysoko wykwalifikowanych techników, którzy nie mogą być obecni we wszystkich zakładach produkcyjnych. Teleoperacja immersyjna pozwala tym specjalistom pracować zdalnie. Szwajcarski zegarmistrz może uczestniczyć w kontroli jakości u producenta w Japonii, nie opuszczając Szwajcarii.

Czwartym, potencjalnie najbardziej obiecującym, czynnikiem jest szkolenie i symulacja. Rękawice HaptX i platforma Omni-One były wykorzystywane głównie do szkoleń i symulacji w ciągu ostatnich kilku lat: organizacje wojskowe, takie jak armia amerykańska, używają ich do szkoleń medycznych, a linie lotnicze do symulowanych scenariuszy konserwacji. Integracja z ekosystemem Nexus NX1 umożliwia przepływ danych szkoleniowych bezpośrednio do algorytmów sztucznej inteligencji. Technik szkolący się w w pełni syntetycznym środowisku generuje tysiące punktów danych na minutę – rozkłady ciśnienia, wzorce ruchu, wskaźniki błędów i czasy korekcji. Dane te mogą być wykorzystywane do ulepszania modeli szkoleniowych, instruowania autonomicznych systemów robotycznych i optymalizacji algorytmów konserwacji predykcyjnej. To nie tylko szkolenie, ale generatywne pozyskiwanie danych.

Nadaje się do:

• Niedobór wykwalifikowanych pracowników? Pułapka mini-pracy jako systemowy hamulec niemieckiej gospodarki

Permutacja społeczna: wpływ rynku pracy i architektura zatrudnienia

Wprowadzenie systemów takich jak Nexus NX1 prowadzi do głębokich zmian w strukturze zatrudnienia. Nie jest to błahe i często jest źle rozumiane. Konwencjonalny strach przed „utratą pracy w wyniku automatyzacji” jest zbyt uproszczony. Rzeczywistość empiryczna jest bardziej złożona.

Niemiecki profesor inżynierii mechanicznej Hartmut Hirsch-Kreinsen i jego współpracownicy z Politechniki w Dortmundzie przeanalizowali, jak Przemysł 4.0 faktycznie zmienia rynek pracy. Ich odkrycie wskazuje, że nie chodzi tu o pojedynczy efekt, lecz o kilka, niekiedy przeciwstawnych. Z jednej strony, rutynowe zadania są rzeczywiście zastępowane – praca na linii montażowej w przemyśle została już w dużej mierze wyparta przez roboty. Z drugiej strony, pojawiają się nowe kategorie zadań. Pracownik produkcji staje się kierownikiem produkcji. Zamiast wykonywać powtarzalne ruchy rąk, pracownik ten przejmuje funkcje diagnostyczne, rozwiązywania problemów i koordynacji.

Empiryczne prognozy dla Niemiec szacują, że Przemysł 4.0 może potencjalnie stworzyć nawet dziesięć milionów nowych miejsc pracy, mimo że jednocześnie wiele milionów miejsc pracy w tradycyjnym przemyśle zostanie zlikwidowanych. Efekt netto jest złożony i zależy od programów przekwalifikowania zawodowego, polityki płacowej oraz instytucji rynku pracy. Często pomija się ten fakt: samo istnienie technologii nie prowadzi do deterministycznych skutków dla zatrudnienia. Efekty zależą od sposobu, w jaki instytucje społeczne wdrażają te technologie.

W przypadku Nexusa NX1 pojawia się interesująca dynamika: system drastycznie zwiększa wymagania poznawcze stawiane operatorom. Technik obsługujący immersyjny system zdalnego sterowania potrzebuje głębszego zrozumienia kontrolowanych systemów, lepszego postrzegania przestrzennego i lepszej koordynacji wzrokowo-ruchowej niż technik pracujący z tradycyjnymi pilotami. Prowadzi to do zmiany wymagań szkoleniowych. Jednocześnie możliwy staje się geograficzny podział zadań: wysoko wykwalifikowany technik w kraju rozwiniętym może wykonywać operacje zdalne w wielu krajach, co może prowadzić do konwergencji struktur płacowych – pod presją. Dodatkowym efektem jest destabilizacja struktur związkowych: gdy praca staje się rozproszona geograficznie, lokalizacja słabnie jako karta przetargowa.

Implikacje dla polityki wojskowej i obronnej: podwójna użyteczność

Jednym z aspektów często marginalizowanych w debacie publicznej jest podwójne zastosowanie tych technologii. Systemy takie jak Nexus NX1 mogą być wykorzystywane w przemyśle cywilnym, ale ich architektura jest bezpośrednio przenoszona do zastosowań wojskowych. Systemy manipulatorów zdalnie sterowanych są istotne w kilku scenariuszach wojskowych: rozbrajaniu bomb, zdalnych interwencjach chirurgicznych w szpitalach polowych oraz sterowaniu robotami bojowymi w niebezpiecznych warunkach.

Armia USA przeprowadziła już szeroko zakrojone testy rękawic HaptX do szkoleń medycznych. Wartość strategiczna tkwi w tym, że symulacja immersyjna pozwala medykom polowym trenować w bezpiecznym środowisku, doświadczając wrażeń sensorycznych identycznych z tymi podczas prawdziwych operacji, bez narażania pacjenta na niebezpieczeństwo. To zwielokrotnia możliwości szkoleniowe o rząd wielkości.

To samo dotyczy sterowania ramieniem robota w kontekście wojskowym. Wojna o charakterze destabilizującym lub operacja o wysokim ryzyku NBC (broni nuklearnej, biologicznej i chemicznej) wymaga zdalnego sterowania sprzętem bojowym. Systemy komercyjne, takie jak Nexus NX1, jeśli zostaną dostosowane do celów wojskowych, znacząco zwiększą efektywność operatora.

Stwarza to nowy aspekt „strategicznej rywalizacji technologicznej”, szczególnie między państwami zachodnimi a Chinami. Kontrola nad technologią teleoperacji immersyjnej nie jest przede wszystkim kwestią technologii konsumenckiej, lecz kwestią kontroli zbrojeń. Kraje o wiodących możliwościach w zakresie immersji całego ciała i precyzyjnej zdalnej manipulacji mają przewagę militarną. To wyjaśnia, dlaczego armia amerykańska aktywnie współpracuje z HaptX i dlaczego Chiny agresywnie inwestują we własny ekosystem immersyjny.

Ograniczenia techniczne i obowiązek realizmu

Całościowe zrozumienie systemu Nexus NX1 wymaga również uwzględnienia jego ograniczeń. Technologia ta nie ma uniwersalnego zastosowania.

Po pierwsze: opóźnienie. System może działać tylko wtedy, gdy opóźnienie między ruchem użytkownika a sprzężeniem zwrotnym robota jest mniejsze niż około 100 milisekund. Obecnie jest to możliwe za pośrednictwem precyzyjnych połączeń lądowych wysokiego napięcia. Jednak w przypadku połączeń międzykontynentalnych ograniczenia fizyczne – takie jak prędkość światła – zaczynają stanowić przeszkodę. Połączenie teleoperacyjne między Europą a Australią z haptycznym sprzężeniem zwrotnym jest obecnie technicznie wykonalne, ale jego parametry wydajnościowe są na granicy możliwości.

Po drugie: koszt. Kompletny system Nexus NX1 kosztuje kilka pięcio- lub sześciocyfrowych kwot w euro – dokładna cena nie została jeszcze ogłoszona, ale zestaw rękawic HaptX Gloves G1 zaczyna się od około 5500 euro, bieżnia Omni-One od około 2000 euro, a buty Freeaim od około 800 do 1400 euro. Dla małych i średnich przedsiębiorstw jest to znacząca inwestycja, która jest opłacalna tylko pod pewnymi warunkami: jeśli oszczędności wynikające z pracy zdalnej, efektywności szkoleń lub poprawy jakości z nawiązką zrekompensują początkową inwestycję.

Po trzecie: użyteczność. System wymaga użytkowników, którzy dobrze czują się w immersyjnej technologii VR. Starsi pracownicy lub osoby bez zacięcia technologicznego mogą mieć trudności z jego obsługą. Istnieje również grupa osób cierpiących na „chorobę VR” – nudności i dezorientację w środowiskach immersyjnych – dla których system jest nieodpowiedni.

Po czwarte: Precyzja kontroli. W przypadku ultraprecyzyjnych manipulacji – takich jak w zegarmistrzostwie czy montażu optoelektronicznym z tolerancją mikrometrów – praca wykonywana bezpośrednio na miejscu może być nadal bardziej precyzyjna niż praca zdalna. Opóźnienie, nawet minimalne, ma znaczenie.

Po piąte: Bezpieczeństwo i cyberbezpieczeństwo. System zdalnie sterowany jest potencjalnym celem ataku. Zagrożona sieć może zagrozić kontroli nad systemami produkcyjnymi lub prowadzić do sabotażu i manipulacji. Wymaga to solidnych, redundantnych architektur cyberbezpieczeństwa, które przyczyniają się do wzrostu kosztów i złożoności.

Przyszłe ścieżki rozwoju: Scenariusze i trajektorie

Dalszy rozwój tego ekosystemu będzie przebiegał kilkoma równoległymi ścieżkami.

Pierwszą ścieżką jest udoskonalenie technologiczne: redukcja opóźnień dzięki sieciom 5G i 6G, poprawa sprzężenia zwrotnego dotykowego dzięki nowym materiałom naukowym oraz optymalizacje ergonomiczne. Virtuix i HaptX będą stale udoskonalać swój sprzęt.

Drugą ścieżką jest rozwój ekosystemu oprogramowania. System Nexus zostanie szeroko przyjęty tylko wtedy, gdy powstanie kompleksowy ekosystem aplikacji: moduły szkoleniowe dla poszczególnych branż, środowiska symulacji offline oraz zintegrowane interfejsy CAD. Wymaga to zaangażowania zewnętrznych programistów. Firma 1HMX wydała pakiet SDK, ale kluczowe znaczenie będzie miała skala i jakość zaangażowania zewnętrznych programistów.

Trzecią ścieżką jest konsolidacja rynku. Nexus NX1 jest obecnie zintegrowanym produktem firmy 1HMX, ale inni dostawcy mogliby tworzyć konkurencyjne systemy zintegrowane. Microsoft, Meta czy Google mogłyby opracować konkurencyjne systemy sterowania całym ciałem, bazując na swoich mocnych stronach w zakresie zestawów VR. Mogłaby powstać oligopolistyczna struktura rynku.

Czwartą ścieżką jest integracja AI. Wizja przyszłości to nie ludzie kontrolujący roboty, lecz ludzie szkolący i monitorujący agentów AI. Technik mógłby wielokrotnie uruchomić scenariusz szkoleniowy w symulacji immersyjnej, gromadząc wystarczającą liczbę punktów danych, aby model AI nauczył się autonomicznego wykonywania zadania. Człowiek następnie przechodzi do roli „kontrolera nadzorującego” – monitorując, czy agent AI wykonuje zadanie poprawnie i interweniując w przypadku wystąpienia anomalii. Doprowadziłoby to do jakościowej zmiany w podziale pracy.

Piątą ścieżką jest dostosowanie przepisów. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisy o ochronie danych oraz standardy cyberbezpieczeństwa będą musiały uwzględniać te nowe metody pracy. UE mogłaby stworzyć szczegółowe przepisy dotyczące pracy zdalnej, na przykład dotyczące maksymalnych limitów zmian (aby zapobiec przeciążeniu psychicznemu) lub limitów gromadzenia danych (aby chronić prywatność).

Transformacje strukturalne wykraczające poza technologię

System Nexus NX1 jest ostatecznie symbolem szerszej transformacji: zniesienia tradycyjnych ograniczeń przestrzennych pracy. We wcześniejszych epokach przemysłowych praca była ograniczona do konkretnej lokalizacji. Pracownik musiał być fizycznie obecny w fabryce. Telepraca w zawodach intelektualnych częściowo już rozwiązała ten problem, ale praca ręczna i wykwalifikowana nadal była ograniczona do konkretnej lokalizacji – nie dało się zdalnie zmontować robota na odległej linii produkcyjnej.

Systemy takie jak Nexus NX1 – w połączeniu z infrastrukturą sieciową 5G, przetwarzaniem w chmurze i sztuczną inteligencją – zaczynają przebijać się nawet przez ten ostatni bastion powiązań opartych na lokalizacji. Ma to głębokie konsekwencje: dla struktur płac, geografii miejskiej, globalnych przepływów handlowych i krajowej polityki przemysłowej.

Niemiecka firma inżynieryjno-mechaniczna mogłaby teoretycznie skupić dwie trzecie swoich wysoko wykwalifikowanych techników w centralnym centrum sterowania w Monachium i prowadzić faktyczną produkcję w regionach o niskich kosztach – całkowicie zdalnie, z zachowaniem wysokiej kontroli jakości, ale bez konieczności stałej obecności niemieckich specjalistów na miejscu. Oznaczałoby to reorganizację globalnego podziału pracy.

Nie jest to z góry określone technologicznie, lecz zależy od decyzji społecznych. Mogłoby być inaczej: kraje takie jak Niemcy mogłyby w przepisach określić, że pewne kluczowe zadania muszą być wykonywane fizycznie na miejscu – na przykład ze względu na jakość pracy lub prawa pracownicze. Mogłyby też zarezerwować tę technologię przede wszystkim na potrzeby szkoleń i scenariuszy wysokiego ryzyka, a nie do rutynowych prac.

Jednak możliwość ta istnieje i rośnie wraz z każdą nową rundą optymalizacji sprzętu i oprogramowania. System Nexus NX1, dostępny od drugiego kwartału 2026 roku, nie jest końcem tego rozwoju, lecz początkiem nowej fazy integracji człowiek-maszyna, której implikacje w pełni ujawnią się dopiero w perspektywie średnioterminowej.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

Konrad Wolfenstein

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi

Skorzystaj z bogatej, pięciokrotnej wiedzy specjalistycznej Xpert.Digital w ramach kompleksowego pakietu usług | Badania i rozwój, XR, PR i optymalizacja widoczności cyfrowej — Zdjęcie: Xpert.Digital

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc