Brak liczb, brak wskazówek? Amerykańska gospodarka działa na oślep: dlaczego brak danych może teraz wywołać globalny kryzys

Paraliż w Waszyngtonie, panika na Wall Street: co się stanie, gdy najważniejsza gospodarka utraci swoje dane?

Największa gospodarka świata znajduje się w niepewnej sytuacji. Podczas gdy ekonomiści, bankierzy centralni i inwestorzy desperacko poszukują wiarygodnych informacji o stanie amerykańskiej gospodarki, jedno z jej najważniejszych źródeł danych pozostaje zablokowane. Zamknięcie rządu federalnego USA, trwające od 1 października 2025 roku, wstrzymało publikację kluczowych danych ekonomicznych i stawia fundamentalne pytanie: jak sterować gospodarką, nie wiedząc, dokąd zmierza?

Ta luka informacyjna uderza w Stany Zjednoczone w szczególnie nieodpowiednim momencie. Rynek pracy wykazuje wyraźne oznaki słabości, a presja inflacyjna związana z cłami winduje ceny. Biuro Statystyki Pracy (Bureau of Labour Statistics), które zazwyczaj publikuje dokładne miesięczne dane dotyczące zatrudnienia i inflacji, musiało zawiesić swoją publikację. Publikacja indeksu cen konsumpcyjnych (CPI), zaplanowana na 15 października, została przełożona na 24 października, a wrześniowy raport o rynku pracy został anulowany bez zastąpienia.

Niniejsza analiza analizuje wielopłaszczyznowe konsekwencje tego samosprowokowanego kryzysu informacyjnego. Naświetla historyczne korzenie zamknięć rządowych, wyjaśnia złożone mechanizmy kryzysu danych, analizuje obecny wpływ na gospodarkę i rynki, przedstawia konkretne studia przypadków, omawia kluczowe kontrowersje i podejmuje ryzyko spojrzenia w przyszłość, w kierunku możliwych kierunków rozwoju. Stanie się jasne, że to zamknięcie to coś więcej niż polityczny impas: to niebezpieczny eksperyment ze stabilnością gospodarczą w i tak już kruchej fazie.

Anatomia amerykańskich kryzysów budżetowych

Zamknięcia rządu nie są nowym zjawiskiem w amerykańskim krajobrazie politycznym. Od 1980 roku Stany Zjednoczone doświadczyły 20 luk w finansowaniu, z których 11 doprowadziło do faktycznych przerw w działalności gospodarczej. Jednak częstotliwość i intensywność tych kryzysów uległy zmianie, odzwierciedlając rosnącą polaryzację amerykańskiej polityki.

Źródła problemu tkwią w ustawie Antideficiency Act, która zabrania agencjom federalnym działania bez autoryzowanych środków. To, co pierwotnie miało być środkiem dyscypliny fiskalnej, stało się narzędziem politycznych starć. Najdłuższy lockdown w historii Stanów Zjednoczonych trwał aż 35 dni, od grudnia 2018 roku do stycznia 2019 roku, i kosztował amerykańską gospodarkę co najmniej jedenaście miliardów dolarów, z czego trzy miliardy zostały bezpowrotnie utracone.

Obecne zamknięcie różni się jednak od poprzednich pod kilkoma względami. Po pierwsze, dotyka ono około 1,4 miliona pracowników federalnych, z których około 750 000 zostało wysłanych na bezpłatny urlop, a kolejnych 650 000 pracuje bez wynagrodzenia. Po drugie, uderza w gospodarkę w szczególnie trudnym okresie. Podczas gdy poprzednie zamknięcia często miały miejsce w bardziej stabilnych ekonomicznie czasach, gospodarka USA zmaga się obecnie z toksyczną mieszanką słabego wzrostu na rynku pracy i utrzymującej się inflacji.

Po trzecie, ten lockdown charakteryzuje się bezprecedensowym zaostrzeniem polityki. Spór nie dotyczy poszczególnych pozycji budżetowych ani finansowania projektów, ale fundamentalnych kwestii opieki zdrowotnej i uprawnień prezydenta w zakresie wydatków. Demokraci nalegają na przedłużenie rozszerzonych dopłat do ubezpieczeń zdrowotnych w ramach ustawy o przystępnej opiece zdrowotnej (Affordable Care Act), które wygasają z końcem 2025 roku. Dopłaty te zapewniają obecnie przystępne ubezpieczenie zdrowotne ponad 22 milionom Amerykanów. Republikanie natomiast opowiadają się za „czystym” rozwiązaniem kontynuacyjnym bez dodatkowych wydatków i zapowiadają negocjacje w sprawie opieki zdrowotnej w późniejszym terminie.

Historycznie, zamknięcia trwają średnio osiem dni, a mediana wynosiła cztery. Obecne zamknięcie przekroczyło już granicę dwóch tygodni i nic nie wskazuje na to, że zostanie szybko zniesione. Prognozy rynkowe wskazują, że lockdown może trwać 30 dni lub dłużej.

Mechanika zaćmienia danych

Aby zrozumieć skalę obecnej sytuacji, należy zrozumieć złożoną infrastrukturę amerykańskich statystyk ekonomicznych. Biuro Statystyki Pracy (Bureau of Labor Statistics), Biuro Analiz Ekonomicznych (Bureau of Economic Analysis) i Biuro Spisów Ludności (Census Bureau) stanowią trzon gromadzenia danych ekonomicznych w Stanach Zjednoczonych. Agencje te gromadzą, przetwarzają i publikują gęstą sieć informacji na temat zatrudnienia, inflacji, wydatków konsumpcyjnych, sprzedaży detalicznej, rozpoczynanych inwestycji mieszkaniowych i dziesiątek innych wskaźników każdego miesiąca.

Zamknięcie przerywa przepływ danych w kilku krytycznych momentach. Po pierwsze, samo gromadzenie danych zostaje wstrzymane. Badania gospodarstw domowych i firm zostają zawieszone, a badania cen w sklepach anulowane. Następnie przetwarzanie danych zostaje wstrzymane. Nieliczni pozostali pracownicy są niewystarczający do obliczenia złożonych modeli statystycznych, które przekształcają surowe dane w wiarygodne wskaźniki ekonomiczne. Wreszcie, publikacja zostaje wstrzymana. Nawet dane już zebrane pozostają zablokowane przez władze.

Wpływ jest różny w zależności od kategorii danych. Miesięczny raport o zatrudnieniu, zazwyczaj publikowany w pierwszy piątek miesiąca, jest uważany za „złoty standard” danych o rynku pracy. Opiera się on na dwóch oddzielnych badaniach: badaniu gospodarstw domowych obejmującym około 60 000 gospodarstw domowych oraz badaniu zakładów pracy obejmującym około 145 000 pracodawców. Złożoność procesu gromadzenia danych sprawia, że ​​trudno jest nadrobić zaległości w raportach.

Indeks cen konsumpcyjnych (CPI) podlega podobnie złożonemu procesowi. Pracownicy BLS zbierają co miesiąc około 80 000 cen w 75 obszarach miejskich dla tysięcy towarów i usług. Zamknięcie gospodarki oznaczało, że we wrześniu można było zebrać tylko ceny na koniec miesiąca, a nie za cały miesiąc. Prowadzi to do zniekształceń danych i komplikuje porównania z poprzednimi miesiącami.

Rezerwa Federalna, która opiera swoje decyzje dotyczące stóp procentowych na tych danych, stoi przed dylematem. Prezes Rezerwy Federalnej, Jerome Powell, przyznał, że bank centralny dysponuje wystarczającą ilością informacji na zbliżające się posiedzenie pod koniec października, ale ostrzegł, że jeśli zamknięcie gospodarki będzie kontynuowane, „zaczniemy tracić te dane, zwłaszcza za październik”. Fed musi teraz nawigować swoją polityką pieniężną w momencie, gdy musi zrównoważyć dwa przeciwstawne zagrożenia: zagrożenie dalszego osłabienia rynku pracy z utrzymującą się inflacją powyżej średniej.

Luka w oficjalnych danych zmusza analityków do sięgania po alternatywne źródła. Firma ADP, zajmująca się automatycznym przetwarzaniem danych, publikuje własne dane dotyczące zatrudnienia, ale są one uważane za mniej kompleksowe. Bank Rezerwy Federalnej w Cleveland stosuje model „prognozowania inflacji na teraz”, który wykorzystuje codzienne ceny ropy naftowej i tygodniowe ceny benzyny do generowania bieżących szacunków inflacji. Prywatni dostawcy danych, tacy jak Homebase, Indeed i badanie nastrojów konsumentów Uniwersytetu Michigan, dostarczają fragmentów ogólnego obrazu.

Jednak te alternatywy mają poważne słabości. Obejmują one tylko wybrane obszary gospodarki, wykorzystują inne metodologie i często są bardziej zmienne niż oficjalne statystyki. Paul Donovan, główny ekonomista UBS, ostrzegł, że w przypadku braku oficjalnych danych Wall Street może polegać na „plotkach” i nierzetelnych badaniach. Istnieje ryzyko, że rynki zareagują na zniekształcone lub niekompletne informacje, generując tym samym dodatkową zmienność.

Stagflacja i niepewność

Amerykańska gospodarka znajdowała się w niepewnej sytuacji już przed zamknięciem. Teraz luka informacyjna dramatycznie pogłębia niepewność. W centrum tego wszystkiego znajduje się niepokojący trend: oznaki narastającej stagflacji, toksycznej mieszanki stagnacji gospodarczej i rosnących cen, której obawiają się zarówno ekonomiści, jak i politycy.

Dane z rynku pracy z sierpnia i września, opublikowane przed zamknięciem gospodarki, nakreśliły ponury obraz. W sierpniu powstało tylko 22 000 nowych miejsc pracy, a rewizje danych wykazały, że w czerwcu miejsca pracy faktycznie zniknęły. Raport ADP za wrzesień, opublikowany w trakcie zamknięcia gospodarki, ujawnił spadek o 32 000 miejsc pracy w sektorze prywatnym – największy spadek od marca 2023 roku. Chociaż stopa bezrobocia jest historycznie niska i wynosi 4,1%, wzrosła o 0,3 punktu procentowego od października 2024 roku.

Jednocześnie inflacja nadal ciąży na amerykańskich gospodarstwach domowych. Ceny konsumpcyjne wzrosły w sierpniu o 2,9% rok do roku, osiągając najwyższy poziom od stycznia. Bazowy wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI), który nie uwzględnia zmiennych cen energii i żywności, wyniósł w sierpniu 2,9%, znacznie przekraczając cel Rezerwy Federalnej na poziomie 2%. Głównymi czynnikami napędzającymi inflację są podwyżki cen towarów, zwłaszcza pojazdów mechanicznych, które są uważane za „punkt zerowy” wpływu ceł.

Rezerwa Federalna stoi przed trudnym zadaniem nawigowania po tych sprzecznych sygnałach. We wrześniu obniżyła swoją referencyjną stopę procentową o 0,25 punktu procentowego do przedziału 4,0–4,25%. Analitycy spodziewają się dalszej obniżki o 0,25 punktu procentowego na posiedzeniu pod koniec października. Powell wielokrotnie podkreślał jednak, że „nie ma ścieżki wolnej od ryzyka, gdy mierzymy się z napięciem między naszymi celami w zakresie zatrudnienia a inflacją”.

Ekonomista z Harvardu, Jason Furman, zwięźle podsumował ten dylemat: „Zawieje stagflacja. W obecnej sytuacji Fed ma ograniczone możliwości działania”. Jeśli Fed obniży stopy procentowe zbyt agresywnie, aby wesprzeć rynek pracy, ryzykuje nawrót inflacji. Jeśli utrzyma stopy procentowe na zbyt wysokim poziomie, aby zwalczyć inflację, ryzykuje przyspieszenie spowolnienia gospodarczego.

Zamknięcie gospodarki znacznie zaostrza to wyzwanie. Bez aktualnych danych o zatrudnieniu i inflacji, Fed musi opierać swoją politykę na nieaktualnych lub niekompletnych informacjach. Kenneth Kuttner, profesor ekonomii w Williams College, ujął to zwięźle: „To prawdopodobnie najgorszy moment, by Fed działał po omacku. Gospodarka może znajdować się w punkcie zwrotnym”.

Koszty ekonomiczne samego zamknięcia gospodarki pogłębiają te problemy. Ekonomiści szacują, że każdy tydzień zamknięcia gospodarki obniża produkt krajowy brutto o około 0,1 do 0,25 punktu procentowego. Biuro Budżetowe Kongresu (CBO) obliczyło, że 35-dniowe zamknięcie gospodarki w latach 2018-2019 obniżyło PKB o 0,1 punktu procentowego w czwartym kwartale 2018 roku i o 0,2 punktu procentowego w pierwszym kwartale 2019 roku, powodując trwałe straty w wysokości około trzech miliardów dolarów.

Obecne zamknięcie gospodarki może być jeszcze bardziej kosztowne. Raport „Real Economy” RSM Economics ostrzegał, że po pierwszej nieotrzymanej wypłacie dla pracowników federalnych, wpływ będzie wzrastał „nieliniowo”. 1,4 miliona dotkniętych tym problemem pracowników federalnych stanowi około 1% siły roboczej w USA, ale ich zmniejszone wydatki wywołują reakcję łańcuchową w całej gospodarce. Sprzedawcy detaliczni odnotowują spadek sprzedaży, co prowadzi do zwolnień lub skrócenia godzin pracy, co z kolei dodatkowo ogranicza konsumpcję.

Konkretne efekty w rzeczywistości

Abstrakcyjne liczby i trendy makroekonomiczne manifestują się w konkretnych trudnościach milionów Amerykanów. Dwa studia przypadków szczególnie dobitnie ilustrują zróżnicowane skutki zamknięcia: sytuację pracowników federalnych i sytuację w sektorze opieki zdrowotnej.

Pierwszy przypadek dotyczy obszaru metropolitalnego Waszyngtonu, gdzie koncentracja pracowników federalnych jest największa. Urlop bezpłatny 145 000 pracowników federalnych i 112 500 federalnych kontrahentów kosztuje regionalną gospodarkę 119 milionów dolarów dziennie, czyli 7,3% całkowitej produkcji gospodarczej regionu. To zmniejszyło PKB samego obszaru metropolitalnego Waszyngtonu o ponad 2,8 miliarda dolarów podczas ostatniego dużego zamknięcia.

Skutki nie ograniczają się do regionu stołecznego. W hrabstwie Prince George w stanie Maryland, gdzie ponad 60% pracowników federalnych to Afroamerykanie, lokalne restauracje zgłaszają puste stoliki, firmy udzielające kredytów hipotecznych odbierają desperackie telefony od pracowników przebywających na urlopach bezpłatnych, a żłobki i przedszkola tracą klientów. Rezerwa Federalna ustaliła, że ​​37% amerykańskich gospodarstw domowych nie jest w stanie pokryć nieoczekiwanego wydatku w wysokości 400 dolarów bez sprzedaży czegoś lub zaciągania pożyczki. Biorąc pod uwagę średnią tygodniową stratę w wysokości 1662 dolarów dla 1,4 miliona dotkniętych tym problemem pracowników federalnych, oczywiste jest, że większość z nich nie jest w stanie opłacić swoich regularnych rachunków.

Niepewność żywnościowa wyraźnie rośnie. Banki żywności w Waszyngtonie i Północnej Wirginii odnotowały wzrost liczby odwiedzających o około 10 procent, przy czym większość dodatkowych klientów to pracownicy federalni i pracownicy kontraktowi. Wpływ ten odczuwa również branża turystyczna: podczas ostatniego zamknięcia wielu kontrolerów ruchu lotniczego i pracowników TSA zaczęło zgłaszać się na zwolnienie lekarskie, co doprowadziło do powszechnych opóźnień w całym kraju.

Drugi przykład dotyczy sektora opieki zdrowotnej i dopłat do ubezpieczeń zdrowotnych. W centrum sporu o zamknięcie rządu znajdują się rozszerzone dopłaty w ramach ustawy o przystępnej opiece zdrowotnej (Affordable Care Act), które wygasają z końcem 2025 roku. Dopłaty te pomogły utrzymać koszty ubezpieczeń zdrowotnych na przystępnym poziomie dla milionów Amerykanów podczas pandemii COVID-19.

Bez przedłużenia tych dopłat, składki dla ubezpieczonych korzystających z dopłat wzrosłyby średnio o 114 procent, z 888 do 1902 dolarów rocznie, według Kaiser Family Foundation. W dwunastu stanach składki wzrosłyby ponad dwukrotnie. Dla typowej czteroosobowej rodziny zarabiającej 60 000 dolarów miesięczna składka wzrosłaby z około 410 do 880 dolarów – co stanowi dodatkowe obciążenie w wysokości ponad 5600 dolarów rocznie.

Termin zaostrza problem. W większości stanów otwarty okres zapisów na ubezpieczenie zdrowotne rozpoczyna się 1 listopada. Konsumenci wkrótce zobaczą swoje składki za 2026 rok, a drastyczne podwyżki mogą zniechęcić wielu do zapisów. W 2025 roku około 24 miliony osób było ubezpieczonych w ramach rynku ACA, dwa razy więcej niż w 2021 roku, przed rozszerzeniem dopłat. Około 92 procent tych ubezpieczonych korzysta z dopłat.

Polityczna arytmetyka jest brutalna. Według Biura Budżetowego Kongresu (CBO), stałe przedłużenie zwiększonych subsydiów kosztowałoby budżet federalny około 350 miliardów dolarów w latach 2026-2035. Republikanie argumentują, że jest to zbyt kosztowne i dodatkowo wspiera zamożniejsze gospodarstwa domowe, które mogą sobie pozwolić na ubezpieczenie. Demokraci odpowiadają, że subsydia zmniejszają zadłużenie medyczne, zmniejszają liczbę osób nieubezpieczonych i ostatecznie ratują życie.

Nasze amerykańskie doświadczenie w rozwoju biznesu, sprzedaży i marketingu – Zdjęcie: Xpert.Digital

Skupienie się na branży: B2B, digitalizacja (od AI do XR), inżynieria mechaniczna, logistyka, odnawialne źródła energii i przemysł

Więcej na ten temat tutaj:

• Centrum biznesowe Xpert

Centrum tematyczne z przemyśleniami i wiedzą specjalistyczną:

• Platforma wiedzy na temat globalnej i regionalnej gospodarki, innowacji i trendów branżowych
• Zbieranie analiz, impulsów i informacji ogólnych z obszarów, na których się skupiamy
• Miejsce, w którym można zdobyć wiedzę i informacje na temat bieżących wydarzeń w biznesie i technologii
• Centrum tematyczne dla firm, które chcą dowiedzieć się więcej o rynkach, cyfryzacji i innowacjach branżowych

Wina i słabości systemu

Kryzys związany z zamknięciem rządu ujawnia głębsze problemy strukturalne amerykańskiego systemu politycznego. Bezpośrednia odpowiedzialność jest sporna, ale leżące u jej podstaw dysfunkcje są oczywiste.

Republikanie kontrolują zarówno Izbę Reprezentantów, jak i Senat, i zapewniają prezydentowi – teoretycznie silną pozycję. Niemniej jednak nie udało im się przeforsować ustawy o finansowaniu w Senacie, ponieważ nie mogą uzyskać 60 głosów potrzebnych do pokonania obstrukcji parlamentarnej. Republikańska propozycja „czystej” rezolucji kontynuacyjnej do 21 listopada została odrzucona w Senacie dziewięć razy, ostatnio stosunkiem głosów 55 do 45 – co wystarczyło do uzyskania zwykłej większości, ale nie wymaganej większości kwalifikowanej.

Demokraci ze swojej strony konsekwentnie blokowali propozycję Republikanów, nalegając na natychmiastowe uwzględnienie dopłat do ubezpieczeń zdrowotnych w każdej umowie finansowej. Ich kontrpropozycje, które miały przedłużyć obowiązywanie ustawy do końca października, zwiększając wydatki na opiekę zdrowotną o 1 bilion dolarów, również upadły. Jedynie senator John Fetterman z Pensylwanii wielokrotnie odchodził od linii Demokratów i głosował za propozycją Republikanów.

Administracja Trumpa zaostrzyła napięcia, podejmując bezprecedensowe środki. Prezydent Trump ogłosił, że może trwale zwolnić pracowników objętych urlopem bezpłatnym zamiast zatrudniać ich ponownie po zamknięciu rządu, jak zwykle. Russell Vought, dyrektor Biura Zarządzania i Budżetu, zasygnalizował, że zamknięcie rządu stanowi okazję do trwałej redukcji aparatu federalnego. Sam Trump nazwał zamknięcie rządu „bezprecedensową okazją” do ataku na „agencje demokratyczne”.

Obawy natury etycznej i prawnej zaostrzyły kontrowersje. Rządowe strony internetowe i automatyczne odpowiedzi e-mail obwiniały „radykalną lewicę” za zamknięcie rządu – działania, które eksperci ds. etyki uznali za prawdopodobnie nielegalne, naruszające ustawę antylobbingową, a być może także ustawę Hatch. Departament Edukacji siłą zmieniał komunikaty pracowników o nieobecności w pracy, aby zrzucić winę na Demokratów, nie pozwalając im na usunięcie tych partyjniackich wiadomości.

Trump opublikował wygenerowany przez sztuczną inteligencję deepfake, przedstawiający senatora Chucka Schumera i lidera mniejszości w Izbie Reprezentantów Hakeema Jeffriesa w obraźliwy sposób, co jeszcze bardziej zatruło atmosferę. Taktyka ta stanowi eskalację w porównaniu z poprzednimi zamknięciami, podczas których agencje federalne zachowywały przynajmniej pozory neutralności partyjnej.

Problemy strukturalne sięgają głębiej. Stany Zjednoczone wyróżniają się wśród rozwiniętych demokracji pod względem podatności na zamknięcia rządów. Inne kraje z systemem parlamentarnym doświadczają kryzysów rządowych, ale nie przerw w działalności gospodarczej, ponieważ rząd automatycznie upada, jeśli nie uchwali budżetu. Amerykański system kontroli i równowagi, z kolei, stwarza możliwość utrzymywania się impasów bez jasnych mechanizmów ich rozwiązywania.

Uzależnienie od programów o ograniczonym czasie obowiązywania, takich jak rozszerzone dotacje ACA, pogłębia problem. Ustawodawcy wybrali ograniczony czas obowiązywania, aby kontrolować koszty, ale takie podejście zmusza Kongres do powtarzania tej samej debaty rok po roku. Gdy terminy przedłużenia zbiegają się z poważniejszymi sporami o finansowanie, kluczowe świadczenia mogą wygasnąć – nie dlatego, że ustawodawcy świadomie zdecydowali się na ich zakończenie, ale dlatego, że szersze konflikty budżetowe nie pozostawiają miejsca na kompromis.

Jamie Dimon, prezes JPMorgan Chase, ostrzegł przed dalszą utratą zaufania. W wywiadzie dla BBC stwierdził, że Stany Zjednoczone stały się „mniej wiarygodnym” sojusznikiem na arenie międzynarodowej. Międzynarodowy Fundusz Walutowy w swoim raporcie „World Economic Outlook” z 14 października wyraźnie ostrzegł przed niebezpieczeństwami związanymi z ingerencją polityczną w instytucje technokratyczne: „Zwiększona presja polityczna na instytucje polityczne może podważyć ciężko zdobyte zaufanie opinii publicznej do ich zdolności do wypełniania swoich zadań. Presja na instytucje technokratyczne odpowiedzialne za gromadzenie i rozpowszechnianie danych może również podważyć zaufanie opinii publicznej i rynku do statystyk pochodzących z oficjalnych źródeł, znacznie komplikując zadania banków centralnych i decydentów”.

Scenariusze i punkty zwrotne

Przyszłość zamknięcia i jego konsekwencje gospodarcze pozostają wysoce niepewne. Możliwych jest kilka scenariuszy, z których każdy miałby inne implikacje dla gospodarki amerykańskiej i światowej.

Optymistyczny scenariusz zakłada osiągnięcie porozumienia w ciągu najbliższego tygodnia. Historycznie, zamknięcia trwały średnio zaledwie cztery dni, a presja polityczna – brak wypłat, zamknięte parki narodowe, słabe wyniki sondaży – często prowadziła do szybkich rozwiązań. Jeśli obecne zamknięcie zakończy się podobnie, szkody gospodarcze będą minimalne i w dużej mierze odwracalne. Pracownicy objęci urlopem bezpłatnym powrócą do pracy i otrzymają zaległe wynagrodzenia, opóźnione wydatki zostaną nadrobione, a publikacja danych będzie mogła zostać wznowiona stosunkowo szybko.

Jednak obecna dynamika polityczna wskazuje na jeszcze bardziej zacięty impas. Height Securities szacuje prawdopodobieństwo, że zawieszenie prac rządu przedłuży się do przyszłego tygodnia, na ponad 50%. Prognozy rynkowe wskazują na jego trwanie 30 dni lub dłużej. Senator Lisa Murkowski uznała „brak zaufania” między partiami za kluczową przeszkodę. Bez tego zaufania obie strony pozostaną wierne swoim stanowiskom.

Scenariusz średnioterminowy przewiduje zamknięcie gospodarki na cztery do sześciu tygodni. W takim przypadku koszty ekonomiczne znacznie by wzrosły. RSM Economics szacuje, że wpływ na PKB wzrósłby z początkowego 0,1% tygodniowo do 0,25% tygodniowo, gdy wypłata przestanie być wypłacana. Miesięczne zamknięcie gospodarki mogłoby zatem kosztować około 1% PKB. Stopa bezrobocia mogłaby wzrosnąć do 4,5–4,7%, zwłaszcza jeśli firmy zależne od wydatków federalnych zwolnią pracowników.

Luka w danych byłaby szczególnie problematyczna w tym scenariuszu. Rezerwa Federalna musiałaby podejmować decyzje dotyczące stóp procentowych w październiku i prawdopodobnie w grudniu w oparciu o bardzo ograniczone informacje. Jerome Powell wskazał, że jest to wykonalne, ale ostrzegł przed narastającymi trudnościami związanymi z przedłużającym się zamknięciem gospodarki. Jakość danych ekonomicznych za październik i listopad byłaby trwale zagrożona, ponieważ nie można było przeprowadzić ważnych badań lub można było je przeprowadzić tylko częściowo.

Pesymistyczny scenariusz zakłada zamknięcie gospodarki na kilka miesięcy lub jedynie tymczasowe rozwiązanie problemu przed wybuchem nowego kryzysu. Obecna oferta Republikanów zapewnia finansowanie tylko do 21 listopada. Nawet jeśli ten termin zostanie dotrzymany, kolejny kryzys budżetowy zbliża się nieuchronnie. W tym scenariuszu gospodarka amerykańska potencjalnie popadłaby w recesję. Inwestycje przedsiębiorstw, które i tak już spadały, uległyby dalszemu załamaniu. Wydatki konsumpcyjne, wcześniej zaskakująco odporne, załamałyby się pod ciężarem spadającego zatrudnienia i rosnącej niepewności.

Międzynarodowe reperkusje tego scenariusza byłyby znaczące. Bank Japonii i inne banki centralne na całym świecie opierają się na danych ekonomicznych z USA, aby zarządzać swoimi gospodarkami. Prezes Banku Japonii Kazuo Ueda nazwał lukę w danych „poważnym problemem” i wyraził nadzieję na szybkie rozwiązanie. Japoński urzędnik ds. polityki pieniężnej nazwał „żartem” stwierdzenie prezesa Fed, Powella, że ​​jego polityka jest „uzależniona od danych”, mimo że dane nie były dostępne.

Catherine Mann z Komitetu Polityki Banku Anglii zauważyła, że ​​choć kontrowersje wokół danych z USA i niezależności Rezerwy Federalnej nie wpływają bezpośrednio na debaty polityczne Banku Anglii, takie jak zmiany w polityce handlowej, to jednak podważają zaufanie. Adam Posen, prezes Peterson Institute for International Economics i były członek Banku Anglii, ostrzegł, że zamknięcie gospodarki przyczynia się do „powszechnego sceptycyzmu co do amerykańskiego systemu rządów i wiarygodności USA”, co ostatecznie wpływa na zarządzanie rezerwami, decyzje walutowe i prognozy dotyczące zmienności.

W dłuższej perspektywie kryzys ten może doprowadzić do zmian strukturalnych. Zależność od prywatnych źródeł danych może wzrosnąć nawet po zakończeniu lockdownu. Analitycy z Charles Schwab spekulowali, że alternatywne źródła danych mogą pozostać popularne, podobnie jak oficjalne publikacje, biorąc pod uwagę rosnące obawy dotyczące skuteczności danych rządowych i niski wskaźnik odpowiedzi na wiele ankiet.

Krajobraz polityczny również może ulec zmianie. Jeśli zamknięcie rządu stanie się szczególnie dotkliwe, może to zwiększyć poparcie społeczne dla reform strukturalnych – takich jak automatyczne uchwały o kontynuacji lub zmiany w zasadach obstrukcji parlamentarnej w Senacie. Z drugiej strony, przedłużające się zamknięcie rządu bez jasnej odpowiedzialności mogłoby jeszcze bardziej pogłębić polityczną apatię i nieufność do instytucji.

Niebezpieczna jednoczesność kryzysu i zaciemnienia

Zamknięcie rządu USA w październiku 2025 roku to coś więcej niż tylko kolejny epizod politycznej dysfunkcji w Waszyngtonie. To niebezpieczny eksperyment ze stabilnością gospodarczą w szczególnie nieodpowiednim momencie. Gospodarka amerykańska już teraz zmaga się z pułapkami narastającej stagflacji – słabego wzrostu przy utrzymującej się inflacji – a teraz jest pozbawiana bazy informacyjnej niezbędnej do prawidłowego zarządzania.

Analiza historyczna pokazuje, że choć zamknięcia są zjawiskiem powtarzającym się, ich koszty nie są błahe. 35-dniowe zamknięcie w latach 2018-2019 kosztowało amerykańską gospodarkę 11 miliardów dolarów, z czego 3 miliardy dolarów trwałych strat. Obecne zamknięcie trwa już ponad dwa tygodnie i nie widać oznak rychłego rozwiązania, co sugeruje potencjalnie wyższe koszty.

Mechaniczny wpływ na dostępność danych jest wyjątkowo dotkliwy. Poprzednie zamknięcia często uderzały w gospodarkę w okresach większej stabilności lub w okresie publikacji mniej istotnych danych. Obecne zamknięcie uderza w gospodarkę w momencie krytycznym, pozbawiając decydentów dostępu do wiarygodnych informacji w momencie, gdy najbardziej ich potrzebują. Rezerwa Federalna musi podejmować decyzje dotyczące stóp procentowych, które równoważą kontrolę inflacji ze wsparciem rynku pracy, bez standardowych comiesięcznych aktualizacji danych o zatrudnieniu i cenach.

Konkretne skutki dla milionów amerykańskich gospodarstw domowych są już odczuwalne. Pracownicy federalni nie otrzymują wypłat, lokalne gospodarki cierpią z powodu cięć wydatków, a groźba podwojenia składek na ubezpieczenie zdrowotne dla ponad 20 milionów osób wisi niczym miecz Damoklesa nad systemem opieki zdrowotnej. Te koszty ludzkie składają się na skutki makroekonomiczne, które wykraczają daleko poza sektory bezpośrednio dotknięte.

Ta krytyczna analiza ujawnia głębsze słabości systemowe. Bezprecedensowa polityzacja agencji rządowych, instrumentalizacja danych ekonomicznych do celów politycznych i utrata zaufania między obozami politycznymi sygnalizują niebezpieczną erozję norm instytucjonalnych. Międzynarodowi obserwatorzy z niepokojem odnotowują te zmiany, a Międzynarodowy Fundusz Walutowy wyraźnie ostrzega przed niebezpieczeństwami związanymi z ingerencją polityczną w instytucje technokratyczne.

Przyszłe scenariusze wahają się od szybkiego porozumienia z ograniczonymi szkodami po wielomiesięczny impas, który może wpędzić amerykańską gospodarkę w recesję. Najbardziej prawdopodobny scenariusz leży gdzieś pośrodku: kilkutygodniowe zamknięcie gospodarki, powodujące wymierne, ale nie katastrofalne koszty gospodarcze, a następnie krótkoterminowe rozwiązanie, które jedynie odsunie główne konflikty do kolejnego kryzysu budżetowego.

Kryzys ten ostatecznie ujawnia fundamentalne napięcie w amerykańskim systemie politycznym. Zdolność do utrzymania podstawowych funkcji rządu nie powinna zależeć od taktycznych manewrów w negocjacjach budżetowych. Tworzenie wiarygodnych statystyk ekonomicznych jest dobrem publicznym, które powinno być ważniejsze niż partyjne spory. Kiedy te podstawowe funkcje stają się pionkiem w sporach politycznych, zagraża to nie tylko krótkoterminowej stabilności gospodarczej, ale także długoterminowemu zaufaniu do instytucji, od których zależą współczesne gospodarki.

Jerome Powell zwięźle wyraził ten dylemat: „Nie ma wolnej od ryzyka ścieżki dla polityki, gdy poruszamy się w napięciu między naszymi celami zatrudnienia a inflacją”. To stwierdzenie dotyczy nie tylko polityki pieniężnej, ale całej amerykańskiej polityki gospodarczej w tej krytycznej fazie. Decyzje nadchodzących tygodni zadecydują o tym, czy największa gospodarka świata płynnie przejdzie przez ten burzliwy okres, czy też samonapędzająca się ciemność informacyjna doprowadzi do poważniejszych błędnych ocen, których koszty będą odczuwalne przez lata.

Sytuacja ta przypomina metaforę wielokrotnie wykorzystywaną przez analityków: amerykańska gospodarka pędzi na oślep przez burzę. Burza – tendencje stagflacyjne, szoki cenowe wywołane cłami, słabość rynku pracy – jest realna i wystarczająco niebezpieczna. Fakt, że piloci tracą teraz również przyrządy, sprawia, że ​​i tak już niepewna sytuacja może być katastrofalna. Czy lądowanie zakończy się sukcesem, czy katastrofą, okaże się w nadchodzących tygodniach. Pewne jest jedynie to, że zamknięcie systemu mierzalnie zwiększyło prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych skutków.

☑️Naszym językiem biznesowym jest angielski lub niemiecki

☑️ NOWOŚĆ: Korespondencja w Twoim języku narodowym!

Konrad Wolfenstein

Chętnie będę służyć Tobie i mojemu zespołowi jako osobisty doradca.

Możesz się ze mną skontaktować wypełniając formularz kontaktowy lub po prostu dzwoniąc pod numer +49 89 89 674 804 (Monachium) . Mój adres e-mail to: wolfenstein ∂ xpert.digital

Nie mogę się doczekać naszego wspólnego projektu.

☑️ Wsparcie MŚP w zakresie strategii, doradztwa, planowania i wdrażania

☑️ Stworzenie lub dostosowanie strategii cyfrowej i cyfryzacji

☑️Rozbudowa i optymalizacja procesów sprzedaży międzynarodowej

☑️ Globalne i cyfrowe platformy handlowe B2B

☑️ Pionierski rozwój biznesu / marketing / PR / targi

Skorzystaj z bogatej, pięciokrotnej wiedzy specjalistycznej Xpert.Digital w ramach kompleksowego pakietu usług | Badania i rozwój, XR, PR i optymalizacja widoczności cyfrowej — Zdjęcie: Xpert.Digital

Xpert.Digital posiada dogłębną wiedzę na temat różnych branż. Dzięki temu możemy opracowywać strategie „szyte na miarę”, które są dokładnie dopasowane do wymagań i wyzwań konkretnego segmentu rynku. Dzięki ciągłej analizie trendów rynkowych i śledzeniu rozwoju branży możemy działać dalekowzrocznie i oferować innowacyjne rozwiązania. Dzięki połączeniu doświadczenia i wiedzy generujemy wartość dodaną i dajemy naszym klientom zdecydowaną przewagę konkurencyjną.

Więcej na ten temat tutaj:

• Wykorzystaj 5-krotną wiedzę Xpert.Digital w jednym pakiecie – już od 500 €/miesiąc