Komputery i roboty już są – ale gdzie jest masowe bezrobocie? Ocena po dekadzie automatyzacji.

2016: Rok wielkiego strachu – co przewidywał niemiecki magazyn informacyjny Spiegel i co się faktycznie wydarzyło

W 2016 roku Der Spiegel opublikował jeden ze swoich najbardziej wpływowych numerów, zatytułowany: „Jesteś zwolniony! Jak komputery i roboty odbierają nam pracę – i które zawody będą jutro nadal bezpieczne”. Artykuł na okładce trafił do społeczeństwa, które z rosnącym niepokojem obserwowało rozwój systemów samouczących się, big data i sieciowych zakładów produkcyjnych. Redaktorzy zebrali prognozy ekspertów technologicznych, ekonomistów i socjologów, które przedstawiały niejednorodny obraz, ale ujawniały wspólny trend: rynek pracy ulegnie fundamentalnym zmianom, rutynowe prace znikną, a cyfrowa rewolucja może doprowadzić do fali masowych zwolnień, na które społeczeństwo nie było przygotowane politycznie i strukturalnie.

Obawy te nie były nowe. Podobna debata ogarnęła już Niemcy Zachodnie w 1978 roku, kiedy pierwsza fala komputeryzacji przetoczyła się przez pracę biurową, księgowość i przetwarzanie danych. Te obawy doprowadziły do ​​kampanii na rzecz zatrudnienia i obaw firm, że cyfryzacja może spowodować gwałtowny wzrost bezrobocia. Ostrzeżenia z tamtego okresu okazały się przesadzone, ponieważ zamiast załamania zatrudnienia, nastąpiła strukturalna korekta, tworząc zupełnie nowe, wcześniej niewyobrażalne dziedziny zawodowe. Analogia do roku 2016 jest oczywista, ponieważ znaczna część społeczeństwa również przewidywała wówczas dramatyczny przełom. Jednak rzeczywistość, którą możemy analizować dzisiaj, prawie dekadę później, jest znacznie bardziej złożona niż prosta dychotomia: utrata pracy kontra jej zysk.

Dane za lata 2016–2024 pokazują, że automatyzacja nie jest liniową historią spadku. Kompleksowe badanie przeprowadzone przez Centrum Europejskich Badań Ekonomicznych (ZEW) w Mannheim wykazało, że technologie automatyzacji były odpowiedzialne za utworzenie około 560 000 nowych miejsc pracy w samych Niemczech w latach 2016–2021. Liczba ta może wydawać się skromna, biorąc pod uwagę 45 milionów pracowników objętych składkami na ubezpieczenia społeczne, ale obala tezę o masowych stratach miejsc pracy spowodowanych przez roboty i sztuczną inteligencję. Rozwój ten różnił się w zależności od sektora: podczas gdy sektor energetyczny i zaopatrzenia w wodę odnotował wzrost zatrudnienia o 3,3%, a przemysł elektroniczny i motoryzacyjny również odnotowały wzrost na poziomie 3,2%, sektor budowlany stracił około 4,9% swoich miejsc pracy. Sektory edukacji, zdrowia i opieki społecznej również nie były odporne na wzrost wydajności związany z automatyzacją, który umożliwił redukcję zatrudnienia.

Nadaje się do:

• Komputery w 1978 r., teraz sztuczna inteligencja i robotyka: postęp sprawia, że ​​ludzie tracą pracę – dlaczego ta 200-letnia przepowiednia wciąż się nie spełnia.

Od luddyzmu do rewolucji sztucznej inteligencji: dlaczego strach przed technologią jest tak stary, jak sam postęp

Ostrzeżenia przed niszczeniem miejsc pracy przez technologię nie są wynalazkiem XXI wieku. Już na początku XX wieku, kiedy Henry Ford uruchomił pierwszą ruchomą linię montażową w swojej fabryce w Highland Park w 1913 roku, krytycy przewidywali dehumanizację pracy i erozję zawodów rzemieślniczych. Ford nie tylko zrewolucjonizował produkcję samochodów, ale także wywołał debatę społeczną, która rezonuje do dziś. Pracownicy stali się trybikami w maszynie, a ich zadania były tak rozdrobnione, że jakiekolwiek indywidualne rzemiosło wydawało się przestarzałe. Bezrobocie początkowo nie wzrosło, ale jakość pracy uległa fundamentalnej zmianie. Ta historyczna analogia jest pouczająca, ponieważ pokazuje, że rewolucje technologiczne zawsze mają dwie strony: destrukcyjną, która zastępuje stare struktury i umiejętności, oraz konstruktywną, która otwiera nowe możliwości gospodarcze.

Luddyści z Anglii na początku XIX wieku, którzy zniszczyli mechaniczne krosna, ponieważ widzieli zagrożenie dla swoich źródeł utrzymania, są archetypicznym przykładem społeczeństwa przytłoczonego konsekwencjami zmian technologicznych. Jednak nawet ten radykalny ruch nie był w stanie powstrzymać industrializacji. Zamiast tego pojawiły się nowe sektory zatrudnienia w przemyśle hutniczym, transporcie, budownictwie, a później w sektorze usług. Lekcja jest jasna: technologia nigdy nie zastępuje pracy per se, ale raczej zmienia sposób jej organizacji. Lęk otaczający rok 2016 był zatem echem historycznych wzorców, które powtarzają się za każdym razem, gdy nowa fala technologii wstrząsa utartymi porządkami.

Niemcy doświadczyły tej transformacji szczególnie intensywnie ze względu na swoją strukturę przemysłową. Przemysł motoryzacyjny, od dawna stanowiący trzon niemieckiej gospodarki, intensywnie inwestował w robotykę i systemy produkcyjne wspierane przez sztuczną inteligencję. Rezultatem nie była przewidywana utrata miejsc pracy, ale raczej przesunięcie siły roboczej z zadań czysto produkcyjnych na bardziej wartościowe zadania związane z programowaniem, konserwacją i optymalizacją procesów. Podczas gdy liczba osób bezpośrednio zatrudnionych w produkcji spadła, ogólne zatrudnienie w firmach wzrosło lub pozostało stabilne, ponieważ pojawiły się nowe obszary działalności w zakresie analizy danych, rozwoju systemów wspomagania kierowcy i cyfrowej obsługi klienta.

Luddyzm odnosi się do wczesnego ruchu robotniczego, który narodził się głównie w Anglii na początku XIX wieku i sprzeciwiał się społecznym konsekwencjom industrializacji, a w szczególności stosowaniu nowych maszyn w przemyśle tekstylnym, niekiedy uciekając się do przemocy. Obecnie termin ten jest często używany szerzej, aby opisać fundamentalny lub agresywny sceptycyzm wobec technologii, na przykład w kontekście tzw. neoluddyzmu.

Historyczny luddyzm narodził się mniej więcej między 1811 a 1814 rokiem w angielskich regionach, takich jak Nottinghamshire, Yorkshire i Lancashire, gdzie pracownicy przemysłu tekstylnego doświadczyli drastycznych cięć płac, utraty pracy i zubożenia z powodu zmechanizowanej przędzalni i krosien. Tak zwani luddyści celowo niszczyli maszyny i fabryki, protestując przeciwko pogarszającym się warunkom życia i nowym, postrzeganym jako niesprawiedliwe, stosunkom gospodarczym; państwo odpowiedziało siłą militarną, egzekucjami i deportacjami do Australii.

Ruch wziął swoją nazwę od legendarnej, prawdopodobnie fikcyjnej postaci „Neda Ludda” (znanego również jako Król lub Generał Ludd), który był uważany za symbolicznego przywódcę i obrońcę praw tradycyjnych rzemieślników. Jego imię służyło jako zbiorowy pseudonim w listach protestacyjnych i stało się punktem odniesienia dla całego ruchu luddytów, który stąd znany jest jako luddyzm.

Przez długi czas luddyści byli przedstawiani jako ślepi wrogowie technologii, walczący z maszynami jako takimi; nowsze badania historyczne podkreślają jednak, że sprzeciwiali się oni przede wszystkim dumpingowi płacowemu, erozji praw i nowym strukturom władzy, a maszyny atakowali bardzo wybiórczo. Zniszczenie maszyn było zatem nie tyle wynikiem irracjonalnej wrogości wobec postępu, co raczej symboliczną i ekonomiczną formą wywierania presji na niektórych przedsiębiorców.

W XX i XXI wieku termin „luddyzm” był często używany pejoratywnie w odniesieniu do grup lub osób krytycznych wobec technologii, które fundamentalnie kwestionują nowoczesne technologie, takie jak digitalizacja, inżynieria genetyczna, technologia jądrowa czy nanotechnologia, niekiedy uciekając się do przemocy. Obecnie „neoluddyzm” obejmuje szeroki wachlarz ruchów – od radykalnych technofobów po ruchy krytyczne wobec wzrostu i postępu – które czerpią z tradycji wczesnych luddystów.

Konkretne wyniki po ośmiu latach: 560 000 nowych miejsc pracy zamiast masowych zwolnień.

Dowody empiryczne z ostatnich lat obalają tezę o całkowitym załamaniu zatrudnienia spowodowanym cyfryzacją i robotyzacją. Badanie ZEW pokazuje, że automatyzacja w Niemczech miała pozytywny wpływ netto na rynek pracy w latach 2016–2021. 560 000 nowo utworzonych miejsc pracy nie powstało przypadkowo, lecz skoncentrowało się w regionach i sektorach, które wcześnie zainwestowały w cyfryzację. Bawaria i Badenia-Wirtembergia, dwa kraje związkowe o najwyższym poziomie automatyzacji, odnotowały jednocześnie najniższą stopę bezrobocia i najdotkliwszy niedobór wykwalifikowanych pracowników. Wydaje się to paradoksalne, ale można to wytłumaczyć ekonomicznie: automatyzacja zwiększa produktywność, obniża koszty i umożliwia firmom dotarcie do nowych segmentów rynku, które z kolei wymagają zatrudnienia personelu.

Światowe Forum Ekonomiczne oferuje globalną perspektywę, umieszczając Niemcy w kontekście wydarzeń międzynarodowych. Prognozy na lata 2018–2027 ujawniają złożoną dynamikę: podczas gdy do 2025 roku na całym świecie może zniknąć 75 milionów miejsc pracy z powodu automatyzacji, jednocześnie powstanie 133 miliony nowych. Efektem netto jest wzrost o 58 milionów miejsc pracy. W przypadku Niemiec modele przewidują podobnie pozytywny scenariusz: 1,6 miliona starych miejsc pracy zostanie zastąpionych 2,3 milionami nowych, co przełoży się na wzrost netto o 700 000 miejsc pracy. Liczby te mają znaczenie polityczne, ponieważ przeczą powszechnej narracji o masowych stratach miejsc pracy spowodowanych rozwojem technologii.

Jednak liczby te maskują bardziej złożoną rzeczywistość. Tworzone miejsca pracy zazwyczaj wymagają wyższych kwalifikacji niż te, które znikają. Badanie McKinsey Global Institute przewiduje, że do 2030 roku zmiany mogą wpłynąć na nawet trzy miliony miejsc pracy w Niemczech, co stanowi siedem procent całkowitego zatrudnienia. Szczególnie dotknięte są stanowiska biurowe w administracji, obsłudze klienta i sprzedaży, stanowiąc 54 procent wszystkich zmian w zatrudnieniu spowodowanych przez sztuczną inteligencję. Zmiana jest wyraźna: podczas gdy księgowi, asystenci prawni i kasjerzy kiedyś reprezentowali stabilność niemieckiego rynku pracy, dziś to analitycy danych, programiści sztucznej inteligencji i specjaliści IT są poszukiwani.

Branże w okresie przejściowym: gdzie roboty naprawdę niszczą miejsca pracy – i gdzie je tworzą

Analiza sektorowa ujawnia polaryzację o dalekosiężnych konsekwencjach społecznych. Przemysł wytwórczy, a w szczególności sektor motoryzacyjny i elektryczny, przeszedł głęboką transformację. Liczba robotów przemysłowych w Niemczech stale rosła, osiągając ponad 260 000 sztuk w 2023 roku. Teoretycznie każdy z tych robotów zastąpił czterech do sześciu pracowników fizycznych zajmujących się wyłącznie obsługą i montażem. W rzeczywistości w sektorze wytwórczym utracono około 275 000 pełnoetatowych miejsc pracy. Jednocześnie jednak powstało 490 000 nowych miejsc pracy w sektorach spoza tradycyjnego przemysłu wytwórczego, głównie w usługach informatycznych, rozwoju oprogramowania i infrastrukturze cyfrowej.

Sektor energetyczny i zaopatrzenia w wodę odniósł największe korzyści z postępu technologicznego. Wzrost zatrudnienia w tym sektorze o 3,3% wynikał nie z rosnącego popytu, ale z konieczności obsługi złożonych systemów inteligentnych sieci elektroenergetycznych, zdecentralizowanego wytwarzania energii i sterowania siecią za pomocą sztucznej inteligencji. Te nowe wymagania stworzyły wysoko wykwalifikowane stanowiska pracy, które wcześniej nie istniały. Podobna tendencja wystąpiła w branży elektronicznej, gdzie wzrost zatrudnienia o 3,2% był bezpośrednio związany z rozwojem urządzeń IoT, systemów czujników i projektowania układów scalonych.

Z kolei w branży budowlanej odnotowano spadek zatrudnienia o 4,9%. Nie wynikało to wyłącznie z automatyzacji, ale raczej z połączenia wzrostu wydajności dzięki oprogramowaniu budowlanemu, modułowych metod budowy oraz niedoboru wykwalifikowanych pracowników, który hamował wzrost. Sektory edukacji, zdrowia i opieki społecznej przedstawiły zróżnicowany obraz: podczas gdy pielęgniarki i pedagodzy byli bardzo poszukiwani ze względu na zmiany demograficzne, asystenci cyfrowi, systemy telemedyczne i procesy administracyjne wspierane przez sztuczną inteligencję umożliwiły redukcję personelu w funkcjach wsparcia.

Sytuacja jest szczególnie krytyczna w sektorze bankowym i ubezpieczeniowym. Liczba kasjerów i pracowników bankowych znacznie spadła, a jednocześnie gwałtownie wzrosło zapotrzebowanie na specjalistów IT w zakresie cyberbezpieczeństwa, analizy danych i cyfrowej obsługi klienta. Sektor odnotował utratę miejsc pracy, co zostało jednak zrekompensowane wzrostem produktywności i nowymi produktami cyfrowymi. W rezultacie powstała luka kompetencyjna, którą jedynie 46% niemieckich pracowników jest w stanie wypełnić, ponieważ posiadają oni niezbędne umiejętności cyfrowe, aby sprostać tym nowym wymaganiom.

Skorzystaj z bogatej, pięciokrotnej wiedzy specjalistycznej Xpert.Digital w ramach kompleksowego pakietu usług | Badania i rozwój, XR, PR i optymalizacja widoczności cyfrowej — Zdjęcie: Xpert.Digital

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc

Luka w kompetencjach w dziedzinie robotyki i sztucznej inteligencji zamiast zabijania miejsc pracy: Jak 22 miliony pracowników musi się przekwalifikować na potrzeby ery sztucznej inteligencji – Zdjęcie: Xpert.Digital

Niemcy w szponach transformacji: między niedoborem umiejętności a luką kompetencyjną

Rzeczywistość niemieckiego rynku pracy w 2025 roku charakteryzuje się paradoksalną sytuacją: rekordowo niskie bezrobocie w połączeniu z dramatycznym niedoborem wykwalifikowanych pracowników i ogromnymi lukami w kwalifikacjach wśród ludności. Według badania przeprowadzonego przez Instytut Ifo, 27% niemieckich firm spodziewa się, że sztuczna inteligencja doprowadzi do utraty miejsc pracy w ciągu najbliższych pięciu lat. Jednak Niemiecki Instytut Ekonomiczny (IW) podaje, że odsetek ofert pracy związanych ze sztuczną inteligencją w Niemczech od 2022 roku utrzymuje się na poziomie zaledwie 1,5%. Ta rozbieżność jest alarmująca: firmy obawiają się utraty miejsc pracy, ale nie inwestują w rozwój kompetencji w zakresie sztucznej inteligencji.

Fundacja Bertelsmanna ostrzegła niedawno, że Niemcy mogą pozostać w tyle w wykorzystywaniu możliwości ekonomicznych, jakie daje sztuczna inteligencja. Badanie podkreśla, że ​​wdrożenie sztucznej inteligencji w całym kraju mogłoby zwiększyć ogólną produktywność gospodarczą w Niemczech o 16%. Jednak wiele firm, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), waha się przed inwestowaniem w nowe technologie i związanym z tym przekwalifikowaniem pracowników. W rezultacie powstaje błędne koło: bez inwestycji produktywność pozostaje niska; bez wzrostu produktywności brakuje kapitału na inwestycje w kapitał ludzki.

Trendy demograficzne pogarszają sytuację. Liczba osób z wykształceniem wyższym stale rośnie, ale rynek pracy nie jest w stanie w pełni wchłonąć tej rosnącej podaży. Jednocześnie podaż średnio wykwalifikowanych pracowników spada szybciej niż popyt, co prowadzi do niedoborów, które automatyzacja może jedynie częściowo złagodzić. Doskonałym przykładem jest sektor opieki zdrowotnej i pielęgniarstwa: zmiany demograficzne zwiększają zapotrzebowanie na personel pielęgniarski, podczas gdy technologie automatyzacji, takie jak roboty opiekuńcze czy cyfrowe systemy wspomagania, są wdrażane powoli i praktycznie nie prowadzą do redukcji personelu.

Nadaje się do:

• W Niemczech nie jest za mało ludzi, tylko za mało jest pracy.

Człowiek jako wąskie gardło: dlaczego rynek pracy się nie załamuje, ale może się załamać.

Głównym wnioskiem z obecnych badań rynku pracy jest to, że wąskim gardłem nie jest technologia, a ludzie. IAB (Instytut Badań nad Zatrudnieniem) opracował model scenariusza, w którym Przemysł 4.0 nie doprowadzi do żadnych znaczących zmian w całkowitej liczbie pracowników do 2030 roku. Podsumowując, Przemysł 4.0 nie tworzy ani nie zabija miejsc pracy. Jednak pod powierzchnią zachodzą dramatyczne zmiany. Łącznie 490 000 miejsc pracy może zostać utraconych w tradycyjnych sektorach, a 430 000 może powstać. Suma netto może wydawać się zrównoważona, ale liczba osób dotkniętych zmianami nie jest taka sama. Pracownik montażu w branży motoryzacyjnej nie zostanie automatycznie analitykiem danych u dostawcy usług IT.

Wymagania dotyczące umiejętności zmieniają się diametralnie. McKinsey Global Institute przewiduje, że kluczowe kompetencje 44% pracowników ulegną zmianie w ciągu najbliższych pięciu lat. Do 2030 roku prawie 40% umiejętności wymaganych na danym stanowisku stanie się przestarzałe. Zapotrzebowanie na umiejętności techniczne wzrośnie w Europie o 25%, a kompetencje społeczno-emocjonalne zyskają na znaczeniu o 12%. Pracownicy są częściowo świadomi tego zjawiska: 59% z nich oczekuje, że sztuczna inteligencja zmniejszy zapotrzebowanie na pracę ludzką. Jednak tylko 46% z nich posiada umiejętności niezbędne do odniesienia sukcesu w tym nowym środowisku.

Ta rozbieżność między wymaganiami a umiejętnościami stanowi prawdziwe ryzyko. Polityka rynku pracy w Niemczech koncentrowała się dotychczas na zabezpieczaniu miejsc pracy, a nie na zapewnianiu zdolności do zatrudnienia. Chociaż federalna ustawa o inicjatywie kwalifikacyjnej oferuje zachęty finansowe, umożliwiając Federalnej Agencji Pracy pokrycie do 100% kosztów kształcenia ustawicznego i 75% wynagrodzenia w trakcie szkolenia, zainteresowanie pozostaje niskie. Wiele firm obawia się utraty wykwalifikowanych pracowników na rzecz konkurencji po ukończeniu kształcenia ustawicznego i dlatego waha się przed inwestowaniem.

Największa pułapka przekwalifikowania: 44 procent pracowników musi się przekwalifikować.

Zdolność do adaptacji zawodowej staje się kluczowym czynnikiem konkurencyjności. Światowe Forum Ekonomiczne szacuje, że 54% wszystkich pracowników będzie wymagało znaczącego przekwalifikowania i dalszego kształcenia, aby sprostać wymaganiom automatyzacji. W Niemczech odpowiada to około 22 milionom osób. Jednak faktyczne wdrażanie tych programów przekwalifikowania i podnoszenia kwalifikacji jest opóźnione. Tylko 60% firm aktywnie inwestuje w programy szkoleniowe dla swoich pracowników, a nawet te inwestycje często koncentrują się na wysoko wykwalifikowanych osobach na kluczowych stanowiskach.

W rezultacie na rynku pracy pogłębia się polaryzacja. Wysoko wykwalifikowani pracownicy z umiejętnościami cyfrowymi otrzymują premie płacowe sięgające nawet 56%, podczas gdy pracownicy o niskich kwalifikacjach popadają w niepewne zatrudnienie. Widoczny jest również regionalny wymiar tego podziału: regiony metropolitalne, takie jak Monachium, Berlin i Hamburg, z dynamicznymi rynkami IT i usług, przyciągają wykwalifikowanych pracowników, podczas gdy regiony wiejskie o strukturze przemysłowej z trudem radzą sobie ze zmianami strukturalnymi. Odsetek miejsc pracy wysoko płatnych w Niemczech może wzrosnąć o 1,8 punktu procentowego, podczas gdy odsetek miejsc pracy nisko płatnych może spaść o 1,4 punktu procentowego.

Ten rozwój sytuacji nie jest nieunikniony, ale wymaga proaktywnych działań politycznych. Ustawą o ofensywie kwalifikacyjnej (Qualification Offensive Act) rząd federalny Niemiec stworzył ramy finansowe zapewniające szkolenia w miejscu pracy. Doświadczenia ostatnich lat pokazują jednak, że same zachęty nie wystarczą. Firmy muszą być prawnie zobowiązane do inwestowania określonego odsetka swoich zasobów pracowniczych w szkolenia, podobnie jak ma to miejsce w niektórych krajach skandynawskich. Ponadto, treść programów szkoleniowych musi być ściślej powiązana z rzeczywistymi potrzebami gospodarki cyfrowej, ze szczególnym uwzględnieniem praktycznych zastosowań sztucznej inteligencji (AI), analizy danych i optymalizacji procesów cyfrowych.

Od ekonomii koni do szybkiej inżynierii: nauka z historii

Historia uczy nas, że największymi przegranymi rewolucji technologicznych nie są ci, których miejsca pracy znikają, ale ci, którzy odmawiają adaptacji. Kiedy motoryzacja zastąpiła XIX-wieczną gospodarkę opartą na koniach, woźnice i furmani stracili źródło utrzymania. Jednocześnie jednak pojawiły się nowe zawody, takie jak kierowcy autobusów, maszyniści pociągów, a później zawodowi kierowcy ciężarówek. Transformacja trwała całe pokolenie, ale ostatecznie zakończyła się sukcesem, ponieważ dostosowano systemy edukacji i szkolenia zawodowego.

Obecna transformacja przebiega szybciej i głębiej. Podczas gdy rozwój motoryzacji trwał dekady, zanim osiągnęła swój pełny potencjał, sztuczna inteligencja rozprzestrzenia się w ciągu zaledwie kilku lat. Okres półtrwania wiedzy technologicznej drastycznie się skraca. Dyplom z informatyki z 2015 roku jest obecnie częściowo nieaktualny, ponieważ technologie, na których się opiera, uległy fundamentalnym zmianom. Umiejętność szybkiej nauki i przekwalifikowania się staje się ważniejsza niż jakakolwiek konkretna wiedza techniczna.

Wymaga to radykalnej przebudowy systemu edukacji. Dualne kształcenie zawodowe, od dawna będące podstawą niemieckiej gospodarki, musi zostać zdigitalizowane i zmodularyzowane. Zamiast sztywnych trzyletnich praktyk zawodowych potrzebujemy elastycznych ścieżek kwalifikacji, uzupełnianych co kilka lat certyfikatami. Pierwsze oznaki są widoczne: niektóre duże firmy, takie jak Siemens czy Bosch, oferują wewnętrzne akademie, które stale aktualizują wiedzę pracowników. Jednak te inicjatywy pozostają uprzywilejowanymi wyspami w morzu stagnacji.

Nadaje się do:

• Wielka transformacja: koniec ery gospodarki internetowej, która oznacza utratę 3–5 milionów miejsc pracy?

Następna dekada będzie inna – i trudniejsza.

Prognozy na lata 2025–2030 wskazują na przyspieszenie zmian. Światowe Forum Ekonomiczne przewiduje powstanie 170 milionów nowych miejsc pracy na całym świecie, a 92 miliony miejsc pracy zostanie zlikwidowanych, co przełoży się na wzrost netto o 78 milionów. Dane te maskują jednak jakościową intensyfikację. Nowe miejsca pracy pojawiają się w dziedzinach, które dziś jeszcze nie istnieją. Inżynieria danych, szkolenia z zakresu sztucznej inteligencji, etyka cyfrowa, cyberbezpieczeństwo i komputery kwantowe to tylko kilka przykładów dziedzin zawodowych, które w ciągu pięciu lat zyskają ogromne znaczenie.

Niemcy stoją przed dylematem. Z jednej strony kraj zmaga się z ogromnym niedoborem wykwalifikowanych pracowników, pogłębianym przez trendy demograficzne. Z drugiej strony, wdrażanie sztucznej inteligencji w firmach stagnuje. Odsetek ofert pracy związanych ze sztuczną inteligencją utrzymuje się na poziomie 1,5% od 2022 roku, podczas gdy inne kraje, takie jak Stany Zjednoczone i Chiny, odnotowują znacznie wyższe wskaźniki. Ta niepewność obniża konkurencyjność Niemiec. Badanie przeprowadzone przez Bertelsmann i Niemiecki Instytut Ekonomiczny (IW) pokazuje, że wdrożenie sztucznej inteligencji w Niemczech mogłoby zwiększyć produktywność o 16%, gdyby zostało wdrożone w całym kraju. Jednak niepewność związana z ramami regulacyjnymi, ochroną danych i wysokimi kosztami inwestycji utrudniają jej powszechne wdrożenie.

Reakcja polityczna musi obejmować kilka poziomów. Po pierwsze, potrzebna jest aktywna polityka przemysłowa, która w szczególności będzie promować wykorzystanie sztucznej inteligencji w małych i średnich przedsiębiorstwach (MŚP) poprzez dotacje, usługi doradcze i środowiska testowe. Po drugie, system edukacji musi zostać radykalnie zreformowany w kierunku kształcenia ustawicznego, kwalifikacji modułowych i większej integracji technologii cyfrowych ze wszystkimi programami kształcenia zawodowego. Po trzecie, systemy zabezpieczenia społecznego muszą zostać dostosowane w taki sposób, aby łagodzić etapy przejściowe, w których pracownicy przechodzą między tradycyjnymi a nowymi dziedzinami zawodowymi.

Na kluczowe pytanie postawione przez Der Spiegel w 2016 roku nie można odpowiedzieć prostym „tak” lub „nie”. Komputery i roboty nie odebrały nam pracy, ale zmieniły naszą pracę i radykalnie przekształciły umiejętności, których potrzebujemy. Wyzwaniem kolejnej dekady nie jest zachowanie miejsc pracy, ale zapewnienie ludziom szans na zatrudnienie. Jeśli podejmiemy to wyzwanie, automatyzacja może doprowadzić do wzrostu dobrobytu dla wszystkich. Jeśli tego nie zrobimy, ryzykujemy podział społeczny, który zachwieje fundamentami naszego porządku społecznego. Roboty są i zostaną z nami na stałe. Teraz od nas zależy, jaki będzie ludzki aspekt tej transformacji.

Niezależne platformy AI jako strategiczna alternatywa dla europejskich firm – Zdjęcie: Xpert.Digital

Ki-Gamechanger: najbardziej elastyczne rozwiązania platformy AI, które obniżają koszty, poprawiają ich decyzje i zwiększają wydajność

Niezależna platforma AI: integruje wszystkie odpowiednie źródła danych firmy

• Szybka integracja AI: rozwiązania AI dostosowane do firm w ciągu kilku godzin lub dni zamiast miesięcy
• Elastyczna infrastruktura: oparta na chmurze lub hosting we własnym centrum danych (Niemcy, Europa, bezpłatny wybór lokalizacji)

• Najwyższe bezpieczeństwo danych: Wykorzystanie w kancelariach jest bezpiecznym dowodem
• Korzystaj z szerokiej gamy źródeł danych firmy
• Wybór własnych lub różnych modeli AI (DE, UE, USA, CN)

Więcej na ten temat tutaj:

• Niezależne platformy AI kontra hiperskalery: które rozwiązanie jest dla Ciebie odpowiednie?

Konrad Wolfenstein

Chętnie będę Twoim osobistym doradcą.

skontaktować się ze mną pod Wolfenstein ∂ xpert.digital

zadzwonić pod +49 89 674 804 (Monachium)

LinkedIn