Chiński robot za 1370 dolarów: Startup Noetix Robotics prezentuje swój model robota Bumi i co to oznacza dla Twojego miejsca pracy

Rewolucja robotów nadchodzi – ale nie w taki sposób, jak myślisz.

Podczas gdy zachodni giganci technologiczni, tacy jak Tesla i Boston Dynamics, dopracowują wielomilionowe prototypy, chiński startup po cichu, ale gruntownie wstrząsnął światem robotyki. Ogłaszając humanoidalnego robota „Bumi” za równowartość zaledwie 1370 dolarów, Noetix Robotics przełamał barierę cenową, która wcześniej wydawała się niemożliwa do osiągnięcia. Ta cena to coś więcej niż tylko liczba; to przełomowy moment, który nie tylko redefiniuje ekonomiczną opłacalność robotów, ale także wywraca do góry nogami globalną hierarchię technologiczną.

Decydujący przełom leży nie tyle w rewolucyjnej sztucznej inteligencji, co w niezrównanych możliwościach Chin w zakresie masowej produkcji, optymalizacji kosztów i pełnej kontroli nad łańcuchami dostaw. To doskonałość fabryki, a nie tylko technologia, umożliwia ten moment. Ten rozwój zwiastuje nową erę, w której humanoidalne roboty przestają być science fiction ani ekskluzywnymi zabawkami dla laboratoriów badawczych, lecz stają się niedrogim narzędziem dla instytucji edukacyjnych, domów opieki, a potencjalnie nawet gospodarstw domowych. Jednocześnie ten impuls rodzi głębokie pytania dotyczące przyszłości pracy, erozji miejsc pracy na Zachodzie i zmieniającej się dynamiki geopolitycznej. Poniższa analiza pokazuje, jak strategiczna przewaga Chin w produkcji napędza rewolucję robotyki i jakie dalekosiężne konsekwencje będzie to miało dla światowej gospodarki, rynków pracy i porządku międzynarodowego.

Globalna rewolucja robotyki: czy tanie humanoidalne roboty z Chin staną się punktem zwrotnym w światowej gospodarce?

Sektor robotyki znajduje się w przełomowym momencie. Podczas gdy Tesla i Boston Dynamics nadal rozwijają roboty warte wiele milionów dolarów, chiński startup Noetix Robotics, dzięki swojemu modelowi Bumi, zainicjował fundamentalną zmianę na rynku, która odmieni globalny przemysł robotyki. W cenie zaledwie 9998 juanów – około 1370 dolarów amerykańskich – ten robot nie tylko stanowi techniczne arcydzieło optymalizacji kosztów, ale także sygnalizuje głęboką zmianę w globalnym układzie sił w branży robotyki. Po raz pierwszy wysoce funkcjonalny, dwunożny robot humanoidalny z podstawowymi możliwościami autonomicznymi został zaoferowany poniżej psychologicznego progu 10 000 juanów, ceny, która wcześniej była uważana za nieosiągalną.

Ekonomiczne implikacje tej strategii cenowej są znaczące i dalekosiężne. Robot Bumi mierzy 94 centymetry wysokości i waży zaledwie 12 kilogramów, co zasadniczo różni się od wielkogabarytowych robotów przemysłowych, które do tej pory dominowały na rynku. Jego architektura została zoptymalizowana pod kątem minimalizacji kosztów produkcji bez uszczerbku dla podstawowych funkcjonalności. Urządzenie posiada zintegrowany system sterowania ruchem, jest wykonane z lekkich materiałów kompozytowych i wykorzystuje modułową filozofię projektowania, skoncentrowaną przede wszystkim na zastosowaniach edukacyjnych i domowych, a nie na ciężkich warunkach przemysłowych.

Przełom technologiczny w Bumi nie polega na przełomowych innowacjach w dziedzinie sztucznej inteligencji czy możliwości sensorycznych. Dowodzi on raczej wyższości chińskiego przemysłu wytwórczego w optymalizacji łańcuchów produkcyjnych, redukcji ilości braków i automatyzacji samych procesów produkcyjnych. To kluczowy punkt ekonomiczny: we współczesnej gospodarce globalnej o zwycięstwie nie decyduje pierwsze wejście na rynek ani surowe możliwości technologiczne, ale zdolność do masowej produkcji i ciągłej redukcji kosztów. Chiny systematycznie rozwijały właśnie te możliwości w ciągu ostatnich czterech dekad.

Faza przedsprzedaży Bumi planowana jest na okres od 11 listopada do 12 grudnia 2025 roku, strategicznie zsynchronizowana z największymi chińskimi targami handlowymi – festiwalami zakupów Double-11 i Double-12. To inteligentny ruch mający na celu masowe przejęcie rynku i sygnał, że Noetix nie jest przede wszystkim firmą badawczo-rozwojową sprzedającą niewielkie ilości robotów badawczych, lecz firmą produkcyjną planującą produkcję milionów tych urządzeń.

Globalny rynek robotów humanoidalnych w kontekście wzrostu Chin

Globalny rynek robotyki humanoidalnej przeżywa niezwykły wzrost. Różne instytuty badań rynku przedstawiają zróżnicowane prognozy, ale wszystkie przedstawiają podobny obraz: ogromny wzrost w ciągu następnej dekady. Szacuje się, że w 2025 roku rynek ten osiągnie wartość od około 1,84 do 7,8 miliarda dolarów, a prognozy rocznego wzrostu wahają się od 17,3% do 39,2%, w zależności od instytutu. Do 2030-2035 roku prognozowane są wartości od 4,04 do 181,9 miliarda dolarów – znaczny zakres, który odzwierciedla niepewność co do rzeczywistego tempa, w jakim technologia ta będzie penetrować różne segmenty rynku.

Ta rozbieżność między prognozami ma istotne znaczenie ekonomiczne. Pokazuje ona, że ​​analitycy nie są jeszcze w stanie w pełni zrozumieć, jak szybko robotyka faktycznie wkroczy na rynek masowy. Bardziej konserwatywne prognozy zakładają stopniowe tempo adopcji, podczas gdy bardziej optymistyczne modele opierają się na wykładniczych stopach wzrostu. Oświadczenie Bumi sugeruje, że te bardziej optymistyczne prognozy mogą być bliższe rzeczywistości.

Kontekst ma kluczowe znaczenie: Chiny poczyniły już znaczące postępy w obniżaniu cen. W lipcu 2025 roku firma Unitree Robotics zszokowała rynek, ogłaszając wprowadzenie humanoidalnego robota R1 w cenie 5900 dolarów amerykańskich – cenie, która zaledwie dwa lata wcześniej była uznawana za technicznie niemożliwą do osiągnięcia. Jednocześnie Unitree oferowało również modele z wyższej półki: G1 za 16 000 dolarów amerykańskich i H1 za około 90 000 dolarów amerykańskich. Ta gama produktów odzwierciedla celową segmentację rynku, a chińscy producenci obsługują różne segmenty klientów – od konsumentów i instytucji edukacyjnych po zastosowania przemysłowe.

Goldman Sachs poinformował, że koszty produkcji robotów spadły o 40% rok do roku – tempo to przekracza prognozy ekspertów branżowych dwu-, a nawet trzykrotnie. Obecne koszty produkcji wahają się od 30 000 do 150 000 dolarów za robota, w zależności od konfiguracji i funkcji. Ta gwałtowna redukcja kosztów nie jest przypadkowa, lecz jest wynikiem skoordynowanej chińskiej strategii przemysłowej, która łączy ogromne inwestycje rządowe, wyspecjalizowane klastry przemysłowe i wysoce konkurencyjny rynek.

Strukturalna przewaga Chin: nie tylko innowacyjność, ale i integracja.

Podczas gdy Zachód – a zwłaszcza Stany Zjednoczone – nadal przoduje w innowacjach, Chiny wypracowały sobie trudną do przełamania przewagę strukturalną: pełną kontrolę nad łańcuchem dostaw. Nie jest to abstrakcyjne stwierdzenie, lecz konkretna rzeczywistość gospodarcza, przejawiająca się w mierzalnych różnicach w kosztach.

Produkcja ramienia robota w USA kosztuje 2,2 razy więcej niż produkcja tego samego ramienia o podobnych parametrach w Chinach. Co więcej, czterokrotnie większy robot Go2 firmy Unitree kosztuje około 1/54 ceny funkcjonalnie porównywalnego robota Spot firmy Boston Dynamics. Te różnice w kosztach nie są objawem wad jakościowych, ale raczej strukturalnych różnic w organizacji produkcji, kosztach pracy, dostępności specjalistycznych komponentów i możliwościach integracji.

Chiny szczycą się skoncentrowanymi klastrami produkcyjnymi – szczególnie w Shenzhen, Szanghaju i Hangzhou – gdzie setki dostawców, producentów i klientów robotyki znajduje się w bliskim sąsiedztwie. Ta bliskość pozwala na testowanie nowych komponentów lub ulepszonych projektów i ich integrację z produkcją w ciągu kilku godzin lub dni. Dla porównania, amerykański producent, którego dostawcy są rozproszeni po całym kraju, może potrzebować tygodni na wdrożenie iteracyjnych ulepszeń. Nie jest to problem plemienny, ale systemowa różnica strukturalna.

DJI, chiński producent dronów, jest klasycznym przykładem tej dynamiki. Z 80% udziałem w globalnym rynku dronów komercyjnych, DJI może pozyskać komponenty w Shenzhen w ciągu 0,5 do 2 godzin, podczas gdy jego amerykański konkurent, GoPro, potrzebuje tygodni na porównywalne zamówienie. Rezultat: DJI iteruje projekty produktów dziesięć razy szybciej niż GoPro, a tym samym osiąga lepsze dopasowanie produktu do rynku, lepszą wydajność techniczną i niższe koszty.

Ta sama logika zostanie zastosowana do robotyki. Pekin szczyci się już ponad 110 firmami robotycznymi w swoim Obszarze Rozwoju Gospodarczo-Technologicznego (Yizhuang), w tym UBTECH i Xiaomi Robotics. Cel jest jasny: do 2025 roku przemysł robotyki w Pekinie ma wygenerować ponad 30 miliardów juanów przychodów. Nankin przyciągnął blisko 100 firm zajmujących się rozwojem i produkcją robotyki. Nie jest to przypadkowy rozwój rynku, lecz wynik ukierunkowanej miejskiej polityki przemysłowej.

Wzmocnienie patentów i implikacje geopolityczne

Kolejnym strukturalnym wskaźnikiem pozycji Chin są rejestracje patentowe. Raport Morgan Stanley dowodzi, że w ciągu ostatnich pięciu lat Chiny zgłosiły o 22 procent więcej patentów na roboty humanoidalne niż łącznie 19 kolejnych najbardziej produktywnych krajów świata. To nie tylko oznaka innowacyjności technologicznej, ale także sygnał planowania instytucjonalnego i skoordynowanych inwestycji w badania.

Popierają to konkretne strategie polityczne. Najnowszy chiński plan pięcioletni wyraźnie priorytetowo traktuje rozwój robotów humanoidalnych i zautomatyzowaną produkcję, wspierane przez ogromne inwestycje państwowe i skoordynowaną politykę przemysłową. Choć dokładne kwoty są trudne do oszacowania, jasne jest, że szerszy sektor przemysłowy korzysta z co najmniej dziesiątek miliardów dolarów rocznie z państwowego wsparcia.

Chiny wyciągnęły wnioski z innych sukcesów w dziedzinie rozwoju technologicznego – od Korei Południowej po Tajwan, aż po Chiny. Same przełomy technologiczne nie wystarczą. Zamiast tego kraj musi zbudować kompletny łańcuch dostaw, wykwalifikowaną siłę roboczą, infrastrukturę produkcyjną i struktury instytucjonalne do masowej produkcji. Chiny dysponują obecnie wszystkimi tymi elementami w dziedzinie robotyki i rozwijają je w niespotykanym dotąd tempie.

Implikacje geopolityczne są znaczące. Raport analityczny Morgan Stanley jasno podsumowuje rzeczywistość: jedyny jak dotąd realny robot humanoidalny na rynku globalnym – Unitree G1 – jest teraz całkowicie oddzielony od amerykańskich komponentów. Z drugiej strony, amerykańska baza produkcyjna staje się coraz bardziej zależna od komponentów z Chin. To fundamentalna zmiana w autonomii technologicznej.

Nasze doświadczenie w Chinach w zakresie rozwoju biznesu, sprzedaży i marketingu – Zdjęcie: Xpert.Digital

Skupienie się na branży: B2B, digitalizacja (od AI do XR), inżynieria mechaniczna, logistyka, odnawialne źródła energii i przemysł

Więcej na ten temat tutaj:

• Centrum biznesowe Xpert

Centrum tematyczne z przemyśleniami i wiedzą specjalistyczną:

• Platforma wiedzy na temat globalnej i regionalnej gospodarki, innowacji i trendów branżowych
• Zbieranie analiz, impulsów i informacji ogólnych z obszarów, na których się skupiamy
• Miejsce, w którym można zdobyć wiedzę i informacje na temat bieżących wydarzeń w biznesie i technologii
• Centrum tematyczne dla firm, które chcą dowiedzieć się więcej o rynkach, cyfryzacji i innowacjach branżowych

Obszary zastosowań i strukturalna fragmentacja rynku

Rynek robotyki humanoidalnej nie jest monolityczny. Jest rozdrobniony na kilka wyspecjalizowanych obszarów zastosowań, z których każdy charakteryzuje się inną strukturą kosztów, profilem wymagań i dynamiką wzrostu. Model Bumi firmy Noetix jest wyraźnie ukierunkowany na rynek edukacyjny i domowy – segment o znacznym potencjale wzrostu.

W sektorze edukacji szkoły na całym świecie rozpoczęły już testowanie systemów robotyki, aby promować naukę przedmiotów ścisłych (STEM – Science, Technology, Engineering, and Mathematics). Metaanalizy pokazują, że wykorzystanie robotów edukacyjnych w salach lekcyjnych przynosi umiarkowaną do znacznej poprawy wyników nauczania przedmiotów ścisłych, w tym osiągnięć uczniów i zaangażowania w klasie. Uczniowie piątej klasy, którzy wykorzystali robotykę w module dotyczącym propagacji światła, znacznie przewyższyli swoich rówieśników pod względem wyników w nauce i umiejętności rozwiązywania problemów. Robotyka rozwija nie tylko umiejętności kodowania, ale także krytyczne myślenie, kreatywność, zdolność rozwiązywania problemów i współpracę.

Wielkość tego segmentu rynku jest znaczna. Miliony szkół w krajach rozwijających się i wschodzących dysponują ograniczonymi budżetami na sprzęt technologiczny. Robot kosztujący 1370 dolarów nagle znalazł się w budżecie miejskich i regionalnych okręgów szkolnych, podczas gdy robot Tesli za 25 000–30 000 dolarów lub robot Boston Dynamics za milion dolarów był wcześniej nierealny.

Robotyka w opiece nad osobami starszymi stanowi odrębny segment rynku. Globalny rynek robotów wspomagających opiekę nad osobami starszymi szacuje się na około 3,2 mld dolarów w 2025 roku i przewiduje się, że do 2035 roku wzrośnie do 10,3 mld dolarów – co oznacza wzrost prawie 3,2-krotny w ciągu dziesięciu lat, ze średnioroczną stopą wzrostu na poziomie 12,4%. Wynika to ze starzenia się społeczeństwa na świecie, dotkliwego niedoboru dostępnej kadry opiekunów oraz przesunięcia społecznego w kierunku „starzenia się na miejscu” – preferencji osób starszych do mieszkania we własnych domach zamiast w instytucjach opiekuńczych.

Japonia prognozuje, że do 2025 roku zabraknie około miliona opiekunów. Stany Zjednoczone spodziewają się, że populacja osób w wieku 65 lat i starszych wzrośnie z obecnych około 16-17 procent do około 26 procent całej populacji do 2050 roku. Te realia demograficzne nie są spekulacjami dotyczącymi przyszłości – są już obliczone na podstawie danych o urodzeniach i są nieuniknione.

Robot opiekuńczy kosztujący 1370 dolarów mógłby stanowić przełom w tym kontekście. Obecnie większość robotów opiekuńczych wykorzystywanych w projektach pilotażowych jest droga i wyspecjalizowana. Znaczna redukcja kosztów mogłaby umożliwić skalowalność – nie po to, by zastąpić ludzkich opiekunów, ale by uzupełnić ich o zadania takie jak monitorowanie w nocy, powtarzalne zadania, przypominanie o lekach i ciągłe monitorowanie ryzyka upadku.

Trzecim obszarem zastosowania jest sama produkcja przemysłowa. Chińska baza przemysłowa rozpoczęła już integrację robotyki z liniami produkcyjnymi, aby poradzić sobie z niedoborami siły roboczej. Znanym przykładem jest w pełni zautomatyzowana, działająca bez świateł fabryka Xiaomi w Pekinie, która produkuje około 1500 smartfonów na godzinę, 24 godziny na dobę, bez udziału człowieka. Fabryka KUKA w Guangdong, która faktycznie produkuje roboty, wykorzystuje roboty do produkcji robotów, dążąc do skrócenia czasu produkcji pojedynczego robota z około pół godziny do jednej minuty.

Nie wszystkie te zastosowania są obsługiwane przez robota Bumi – Bumi jest zbyt mały i stosunkowo wyspecjalizowany do zastosowań w ciężkim przemyśle. Ilustrują one jednak szeroki zakres scenariuszy, w których robotyka pozwala oszczędzać kapitał i koszty pracy lub rozwiązywać wąskie gardła.

Przejście między ceną a wydajnością i jego konsekwencje ekonomiczne

Klasyczna krzywa adopcji technologii pokazuje, że wczesne przełomowe ceny często oznaczają znaczącą różnicę w penetracji rynku. Cena robota Bumi wynosząca 1370 dolarów to mniej więcej tyle, co: nowy, wysokiej klasy iPhone, wysokiej klasy laptop, wysokiej klasy dron DJI lub wysokiej klasy rower. Nie jest to trywialna decyzja zakupowa, ale mieści się w zakresie, jaki mógłby rozważyć konsument z klasy średniej w krajach rozwiniętych lub zamożny konsument z rynków wschodzących. Co więcej, robot został zaprojektowany specjalnie dla szkół, uniwersytetów, małych firm i hobbystów – nie tylko dla milionerów i działów badawczo-rozwojowych firm z listy Fortune 500.

Dotychczasowe doświadczenia z innymi transformacjami technologicznymi sugerują, że drastyczne obniżki cen często prowadzą do nieproporcjonalnego wzrostu wolumenu. Najlepszym przykładem jest fotowoltaika. W 2010 roku jeden wat energii słonecznej kosztował około 2 dolarów amerykańskich. Obecnie jeden wat energii słonecznej kosztuje około 0,05–0,15 dolara amerykańskiego – co oznacza redukcję kosztów o 90–95% w ciągu 15 lat. Rezultatem był nie tylko 10–20-krotny wzrost zainstalowanej mocy słonecznej, ale wręcz kilkusetkrotny. Energia słoneczna jest obecnie najtańszą energią elektryczną w historii niektórych części świata.

Podobny trend cenowy w robotyce mógłby wywołać ogromne skutki rynkowe. Gdyby co trzecie gospodarstwo domowe w kraju rozwiniętym posiadało robota humanoidalnego – co nie jest niemożliwe w perspektywie 20 lat – oznaczałoby to setki milionów urządzeń rocznie. Obecne globalne moce produkcyjne w dziedzinie robotyki byłyby znacznie poniżej tych wolumenów.

Wpływ na rynek pracy i zmiany strukturalne

Ekonomiczny wpływ przełomu w robotyce, zwłaszcza przy przystępnych cenach, nie ogranicza się do efektywności biznesowej. Ma on głębokie konsekwencje dla rynku pracy. Goldman Sachs szacuje, że generatywna sztuczna inteligencja i związana z nią automatyzacja zwiększą wydajność pracy w Stanach Zjednoczonych i innych rozwiniętych rynkach o około 15% po pełnym wdrożeniu. Oczekuje się, że w okresie przejściowym spowoduje to wzrost stopy bezrobocia o około pół punktu procentowego – choć efekt ten może być większy, jeśli wdrożenie nastąpi szybciej niż przewidywano.

Jest to stosunkowo umiarkowany wpływ makroekonomiczny, ale maskuje on ogromne efekty redystrybucyjne. Badania empiryczne pokazują, że skutki automatyzacji nie rozkładają się równomiernie we wszystkich grupach populacji. Analiza wpływu robotów przemysłowych na rynek pracy w Stanach Zjednoczonych w latach 1993–2014 wykazała, że ​​roboty zmniejszyły zatrudnienie mężczyzn o 3,7 punktu procentowego, ale tylko o 1,6 punktu procentowego w przypadku kobiet. Nie wynikało to z większej odporności kobiet na technologię, ale z nieproporcjonalnie dużej koncentracji mężczyzn w zawodach produkcyjnych, które są podatne na automatyzację.

Co jeszcze bardziej drastyczne, roboty zmniejszyły zatrudnienie pracowników innej rasy niż biała o 4,5 punktu procentowego, ale tylko o 1,8 punktu procentowego w przypadku pracowników białej rasy. Doprowadziło to do pogłębienia istniejących różnic w zatrudnieniu ze względu na rasę i pochodzenie etniczne. Efekty płacowe były również asymetryczne: płace mężczyzn spadły bardziej niż płace kobiet, a zwolnieni biali pracownicy często podejmowali nisko płatne prace usługowe, podczas gdy zwolnieni pracownicy innej rasy niż biała częściej całkowicie opuszczali rynek pracy.

Te historyczne tendencje sugerują, że kolejna fala wdrażania robotyki doprowadzi do nowych i pogłębiających się nierówności w zatrudnieniu, jeśli nie zostaną wdrożone wyraźne polityki transformacyjne. Wysoko wykwalifikowani pracownicy – ​​inżynierowie sztucznej inteligencji, analitycy danych, technicy robotyki – będą cieszyć się rosnącymi płacami i bezpieczeństwem zatrudnienia. Pracownicy zatrudnieni w produkcji masowej, handlu detalicznym, obsłudze klienta i logistyce rutynowej będą pod presją. Może to doprowadzić do erozji klasy średniej i pogłębienia istniejących nierówności w dostępie do świadczeń socjalnych.

Globalna dynamika władzy i dominacja przemysłowa

Konsekwencje przewagi Chin w dziedzinie robotyki wykraczają poza zatrudnienie. Wpływają one na fundamentalną dynamikę władzy w przemyśle i geopolityce. Amerykański Centralny Projekt Studiów Konkurencyjności (US Central Competitive Studies Project) zauważył, że historia wielokrotnie pokazała, że ​​nawet gdy początkowe przełomy następują na rynku krajowym, to produkcja ostatecznie decyduje o pozycji rynkowej. Ameryka przeżyła pierwszą rewolucję komputerową, ale w procesie skalowania częściowo utraciła rynki na rzecz Chin i Azji. Ameryka ma silną pozycję w dziedzinie oprogramowania AI, ale może ją osłabić brak możliwości produkcji sprzętu.

Raport SemiAnalysis podsumowuje: „W robotyce kluczowa jest dominacja produkcyjna. Zbudowanie kompletnego, funkcjonalnego robota oznacza jego tysiące powtórzeń i dopracowanie każdej drobnej wady, aż stanie się solidnym, skalowalnym i opłacalnym produktem… Z udziałem w PKB trzykrotnie wyższym niż USA, Chiny dysponują bazą przemysłową przewyższającą Amerykę pod każdym możliwym względem”.

Wniosek: Stany Zjednoczone pozostają w tyle w wyścigu robotyki. Z całą falangą chińskich producentów – od Unitree, przez EngineAI, Agibot, UBTECH, Noetix, Xpeng i setkę innych – z których każdy jest wyspecjalizowany, zwinny i wspierany przez rynek krajowy liczący ponad miliard ludzi, Chiny mają niemal nie do pokonania przewagę strukturalną. Niedawna ocena podsumowuje to następująco: „Na razie Chiny muszą przegrać wojnę o roboty”.

Transformacja edukacyjna i ryzyko konwergencji

W sektorze edukacji model Bumi otwiera konkretne możliwości transformacji. Szkoła mogłaby za mniej niż 2000 dolarów zakupić niewielką klasę robotów, które pozwoliłyby uczniom eksperymentować z koncepcjami robotyki w czasie rzeczywistym. To demokratyzuje, ale może również stworzyć nowe nierówności: dobrze finansowane szkoły w zamożnych dzielnicach mogłyby tworzyć laboratoria robotyki, podczas gdy szkoły niedofinansowane nie. W skali globalnej Chiny mogłyby zapewnić sobie znaczącą przewagę w edukacji STEM nowej generacji, po prostu dostarczając niedrogie i funkcjonalne platformy robotyczne.

To nie jest bez znaczenia. Przyszła konkurencyjność technologiczna kraju w dużej mierze zależy od jego zdolności do kształcenia nowego pokolenia specjalistów znających zaawansowane technologie. Jeśli miliony chińskich studentów mają praktyczne doświadczenie w robotyce, podczas gdy miliony amerykańskich i europejskich studentów go nie mają, doprowadzi to do długotrwałych dysproporcji w zakresie potencjału technologicznego i innowacji.

Skalowanie zamiast science fiction: rewolucja robotyki z Chin

Robot Bumi firmy Noetix jest symptomem głębszej zmiany w światowej gospodarce. To nie jest pojedynczy produkt. To sygnał, że Chiny już ugruntowały swoją pozycję lidera w kluczowej dziedzinie technologii. Połączenie wsparcia rządowego, klastrów przemysłowych, taniej siły roboczej, wydajnych łańcuchów dostaw i ogromnego rynku wewnętrznego stworzyło Chinom wyjątkową pozycję umożliwiającą demokratyzację, udoskonalanie i skalowanie technologii robotyki.

Globalny rynek robotyki humanoidalnej, obecnie wyceniany na 1,84–7,8 mld dolarów, ma wzrosnąć do dziesiątek miliardów dolarów w ciągu najbliższej dekady. Znaczną część tego wzrostu przejmą chińscy producenci, zarówno ze względu na oferowanie przez nich opłacalnych produktów, jak i na przewagę w zakresie sieci i ekosystemów, której konkurencja ma problem z powtórzeniem.

Stwarza to zarówno wyzwania, jak i szanse. Dla krajów rozwijających się dostępność niedrogiej, funkcjonalnej robotyki może przynieść ogromne korzyści w zakresie produktywności, edukacji i opieki zdrowotnej. Kraj o ograniczonych zasobach mógłby nagle zyskać dostęp do automatyzacji, która wcześniej była zarezerwowana dla krajów rozwiniętych. Mogłoby to umożliwić „skok przez płot” – rewizję etapów rozwoju – podobnie jak telefony komórkowe pozwoliły krajom afrykańskim ominąć infrastrukturę telefonii stacjonarnej.

Dla krajów rozwiniętych postęp Chin stanowi zarówno zagrożenie konkurencyjne, jak i szansę. Zagrożenie leży w produkcji i potencjalnym deficycie handlowym. Szansa tkwi w wykorzystaniu niedrogiej robotyki do osiągnięcia nowych korzyści w zakresie produktywności. Wyraźny odpowiednik systemu Bumi w USA miałby ogromny wpływ na gospodarkę.

Ostatecznie robot Bumi dowodzi, że nie żyjemy w świecie robotów science fiction ani prototypów laboratoryjnych, lecz w świecie, w którym robotyka jest komercjalizowana i przechodzi do masowej produkcji. To jest kluczowa kwestia: nie innowacja, ale skalowanie. Nie technologia, ale fabryka. Nie badania, ale produkcja. Chiny przodują w tej dziedzinie, a biorąc pod uwagę obecne trendy, ta przewaga prawdopodobnie się poszerzy, a nie zmniejszy.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

Konrad Wolfenstein

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi

Skorzystaj z bogatej, pięciokrotnej wiedzy specjalistycznej Xpert.Digital w ramach kompleksowego pakietu usług | Badania i rozwój, XR, PR i optymalizacja widoczności cyfrowej — Zdjęcie: Xpert.Digital

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc